Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Τέλος εποχής…

Ο τρόπος διακυβέρνησης του τόπου την τελευταία διετία υπό την ηγεσία του Γιώργου Παπανδρέου και τους πέριξ αυτού κατέδειξε την άμεση ανάγκη επιστροφής της πολιτικής στις ρίζες του, στην άμεση δημοκρατία. Η πολιτική των διλημμάτων της τελευταίας στιγμής, που σε ωθεί να πιστεύεις ότι όλα αποφασίζονται και εκτελούνται σε καθεστώς μόνιμου εκβιασμού και η απουσία σχεδίου και προοπτικής ανάπτυξης για τον τόπο, εις τρόπον ώστε όλα να επιτάσσονται και επιβάλλονται από εξωχωρικούς παράγοντες, με πάντα πρόθυμο το ντόπιο κυβερνητικό στελεχικό δυναμικό να αποδέχεται και υλοποιεί τις υποδείξεις, ελλείψει θέσεων και αντιπροτάσεων, κατέδειξε την ανάγκη για μια δυναμική αυτοδιάλυση του χρόνια νοσούντος εγχώριου πολιτικού συστήματος. Τα πολυσυλλεκτικά κόμματα μαμούθ, που εξελίχτηκαν σε κόμματα Βαβέλ, φαντάζει περισσότερο από ποτέ σήμερα ότι ανήκουν στο παρελθόν.
Μολαταύτα, κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ εξακολουθούν να φαντάζονται ότι κάτι – γενικά και απροσδιόριστα - μπορεί να γίνει και να αναγεννηθεί. Μακάρι, αλλά φαντάζει εξαιρετικά απίθανο. Επιλέξαμε λίγες από τις πολλές δηλώσεις επιφανών στελεχών του και πεισθήκαμε ότι ο κύκλος του ΠΑΣΟΚ έκλεισε.
Χάρης Καστανίδης: «Η χώρα μπαίνει στην πιο κρίσιμη φάση κι εμείς ως ΠΑΣΟΚ χτενιζόμαστε».
Ανδρέας Λοβέρδος: «Όποιος επιχειρήσει να πειράξει τον Γιώργο Παπανδρέου θα μετατρέψει τη χώρα σε μακελειό».
Πάρης Κουκουλόπουλος: «Πέμπτη θέση στις δημοσκοπήσεις και πολύ μας είναι».
Μιχάλης Χρυσοχοίδης: «Δεν είχα διαβάσει το μνημόνιο γιατί είχα άλλες υποχρεώσεις στο υπουργείο μου...».
Κώστας Σκανδαλίδης: «Υπάρχει κενό ηγεσίας και πολιτικής διεύθυνσης στο ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να εκλέξει άμεσα νέο πρόεδρο».
Χρήστος Παπουτσής: «Δικαιούμαι να αναρωτιέμαι, τι ήταν αυτό που κρατούσε κλειστά τόσο καιρό τα στόματα και ποιες δυνάμεις τα απελευθέρωσαν; Είναι άραγε τόσο αθώοι όλοι;».
Είναι θλιβεροί, δυστυχώς. Κατώτεροι των περιστάσεων, εξουσιολάγνοι, αναξιόπιστοι, λίγοι. Κατάφεραν να παραδώσουν τη χώρα στο μνημόνιο και στο έλεος των δανειστών, να διαλύσουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ., να αποδομήσουν τον κοινωνικό ιστό... Ο αγνός κόσμος του ΠΑΣΟΚ, όσοι τέλος πάντων πιστεύουν στην αναγκαιότητα ύπαρξης ενός ισχυρού κεντροαριστερού κόμματος, έχει αγανακτήσει με την απουσία οποιασδήποτε προγραμματικής συζήτησης γύρω από το μέλλον του Κινήματος. Στέκεται αμήχανος παρατηρητής μιας πασαρέλας υποψήφιων προέδρων, οι οποίοι όλο αυτό το διάστημα δεν έχουν διατυπώσει ούτε μια σοβαρή πρόταση για το πώς θέλουν να είναι το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός τους. Έτσι, μοιραία, διαπιστώνουμε ότι ο κύκλος έκλεισε με δραματικό τρόπο, όμως η ανατροπή θα έρθει μέσα από την αυτοδιάλυση και το καινούριο.
Μια αυτοδιάλυση, που θα δώσει την ευκαιρία να ξαναφτιαχτεί ο χώρος της κεντροαριστεράς σε νέες βάσεις. Θα μπορέσει ένας ολόκληρος κόσμος, αποδεσμευμένος επιτέλους, να κάνει το απαραίτητο εκείνο βήμα για το καλό της χώρας και του εργαζόμενου λαού. Παράλληλα, θα οδηγηθούν μαζικά στο περιθώριο της ιστορίας μια σειρά στελεχών, που βρήκαν την ευκαιρία, μέσω της πολιτικής, να δουλέψουν για το ατομικό τους συμφέρον – και αυτοί είναι πολλοί, από βουλευτές και υπουργούς μέχρι μεσαία στελέχη, επιτυγχάνοντας την επονομαζόμενη κάθαρση, που οι ίδιοι ευαγγελίζονταν στα λόγια μόνον, ώστε να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας.
Η σύγκρουση κεντροαριστεράς – κεντροδεξιάς, που ορισμένοι έσπευσαν να ενταφιάσουν, αναβιώνει στην Ευρώπη. Το ίδιο θα συμβεί και στην χώρα μας. Μια κυβέρνηση Σαμαρά ή μια κυβέρνηση ΝΔ - ΛΑΟΣ θα καταρρεύσει πιο γρήγορα και με μεγαλύτερο πάταγο από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Ο κόσμος θα αναζητήσει τότε κεντροαριστερή λύση. Η συγκρότηση του πόλου μιας πολύχρωμης κεντροαριστεράς, συσπειρωμένης γύρω από ένα πρόγραμμα με αριστερό πρόσημο προϋποθέτει την παρουσία μιας ισχυρής Δημοκρατικής Αριστεράς.
Ήδη άρχισαν να δημιουργούνται γέφυρες συνεννόησης και συνεργασίας της πλατιάς μάζας των πολιτών, που στήριζαν το ΠΑΣΟΚ επί τόσες δεκαετίες και τυγχάνουν κεντροαριστερών αντιλήψεων, με την ανερχόμενη ΔΗΜ.ΑΡ., η οποία έδειξε το τελευταίο διάστημα ότι δεν θέλει να περιχαρακωθεί μόνον στην απαραίτητη διαμαρτυρία, αλλά ενδιαφέρεται και για το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα.
Ύστατη προειδοποίηση προς την ηγεσία της ΔΗΜ.ΑΡ. να διδαχθεί από τα λάθη της αλαζονικής ηγεσίας του ΣΥΝ. Η συντριπτική πλειοψηφία του κόμματος αυτού οραματίζεται τη μεγάλη Κεντροαριστερά. Οι άλλοι μια μικρή λέσχη με καλούς συντρόφους και ένσημα από τους κομματικούς αγώνες. Θέλουν μια ιστορικοδίαιτη Ανανεωτική Αριστερά. Και κυρίως τη θεωρούν τιμάριό τους! Ωστόσο, έφτασε η ώρα να συζητήσουμε επιτέλους για πολιτικές και όχι για μωροφιλόδοξους πολιτικούς…