Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2006

Μια αυτοκριτική που δεν έγινε ποτέ…

“Σεβάσμια ντροπή, μακάρι σ’ όλων των ανθρώπων την ψυχή να θρονιαζόσουν και να έδιωχνες την αδιαντροπιά” (ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ Ανθ.Στοβ. ΛΑ,3)
Αιφνίδια χτες το απόγευμα ο Δήμαρχος της Χώρας του Ποτέ και επικεφαλής του δημοτικού συνδυασμού “Η Χώρα μας” στις επικείμενες εκλογές, κ.Κίτσου, ειδοποίησε τα ΜΜΕ ότι επρόκειτο το βράδυ να κάνει μια βαρυσήμαντη δήλωση, η οποία θα ταράξει “τα νερά” της προεκλογικής περιόδου.
Πράγματι, στις 9μ.μ. άνοιξαν οι πόρτες του δημαρχείου και στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου, μπροστά σε ένα πυκνό ακροατήριο από δημοσιογράφους, πολιτικούς συνεργάτες, αλλά και απλούς πολίτες, εμφανίστηκε εμφανώς καταβεβλημένος ο κ.Κίτσου, ο οποίος προέβη στην ακόλουθη λιτή ανακοίνωση:
«Στα χρόνια της θητείας μου ως Δημάρχου εκείνο που ήθελα να κάνω και δεν πρόλαβα ή δεν ήμουν ικανός να κάνω, ήταν να δώσω μία ορμή στη πόλη και στους πολίτες, να τους δώσω μία αυτογνωσία που τόσο πολύ μας χρειάζεται και να τους δώσω πληρέστερη γνώση της Iστορίας μας, από την οποία εμπνεόμεθα τόσα χρόνια. Kαι - προπαντός - να δώσω στην Δημοτική Αρχή τη δύναμη να μην υποκύψει ποτέ σε πιέσεις μικροκομματικών συμφερόντων ή άλλων σκοτεινών δυνάμεων. Aλλά αυτά - με τη βοήθεια του Θεού - θα πρέπει να τα φροντίσει ο διάδοχός μου, επειδή εγώ, υπό το βάρος των πολιτικών ευθυνών μου για τα όσα είδαν το τελευταίο διάστημα τα φώτα της δημοσιότητας, με το ζήτημα της ποιότητας του νερού να ξεχειλίζει το ποτήρι και επειδή δεν μπορώ να αντέξω τις ερινύες να μου μαστιγώνουν την ψυχή μου, αποφάσισα να αποσύρω την υποψηφιότητά μου από τις επερχόμενες εκλογές και να δηλώσω την παραίτησή μου από τα καθήκοντα του Δημάρχου. Πάντως, εγώ σας ευχαριστώ, ευχαριστώ όλους τους συμπολίτες που με πίστεψαν και στάθηκαν στο πλευρό μου το τελευταίο διάστημα και εύχομαι καλή επιτυχία στον νέο Δήμαρχο που θα επιλεχτεί στις επερχόμενες εκλογές, τον οποίο δεσμεύομαι να βοηθήσω στο δύσκολο έργο του και με βάση τις πολύτιμες εμπειρίες που αποκόμισα».
Ακολούθως, ο κ.Κίτσου αποχώρησε από την αίθουσα με σκυμμένο το κεφάλι, με το ακροατήριο να τον κοιτά αμήχανο και μόνον λίγο αργότερα κάποια μεμονωμένα άτομα άρχισαν να τον χειροκροτούν…
Αυτά, βέβαια, μόνον στην Χώρα του Ποτέ θα μπορούσαν να συμβούν ή κάνω λάθος;;

Δεν υπάρχουν σχόλια: