Κυριακή 26 Αυγούστου 2007

Αιδώς Αχρείοι

Στη σύσκεψη που έλαβε χώρα ενόψει της αντιπυρικής περιόδου του 2006, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Βύρων Πολύδωρας, επισήμανε: «Η σύγχρονη διοίκηση είναι ασκημένη στον συντονισμό και τίποτε άλλο. Κάντε μια προεκπαίδευση γιατί εκείνη την ώρα θέλει καλή συνεννόηση και ετοιμότητα για την άσκηση διακριτικής αρχής. Έρχομαι σαν αυτοσχέδιος πυροσβέστης να σας πω. Η προφύλαξη, η πρόοδος θα γίνει όταν λαμβάνεις τις κατάλληλες θέσεις. Ένα, πού θα στήσει τους πυροσβεστικούς σταθμούς, τα παρατηρητήρια, τις δυνάμεις, τα μέσα. Ομιλεί ο αυτοσχέδιος πυροσβέστης. Δεύτερον, φυλάξτε τις προσπελάσεις. Τρίτον τα εναέρια και τα τροχαία μέσα, τα πάντα, να μην είναι θεωρητικό αίτημα, να είναι πρακτικό. Προετοιμασία και δεν πάμε μόνοι μας στο κακό, ας έρθει που λέει ο λόγος και θα το παλέψουμε». Όλες οι Φωτιές που ξέσπασαν στην Πελοπόννησο ξεκίνησαν κατά μήκος του οδικού άξονα, που πρόκειται να κατασκευαστεί: Κόρινθος – Τρίπολη – Καλαμάτα – Λεύκτρο – Σπάρτη, συνολικού μήκους 205 χλμ. Από που περνάει άραγε αυτός ο δρόμος; Ποιές δασικές εκτάσεις θα βρεθούν να είναι πάνω του, εκτοξεύοντας την τιμή τους, αλλά και καθιστώντας αυτές οικοδομήσιμες; Ποιά κομμάτια θα οχαρακτηριστούν και ποιοί θα επωφεληθούν από την Φωτιά του 2007; Όλα τα παραπάνω θα μπορούσε να είναι μόνον εικασίες...ή όχι;
Πάντως, την επομένη μέρα είχαμε 51 νεκρούς ανθρώπους, 51 οικογένειες. Καμένες γεωργικές εκτάσεις, καμένες κτηνοτροφικές μονάδες, καμένα σπίτια. Ήδη, όταν στις 1 το βράδυ οι νεκροί ήταν 19, μια απελπισμένη μάνα με το μικρό παιδί της, τηλεφωνούσε συνέχεια στον ΑΝΤ1, κλαίγοντας και εκλιπαρώντας για βοήθεια. Μια μάνα με ένα μικρό παιδί σε ένα αυτοκίνητο, χωρίς διαδρομή διαφυγής, να βλέπει την φωτιά να έρχεται κατά πάνω της. Σήμερα το πρωί οι νεκροί είναι 51!! Δεν ξέρω αν γλίτωσε η συγκεκριμένη μάνα με το παιδί. Ξέρω ότι παιδάκια χάθηκαν, οικογένειες ΚΑΗΚΑΝ αγκαλιά. Είναι η μέρα που ο πρωθυπουργός κατέβηκε στην Ζαχάρω, για να μάθει από κοντά τι γίνεται, ΔΕΝ ΝΤΡΑΠΗΚΕ. Οι ειδήσεις ανέφεραν ότι καθ' οδόν αποκλείστηκε λόγω πεσμένου στύλου της ΔΕΗ, μετά από λίγο μάθαμε ότι έφτασε. Ότι κι αν αυτό σημαίνει!
Που είναι ο αυτοσχέδιος πυροσβέστης; Που είναι ΕΝΑΣ άντρας να συντονίσει και να διασώσει τους ανθρώπους εκεί; ΑΝΑΞΙΟΙ. Κανένας συντονισμός! Καμία φαεινή ιδέα! Οι ανίκανοι άφησαν έως αυτή την ώρα τον κόσμο να καίγεται! Είναι φορές σαν κι αυτήν που αισθάνομαι ότι θα πρέπει να φύγω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από την Ελλάδα. Είναι μια χώρα λίγο χειρότερη από τις Αφρικανικές πεινασμένες χώρες. Για πρώτη φορά στην ζωή μου, ένιωσα τόση ανασφάλεια. Όταν βάζω τον εαυτό μου στην θέση αυτών των ανθρώπων με πιάνει κλειστοφοβία. Η φωτιά τους κυνηγάει, και ΚΑΝΕΙΣ, ΚΑΝΕΙΣ σε αυτή τη χώρα δεν έχει μια εναλλακτική, ένα σχέδιο διάσωσης. ΚΑΝΕΙΣ! Τα ελικόπτερα δεν πετάνε, τα πυροσβεστικά δεν είναι αρκετά....τελικά η δικαιολογία είναι ότι η φωτιά είναι πολύ μεγάλη. ΓΙΑΤΙ δεν υπάρχει σχέδιο εκκένωσης; Γιατί όλοι αυτοί που κάθονται και τους πληρώνουμε τόσα χρόνια δεν έχουν σκεφτεί τίποτα για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Γιατί δεν υπάρχει ένας ΕΝΙΑΙΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ;
Μετά τον τραγέλαφο των αιφνίδιων εκλογών, καλό θα ήταν να παραιτηθεί όλη η κυβέρνηση! Να ζητήσει συγγνώμη από τον λαό και να απομακρυνθεί για πάντα από τον πολιτικό και κοινωνικό βίο. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ! Γιατί πιο ανάξιους από αυτούς ο τόπος δεν θα ξαναδεί ποτέ. Ο κ.Σουφλιάς ρωτούσε στο κέντρο, που επισκέφθηκε χθες με τον πρωθυπουργό, τον αξιωματικό "Τι νομίζετε;" ΤΙ θα πει τι νομίζετε; Δεν υπάρχει σχεδιασμός κ. Υπουργέ; Δεν νομίζουμε τίποτα...κλαίμε όλοι για την ανικανότητα σας, που είχε ως αποτέλεσμα να χάνονται τόσοι άνθρωποι. Κλαίμε για τον χαμό των ανθρώπων αυτών. Κλάψτε Έλληνες, γιατί τίποτα πια δεν μας σώνει και επιτέλους σταματήστε για μια φορά να παριστάνετε τους ηλίθιους!!
Τα λόγια τελειώνουν μπροστά στις τόσες ανατριχιαστικές καταστροφές. Τα λόγια στερεύουν μπροστά στους άθλιους υπεύθυνους. Τους τοσοδούληδες που προσπαθούν να σβήσουν τις φλόγες φτύνοντας ο ένας τον άλλον. Το έγκλημα δεν θα μείνει χωρίς τιμωρία. Οι φλόγες δεν έχουν σβήσει τόσες μέρες τώρα και ούτε προβλέπεται να σβήσουν μέχρι να μην έχει μείνει τίποτα όρθιο. 51 νεκροί έως τώρα, σε μια χώρα που δεν συγχωρεί, αλλά ξεχνά. ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΚΙ’ ΑΥΤΟ ΕΛΛΗΝΕΣ;;;;;
Υ.Γ.1: Ας σταματήσουν, επιτέλους, τα δελτία ειδήσεων να ανακοινώνουν σε καθημερινή βάση τη λίστα με τις περιοχές που έχουν υψηλή επικινδυνότητα για πρόκληση πυρκαγιάς. Μοιάζει σαν προφητικός επικήδειος...
Υ.Γ.2: Εις μνήμην των αδικοχαμένων συμπατριωτών μας και προς χάριν των φαιδρών, που θέλουν και πάλι να λάβουν ανανέωση της λαϊκής εντολής, σταματώ από σήμερα τις προεκλογικές μου περιοδείες, που ούτως ή άλλως δεν είχα ξεκινήσει. Θα συνομιλώ μόνον με σκεπτόμενους φίλους…
Στη σύσκεψη που έλαβε χώρα ενόψει της αντιπυρικής περιόδου του 2006, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης

κ. Βύρων Πολύδωρας, επισήμανε: «Η σύγχρονη διοίκηση είναι ασκημένη στον συντονισμό και τίποτε άλλο. Κάντε μια προεκπαίδευση γιατί εκείνη την ώρα θέλει καλή συνεννόηση και ετοιμότητα για την άσκηση διακριτικής αρχής. Έρχομαι σαν

αυτοσχέδιος πυροσβέστης να σας πω. Η προφύλαξη, η πρόοδος θα γίνει όταν λαμβάνεις τις κατάλληλες θέσεις. Ένα,

πού θα στήσει τους πυροσβεστικούς σταθμούς, τα παρατηρητήρια, τις δυνάμεις, τα μέσα. Ομιλεί ο αυτοσχέδιος

πυροσβέστης. Δεύτερον, φυλάξτε τις προσπελάσεις. Τρίτον τα εναέρια
και τα τροχαία μέσα, τα πάντα, να μην είναι θεωρητικό αίτημα, να είναι πρακτικό. Προετοιμασία και δεν πάμε μόνοι μας στο κακό, ας έρθει που λέει ο λόγος και θα το παλέψουμε
».

Όλες οι Φωτιές που ξέσπασαν στην Πελοπόννησο ξεκίνησαν κατά μήκος του οδικού άξονα, που πρόκειται να κατασκευαστεί: Κόρινθος – Τρίπολη – Καλαμάτα – Λεύκτρο – Σπάρτη, συνολικού μήκους 205 χλμ. Από που περνάει άραγε αυτός ο δρόμος; Ποιές δασικές εκτάσεις θα βρεθούν να είναι πάνω του, εκτοξεύοντας την τιμή τους, αλλά και καθιστώντας αυτές οικοδομήσιμες; Ποιά κομμάτια θα αποχαρακτηριστούν και ποιοί θα επωφεληθούν από την Φωτιά του 2007; Όλα τα παραπάνω θα μπορούσε να είναι μόνον εικασίες...ή όχι;

Πάντως, την επομένη μέρα είχαμε 51 νεκρούς ανθρώπους, 51 οικογένειες. Καμένες γεωργικές εκτάσεις, καμένες κτηνοτροφικές μονάδες, καμένα σπίτια. Ήδη, όταν στις 1 το βράδυ οι νεκροί ήταν 19, μια απελπισμένη μάνα με το μικρό παιδί της, τηλεφωνούσε συνέχεια στον ΑΝΤ1, κλαίγοντας και εκλιπαρώντας για βοήθεια. Μια μάνα με ένα μικρό παιδί σε ένα αυτοκίνητο, χωρίς διαδρομή διαφυγής, να βλέπει την φωτιά να έρχεται κατά πάνω της. Σήμερα το πρωί οι νεκροί είναι 51!! Δεν ξέρω αν γλίτωσε η συγκεκριμένη μάνα με το παιδί. Ξέρω ότι παιδάκια χάθηκαν, οικογένειες ΚΑΗΚΑΝ αγκαλιά. Είναι η μέρα που ο πρωθυπουργός κατέβηκε στην Ζαχάρω, για να μάθει από κοντά τι γίνεται, ΔΕΝ ΝΤΡΑΠΗΚΕ. Οι ειδήσεις ανέφεραν ότι καθ' οδόν αποκλείστηκε λόγω πεσμένου στύλου της ΔΕΗ, μετά από λίγο μάθαμε ότι έφτασε. Ότι κι αν αυτό σημαίνει!

Που είναι ο αυτοσχέδιος πυροσβέστης; Που είναι ΕΝΑΣ άντρας να συντονίσει και να διασώσει τους ανθρώπους εκεί; ΑΝΑΞΙΟΙ. Κανένας συντονισμός! Καμία φαεινή ιδέα! Οι ανίκανοι άφησαν έως αυτή την ώρα τον κόσμο να καίγεται! Είναι φορές σαν κι αυτήν που αισθάνομαι ότι θα πρέπει να φύγω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από την Ελλάδα. Είναι μια χώρα λίγο χειρότερη από τις Αφρικανικές πεινασμένες χώρες. Για πρώτη φορά στην ζωή μου, ένιωσα τόση ανασφάλεια. Όταν βάζω τον εαυτό μου στην θέση αυτών των ανθρώπων με πιάνει κλειστοφοβία. Η φωτιά τους κυνηγάει, και ΚΑΝΕΙΣ, ΚΑΝΕΙΣ σε αυτή τη χώρα δεν έχει μια εναλλακτική, ένα σχέδιο διάσωσης. ΚΑΝΕΙΣ! Τα ελικόπτερα δεν πετάνε, τα πυροσβεστικά δεν είναι αρκετά....τελικά η δικαιολογία είναι ότι η φωτιά είναι πολύ μεγάλη. ΓΙΑΤΙ δεν υπάρχει σχέδιο εκκένωσης; Γιατί όλοι αυτοί που κάθονται και τους πληρώνουμε τόσα χρόνια δεν έχουν σκεφτεί τίποτα για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Γιατί δεν υπάρχει ένας ΕΝΙΑΙΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ;

Μετά τον τραγέλαφο των αιφνίδιων εκλογών, καλό θα ήταν να παραιτηθεί όλη η κυβέρνηση! Να ζητήσει συγγνώμη από τον λαό και να απομακρυνθεί για πάντα από τον πολιτικό και κοινωνικό βίο. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ! Γιατί πιο ανάξιους από αυτούς ο τόπος δεν θα ξαναδεί ποτέ. Ο κ.Σουφλιάς ρωτούσε στο κέντρο, που επισκέφθηκε χθες με τον πρωθυπουργό, τον αξιωματικό "Τι νομίζετε;" ΤΙ θα πει τι νομίζετε; Δεν υπάρχει σχεδιασμός κ. Υπουργέ; Δεν νομίζουμε τίποτα...κλαίμε όλοι για την ανικανότητα σας, που είχε ως αποτέλεσμα να χάνονται τόσοι άνθρωποι. Κλαίμε για τον χαμό των ανθρώπων αυτών. Κλάψτε Έλληνες, γιατί τίποτα πια δεν μας σώνει και επιτέλους σταματήστε για μια φορά να παριστάνετε τους ηλίθιους!!

Τα λόγια τελειώνουν μπροστά στις τόσες ανατριχιαστικές καταστροφές.
Τα λόγια στερεύουν μπροστά στους άθλιους υπεύθυνους. Τους τοσοδούληδες που προσπαθούν να σβήσουν τις φλόγες φτύνοντας ο ένας τον άλλον. Το έγκλημα δεν θα μείνει χωρίς τιμωρία. Οι φλόγες δεν έχουν σβήσει τόσες μέρες τώρα και ούτε προβλέπεται να σβήσουν μέχρι να μην έχει μείνει τίποτα όρθιο. 51 νεκροί έως τώρα, σε μια χώρα που δεν συγχωρεί, αλλά ξεχνά. ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΚΙ’ ΑΥΤΟ ΕΛΛΗΝΕΣ;;;;;

Υ.Γ.1: Ας σταματήσουν, επιτέλους, τα δελτία ειδήσεων να ανακοινώνουν σε καθημερινή βάση τη λίστα με τις περιοχές που έχουν υψηλή επικινδυνότητα για πρόκληση πυρκαγιάς. Μοιάζει σαν προφητικός επικήδειος...

Υ.Γ.2: Εις μνήμην των αδικοχαμένων συμπατριωτών μας και προς χάριν των φαιδρών, που θέλουν και πάλι να λάβουν ανανέωση της λαϊκής εντολής, σταματώ από σήμερα τις προεκλογικές μου περιοδείες, που ούτως ή άλλως δεν είχα ξεκινήσει. Θα συνομιλώ μόνον με σκεπτόμενους φίλους…

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007

Η αποτίμηση της αγροτικής πολιτικής και ποιές οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ

Πριν από τρία χρόνια, ο κ. Καραμανλής υποσχέθηκε στους έλληνες αγρότες ότι θα βελτιώσει το αγροτικό εισόδημα. Αν και μ’ αυτά που παράγει σήμερα ένας νέος γεωργός κτηνοτρόφος θα μπορούσε να ζήσει 100 ανθρώπους για ένα χρόνο, παρέχοντάς τους το ψωμί, το κρέας και το γάλα τους, εντούτοις όμως αυτά που παίρνει σε χρήματα, δεν του φτάνουν να ζήσει αξιοπρεπώς, ο ίδιος, η γυναίκα του και τα παιδιά του. Όχι μόνο δεν αυξήθηκε το εισόδημα, αλλά έχει μειωθεί δραματικά. Πού πήγε; Στα καρτέλ, στους μεσάζοντες, στους «γαλάζιους κουμπάρους», που πουλάνε προστασία στα καρτέλ. Με την πολιτική της Ν.Δημοκρατίας έχασαν οι παραγωγοί που παίρνουν χαμηλότερες τιμές, έχασαν οι καταναλωτές, που πληρώνουν όλο και υψηλότερες τιμές και, κερδίζουν, μόνο οι μεσάζοντες και κάποιοι «ημέτεροι».
Είπε ο κ.Καραμανλής ότι θα μειώσει το κόστος παραγωγής. Τον ΦΠΑ, είπε, θα το πήγαινε στο 8%. Και τι έκανε μετά; Τον ανέβασε στο 19%!! Έκοψε την επιδότηση στο αγροτικό ρεύμα. Αύξησε το πετρέλαιο. Υποσχέθηκε να τους αυξήσει το ποσοστό επιστροφής του ΦΠΑ, με αποτέλεσμα να βγουν οι αγρότες στο δρόμο, επειδή έκανε το αντίθετο. Και εδώ, πάλι ψέματα. Είπε ότι θα εξυγιάνει τον ΕΛΓΑ, για να μην είναι χρεωμένος. Ο ΕΛΓΑ, σήμερα, οδηγείται σε χρεοκοπία και, αντί να κοιτάξει μπροστά, στα νέα προβλήματα της εποχής, όπως είναι οι κλιματικές αλλαγές, χρησιμοποιεί τον ΕΛΓΑ σαν κομματικό εργαλείο. Δίνει αποζημιώσεις όπου θέλει, όσα θέλει, όταν θέλει. Μόνο μια μικρή μειοψηφία των αγροτών επωφελήθηκε από το ρουσφέτι της. Είπε ότι ήρθε η ώρα της περιφέρειας. Αυτή πλήρωσε πρώτη τον λογαριασμό της πολιτικής της. Μείωσε σωρευτικά τις δημόσιες επενδύσεις, κατά 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ την τριετία 2005-2007, σε σχέση με τα επίπεδα του 2003.
Για να έχουμε την αίσθηση των μεγεθών, οι πόροι αυτοί αντιστοιχούν στο σύνολο των κοινοτικών πόρων για τα περιφερειακά προγράμματα, για όλο το Γ΄ ΚΠΣ. Σχεδόν δέκα γέφυρες Ρίου-Αντιρρίου. Αυτά τα μείωσε. Ενέταξε στο Γ΄ ΚΠΣ παλιά έργα, που είχαν γίνει με εθνικούς πόρους απ’ τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Εμφάνισε, δηλ. λογιστική απορρόφηση στα νούμερα. Στην πράξη, στέρησε πόρους που ξεπερνούν το 1 δισεκατομμύριο ευρώ από την περιφέρεια, με αυτή τη λογιστική αλχημεία. Καλοί στα λόγια. Ανύπαρκτοι στα έργα.
Ξέρετε πρωθυπουργό Ευρωπαϊκής χώρας, να εκλιπαρεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να μειώσει τους πόρους που δικαιούται η χώρα του; Αυτός είναι ο κ. Καραμανλής. Έφτασε ως το έσχατο σημείο, να ζητά η ίδια η ελληνική κυβέρνηση μείωση του προϋπολογισμού του ΚΠΣ, κατά 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ. Και την περικοπή αυτή, την πληρώνει και πάλι η περιφέρεια, με λιγότερα έργα, λιγότερες θέσεις εργασίας, λιγότερες ευκαιρίες ανάπτυξης.
Στο Γ΄ ΚΠΣ, ας υλοποιούσε, τουλάχιστον, αυτά που παρέδωσε στη Ν.Δημοκρατία το ΠΑΣΟΚ. Όμως, ούτε αυτό ήταν ικανός να κάνει. Αφαίρεσε κονδύλια από την πιο κρίσιμη πτυχή του μέλλοντος της ελληνικής γεωργίας, από προγράμματα που εγγυώνται την ποιότητα, την πιστοποίηση, τις επενδύσεις και τους νέους αγρότες.
Παρέδωσε στη κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ τον ΟΠΕΓΕΠ, ένα έτοιμο Οργανισμό Πιστοποίησης. Τι τον έκανε; Τον μετέτρεψε σε τηλεοπτικό κανάλι προπαγάνδας. Όπως πάντα, επικοινωνιακή και, όχι ουσιαστική, η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Για μας, η ελληνική Περιφέρεια είναι η αιχμή του δόρατος μιας άλλης αντίληψης για την ανάπτυξη της Ελλάδας. Και το κράτος, σήμερα, οφείλει να παίζει το ρόλο του εγγυητή της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής.
Δεσμευόμαστε για δημόσιες επενδύσεις στο 5% του ΑΕΠ και διάθεση τουλάχιστον 80% στην Περιφέρεια, με το 50% των πόρων του Δ΄ ΚΠΣ απ' ευθείας στα περιφερειακά προγράμματα. Είμαστε στην πρώτη χρονιά εφαρμογής του Δ΄ ΚΠΣ και ακόμη η κυβέρνηση δεν γνωρίζει τι θα υλοποιήσει. Ποιος θα πιστέψει τις μεγαλόστομες, και πάλι, διακηρύξεις της; Εδώ και τρία χρόνια, μελετά τις επιπτώσεις από την νέα ΚΑΠ. Ανέθεσε σε εταιρείες 13 μελέτες αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών. Αλήθεια, πού είναι αυτές οι μελέτες; Ποιες είναι αυτές οι εταιρείες; Πρώτη φορά αποδίδονται με τόση αδιαφάνεια οι επιδοτήσεις στους αγρότες. Χρήματα, που εξασφάλισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, χρήματα των ελλήνων αγροτών, η Ν.Δημοκρατία δεν τα σεβάστηκε. Αυτό που έκανε είναι ντροπή. Διαχειρίστηκε τα χρήματα, σαν να είναι δικά της, όπως έκανε και με τα Ταμεία και με το δημόσιο πλούτο. Και όχι μόνο αυτό. Έβαλε σε κίνδυνο το σύνολο των χρημάτων που εισπράττει η χώρα μας, με κίνδυνο διακοπής των επιδοτήσεων. Δεν μιλάμε για κάποιες παρατυπίες, για το παρελθόν, αλλά για αυστηρή προειδοποίηση της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρωκοινοβουλίου, όπου και πάλι διασύρθηκε η Ελλάδα. Με την πολιτική της κυβέρνησης, έκανε ανεπανόρθωτο κακό στους βαμβακοπαραγωγούς. Μείωσε την επιδότηση στο βαμβάκι, αύξησε τα στρέμματα για ρουσφετολογικούς λόγους, χωρίς να αυξήσει τους πόρους. Αντί να στοχεύσει στην ποιότητα, ασχολήθηκε με την ποσότητα, σε βάρος του προϊόντος, σε βάρος του εισοδήματος των αγροτών. Έκανε το αντίθετο από ό,τι έκανε η Ισπανία. Αυτή πήγε σε λιγότερα στρέμματα, μεγαλύτερη επιδότηση ανά στρέμμα και καλύτερη, ανταγωνιστική ποιότητα. Έτσι, η κυβέρνηση οδήγησε το προϊόν σε κατάρρευση. Έκανε ανεπανόρθωτο κακό στον καπνοπαραγωγό. Αφαίρεσε από την τσέπη του, με το έτσι θέλω, το 50% των επιδοτήσεων που δικαιούται από το 2009 και μετά.
Ας μην μας πει, λοιπόν, η κυβέρνηση ότι φταίει το ΠΑΣΟΚ. Επίτευγμα της κυβέρνησης του κ. Καραμανλή ήταν η μείωση των επιδοτήσεων. Τα εργοστάσια ζάχαρης έκλεισαν, η παραγωγή τεύτλων τελείωσε κι αυτή και οι άνεργοι, βεβαίως, πλήθυναν. Γιατί; Διότι δεν έγινε καμία διαπραγμάτευση πάνω στον νέο Κανονισμό. Και τώρα, μιλάμε για πραγματική καταστροφή στα τεύτλα. Πώς μπορούν οι αγρότες να εμπιστευτούν την κυβέρνηση για το μέλλον τους; Διότι η δική της πολιτική, είναι χαρακτηριστικό πια, σε όλα τα θέματα, είναι πολιτική χωρίς πυξίδα, που δεν προετοιμάζει τη χώρα για το μέλλον. Παρά τα μεγάλα λόγια, η πολιτική της κοιτάζει το προσωρινό, το στενό κομματικό όφελος σε βάρος του συνόλου, σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Με την πολιτική της, ο αγροτικός τομέας απειλείται με κατάρρευση. Δεν τους ενημερώνει κανείς, δεν ξέρουν αν θα έχουν νερό να ποτίσουν, ενώ η κυβέρνηση τους βλέπει απλά και μόνον ως δεξαμενή άντλησης ψήφων. Τους αντιμετωπίζει, σήμερα, σαν μια πηγή πλουτισμού των ενδιαμέσων, που λυμαίνονται τον κόπο του αγρότη και επιβαρύνουν τον καταναλωτή.
Σήμερα, εμείς ανοίγουμε, με το Πρόγραμμά μας, το δρόμο μιας νέας ελπίδας. Ξέρουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η αγροτική μας παραγωγή σ’ έναν ανταγωνιστικό κόσμο. Και η μετάβαση σε μια αγροτική παραγωγή ποιότητας, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αυτό για το οποίο, όμως, δεσμευόμαστε, είναι ότι είμαστε -και θα είμαστε- κοντά στον αγρότη, κοντά στον γεωργό, κοντά στον κτηνοτρόφο, κοντά στον ψαρά. Με συγκεκριμένες δεσμεύσεις.
1) Ποιότητα στα προϊόντα μας. Το συγκριτικό μας πλεονέκτημα είναι ο πολιτισμός μας, η φύση, το περιβάλλον μας, η ικανότητα του ανθρώπινου δυναμικού. Πλεονέκτημά μας θα είναι η παραγωγή επώνυμων ταυτοποιημένων προϊόντων. Το μεσογειακό πρότυπο διατροφής, το οικολογικό πρότυπο, το δικό μας πρότυπο. Στρατηγικός μας στόχος, η ταύτιση της λέξης «Ελλάδα» και «ελληνικό προϊόν» με την ποιότητα και την αξία, σε διεθνές επίπεδο.
2) Δυναμική παρουσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είμαστε αντίθετοι με την απόφαση της Ε.Ε., να συζητήσει εκ νέου την χρηματοδότηση της ευρωπαϊκής γεωργίας το 2008. Δεσμευόμαστε να δώσουμε μάχη στα ευρωπαϊκά και διεθνή όργανα, για τη συνέχιση της χρηματοδότησης της ελληνικής γεωργίας και μετά το 2013, στο πλαίσιο της πολιτικής την οποία έχουμε εξαγγείλει, για μια εναλλακτική αγροτική πολιτική. Και έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε.
3) Διασφαλίζουμε την αξιοπρέπεια στη ζωή των απόμαχων αγροτών, με τη δέσμευσή μας για μηνιαία προνοιακή σύνταξη 550 ευρώ για τον μεμονωμένο αγρότη και, 950 ευρώ, για το ζευγάρι των αγροτών. Εμείς, κρατάμε τις υποσχέσεις μας, εμείς αυτά που λέμε θα τα κάνουμε. Όχι σαν την κυβέρνηση της Ν.Δημοκρατίας.
4) Δεσμευόμαστε να εφοδιάσουμε τους αγρότες με τη μεγαλύτερη δύναμη της εποχής, που είναι η πληροφορία και η γνώση. Πρότυπες αγροτικές σχολές, σε κάθε περιφέρεια, στηρίζοντας την δημιουργία Τριτοβάθμιας Συνεταιριστικής Σχολής από τους φορείς των αγροτών, για την εκπαίδευση πιστοποιημένων αγροτών και στελεχών αγροτικής ανάπτυξης.
5) Νέα πολιτική κάλυψης ασφαλιστικών κινδύνων, που λαμβάνει υπόψη τις νέες συνθήκες και προοπτικές.
6) Απλοποίηση και επιτάχυνση των διαδικασιών ένταξης επενδυτικών προγραμμάτων των αγροτών, για τη δημιουργία ή βελτίωση των εκμεταλλεύσεών τους. Εντάσσουμε τις αγροτικές επενδύσεις στις δράσεις του Δ΄ ΚΠΣ και στον αναπτυξιακό νόμο. Όποια υπηρεσία ήταν, μέχρι χθες, αστικό προνόμιο, να γίνει κτήμα και για τους κατοίκους της υπαίθρου.
7) Δημιουργούμε ενιαίο και αποτελεσματικό σύστημα παροχής συμβουλών. Ένα ισχυρό ΚΕΠ, Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών, κεντρικά αλλά και σε κάθε Δήμο, που να καλύπτει όλο το φάσμα της ενημέρωσης, τεχνικής στήριξης και επιχειρηματικότητας των αγροτών.
8) Δεσμευόμαστε για μια νέα πολιτική γης, προστασία της αγροτικής γης με ειδικά κίνητρα για τον αγρότη που παραμένει και την καλλιεργεί.
9) Ενισχύουμε νέα ζευγάρια, με ειδικά κίνητρα παραμονής σε νησιωτικές περιοχές, σε ορεινές περιοχές, σε φθίνουσες και μειονεκτικές περιοχές.
10) Δεσμευόμαστε ότι το διοικητικό κόστος εφαρμογής της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, θα επιβαρύνει αποκλειστικά το κράτος και όχι τους αγρότες.
Αντίθετα με την αδιαφανή και ρουσφετολογική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, δεσμευόμαστε για την πλήρη διαφάνεια στη διαχείριση των Κοινοτικών ενισχύσεων του εθνικού αποθέματος των ποιοτικών παρακρατημάτων. Δημοσιοποιούμε τα ονόματα των αποδεκτών και τα κριτήρια για την κατανομή τους, κάτι που η κυβέρνηση της Ν.Δημοκρατίας δεν έκανε. Εμείς λέμε, διαφάνεια παντού, σε αντίθεση με την κυβέρνηση, η οποία κρύβει μονίμως την αλήθεια…

Περί της αναγκαιότητας ανανέωσης του πολιτικού λόγου

Το ότι υπάρχει κρίση της πολιτικής στην Ελλάδα, με τα μεγαλύτερα ποσοστά να καταγράφονται στις νέες ηλικίες, είναι πλέον κοινό μυστικό. Η κρίση μάλιστα εντοπίζεται κυρίως: α) στη διαφθορά, β) στην απόσταση της πολιτικής από τις κοινωνικές προσδοκίες, γ) στην εξάρτηση των πολιτικών κέντρων από οικονομικούς κύκλους, δ) στην μη συμμετοχή των πολιτών, ε) στις πελατειακές σχέσεις και δ) στην έλλειψη οράματος.
Από την άλλη, η ίδια η πολιτική εξέλαβε, δυστυχώς, ως αντικείμενο εκμετάλλευσης, σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, το παρατηρούμενο έλλειμμα ουσιαστικής παιδείας του (σε επίπεδο ελλαδικό και ευρωπαϊκό), που η ίδια προηγουμένως προκάλεσε, καθόσον:
i) Μειώθηκε η δυνατότητα να σχηματίζει κοινωνική – πολιτική συνείδηση ώριμη για τα τωρινά δρώμενα, αφού παρασιωπούνται ή συσκοτίζονται τα χθεσινά γεγονότα και
ii) διευκολύνθηκε μία πορεία συνειδήσεων προς ανεπιθύμητη κατεύθυνση: να αγνοούν οι πολίτες το χθες και να μην εννοούν την πορεία του σήμερα, με αποτέλεσμα να μην συμπράττουν συνειδητά και αποτελεσματικά ή να συνειδητοποιούν κάποια στιγμή με οργή την άγνοιά τους, αιτία η οποία οδηγεί είτε στην πλήρη απάθεια, είτε στην επιλογή παράδοξων ιδεολογικών επιλογών ή και μόνιμης αντιδικίας με την Πολιτεία.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της πρόδηλης κομματικής σκοπιμότητας, από την οποία διαπνέεται η Ν.Δημοκρατία, η πολιτική φρασεολογία της οποίας κινείται την περίοδο που διανύουμε στο χώρο της ακατανοησίας, προκειμένου να συσκοτιστούν οι παράμετροι του ανύπαρκτου κυβερνητικού έργου, παραβλέποντας ότι προκάλεσε την πλήρη διάψευση των προσδοκιών και των υποσχέσεων της προς όλες τις κοινωνικές ομάδες.
Για κείνους, όμως, που συγχέουν την άγνοια με τη λήθη και τη συγγνώμη οφείλουμε να υπενθυμίσουμε μια θέση που διατύπωσε σε πολύ δύσκολες για την κοινωνία μας ώρες ο Άγγελος Αγγελόπουλος – μέλος της ΠΕΕΑ – στο Συνέδριο του Λιβάνου (άνοιξη του 1944) : «Η κριτική του παρελθόντος είναι απαραίτητη ως το σημείο εκείνο που χρησιμεύει ως οδηγός μιας καλύτερης πολιτικής δια το μέλλον. Η άγνοια εκτρέφει την ακρισία».
Για να καταστεί και πάλι ελκυστικός ο πολιτικός λόγος θα πρέπει να υπάρξει ριζική ανανέωση στην πολιτική ζωή. Και επειδή πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για ανανέωση και εκσυγχρονισμό, θα λέγαμε ότι δεν χρειαζόμαστε μόνο αλλαγή προσώπων, αλλά πρωτίστως ιδεών και νοοτροπίας.
Ως προς μεν τα πρόσωπα, ανανέωση δεν σημαίνει "φύγε εσύ για να έρθω εγώ". Ανανέωση σημαίνει μια σταδιακή διαδικασία εμπλουτισμού και αλλαγής, η οποία θα γίνεται παράλληλα με την εξασφάλιση της συνέχειας και την παρουσία των ανθρώπων, τους οποίους σέβεται, τιμά και αποδέχεται ο κόσμος, τηρώντας παράλληλα και τους όρους της κοινωνίας. Δηλαδή με πρόσωπα τα οποία διακρίθηκαν στους κοινωνικούς, επαγγελματικούς και επιστημονικούς αγώνες, πρόσωπα τα οποία βρέθηκαν και στο πεζοδρόμιο, που ζουν την κοινωνική ανάγκη και την κοινωνική αγωνία.
Προς το σκοπό αυτό η ανανέωση είναι καθήκον του ΠA.ΣΟ.K., από τη στιγμή που οι αλλαγές είναι μεγάλες στην ελληνική κοινωνία και τα νέα στρώματα, οι νέες παραγωγικές δυνάμεις της χώρας δεν εκπροσωπούνται, ούτε στην πολιτική, ούτε στο συνδικαλισμό, ούτε πουθενά. Έχουμε καθήκον να πλησιάσουμε αυτό το τμήμα της κοινωνίας μας, έχουμε καθήκον να επιχειρήσουμε να τους εντάξουμε στην πολιτική διαδικασία.
Σε κάθε περιοχή, οι πολίτες που πιστεύουν στις αξίες του ΠAΣΟK, όπως τέθηκαν από τον ίδιο τον ιδρυτή του, Ανδρέα Παπανδρέου, πρέπει να έχουν την ευθύνη για τις τοπικές αποφάσεις και τα πρόσωπα. H συμμετοχή πρέπει να βρει το καινούριο της νόημα. Άλλωστε, μέσα από την κοινή δράση θα πρέπει να καθορίζεται η εξέλιξη των σύγχρονων κοινωνιών.
Ως προς δε τις ιδέες και τη νοοτροπία, οδηγός και αυτοσκοπός του πολιτικού λόγου θα πρέπει να είναι η Κοινωνική Ευθύνη, ο σεβασμός στον άνθρωπο, την κοινωνία και το περιβάλλον και να έχει ένα όραμα: Να συνεισφέρει με ευθύνη, πίστη, ευαισθησία και υπευθυνότητα στη βελτίωση της ζωής του ανθρώπου και στην αειφόρο ανάπτυξη της κοινωνίας σε συγκεκριμένους τομείς δράσης, προσφέροντας στην κοινωνία ουσιαστικό έργο.
Παράλληλα, θα πρέπει να βασίζεται και σε κάποιες Αξίες: Στην ειλικρίνεια, τον σεβασμό και την ακεραιότητα, τον σεβασμό στους νόμους και στην αταλάντευτη υιοθέτηση της πολιτικής ηθικής και οπωσδήποτε, μέσα από ένα πνεύμα ομαδικότητας, να τηρούνται οι υποσχέσεις.
Διαφορετικά, η ανανέωση θα είναι άνευ ουσίας, αφού η συναλλαγή, ο λαϊκισμός και η οξύτητα, ως τρόπο δράσης, είναι μια αποτυχημένη αντίληψη, που υποτιμά χιλιάδες πολίτες. Είναι ένα στερεότυπο που δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του κόσμου και δεν συμβάλλει στην λύση των προβλημάτων του…

Σάββατο 18 Αυγούστου 2007

Η παράσταση έλαβε τέλος...


Πριν από κάμποσες δεκαετίες τα “μπουλούκια”, όπως λέγονταν τότε οι περιοδεύουσες θεατρικές ομάδες, προσπαθούσαν των μεν θεατών να διασκεδάσουν την δυστυχία, των δε ηθοποιών να κορέσουν την πείνα, με τα ψίχουλα που εισέπρατταν ως αντίτιμο του εισιτηρίου. Ακόμη και τα είδη διατροφής (κοτόπουλα, πίτες, κ.λ.π.) ήσαν ικανά να σου εξασφαλίσουν την είσοδο στην διασκέδαση.
Σήμερα, βέβαια, εξελίχθηκαν τα πάντα. Ακόμη και οι θίασοι μεγάλωσαν, έγιναν ολόκληρες επιχειρήσεις, με πλήρες στελεχικό δυναμικό και πλούσιο ρεπερτόριο. Οι ηθοποιοί απέκτησαν πλούσια κοστούμια, οι παραστάσεις λαμβάνουν χώρα σε αίθουσες πολυτελείας και όχι στην αποθήκη του μπάρμπα-Θωμά ή στην αλάνα που την έλεγαν και πλατεία και το αντίτιμο για την παράσταση είναι πλέον αντάξιο όχι μόνον του έργου, αλλά και της μορφής των κατεχόντων την τέχνη της υποκριτικής.
Παράλληλα, όμως, με τους θιάσους, άλλαξαν και οι θεατές, έγιναν πιο απαιτητικοί, δεν αρκούνται πλέον μόνον στο να πληρώνουν το αντίτιμο, αλλά έχουν την αξίωση να εισπράξουν και κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε ακολουθεί το κράξιμο και η παράσταση διακόπτεται γρήγορα “για λόγους ανωτέρας βίας”.
Κάπως έτσι διακόπηκε πρόωρα και η παράσταση με τίτλο «σεμνά και ταπεινά» του κυβερνητικού θιάσου. Στις πράξεις του έργου που εξελίχθηκε σε επεισόδια, είδαμε την προκήρυξη του διαγωνισμού για 3.000 θέσεις στην Πυροσβεστική να σταματάει στις 560, αφού ακυρώθηκε ο εν εξελίξει διαγωνισμός του 2004 προκειμένου να προσληφθούν οι «ημέτεροι». Είδαμε τις ζαρντινιέρες των πεζοδρομίων να φορούν κράνη και ασπίδες, για να ξυλοφορτώσουν φοιτητές. Είδαμε, αντί για γιατρούς και νοσηλευτές στο ΕΣΥ και πυροσβέστες, ότι ο τόπος είχε την ανάγκη από αγροφύλακες. Είδαμε ότι καταργήθηκε το 8ωρο στην εργασία και άλλα θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα. Είδαμε την επιστροφή στη λογική του εκπαιδευτικού μεσαίωνα, όπου η γνώση και η μόρφωση αφορούν στους λίγους και εκλεκτούς. Είδαμε να περνούν από το πλατό «κουμπάροι», υποκλοπείς, μυστικοί πράκτορες που απήγαγαν Πακιστανούς, δομημένα ομόλογα, για να δώσουν με την σειρά τους την θέση τους σε 600.000 στρέμματα καμένης έκτασης έτοιμης για δόμηση!! Είδαμε τον πλούτο των πιθανών εκδοχών του “θα”.
Αξιοσημείωτο, μάλιστα, της παράστασης αυτής, που δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο, είναι και το ότι σε παγκόσμια πρώτη εκείνος μεν που θα εμφανιζόταν επί σκηνής να παίζει το ρόλο του σεμνότατου πρωθυπουργού, ευρέθη κατ’ επανάληψιν μεταξύ των θεατών, έστω κι αν κάποιοι μάταια τον έψαχναν στα καμαρίνια, πολλούς κομπάρσους - υπουργούς και τον ίδιο τον πολίτη - θεατή, που χωρίς κανένας προηγουμένως να τον έχει προϊδεάσει, βρέθηκε να παίζει τον ρόλο του κύριου πρωταγωνιστή, ο οποίος, ως ήρωας αρχαίας τραγωδίας, αναζητούσε την κάθαρση.
Εν τέλει και επειδή κανένας «από μηχανής θεός» δεν είχε μέχρι πρότινος εμφανιστεί επί σκηνής για να δώσει ποιότητα στη παράσταση, που είχε αρχίσει να κουράζει, ο επικεφαλής του κυβερνητικού θιάσου έδωσε προ ημερών την εντολή να διακοπεί η παράσταση.
Τώρα θα μου πείτε γιατί την παράσταση διέκοψε ο ίδιος ο επικεφαλής του κυβερνητικού θιάσου και όχι οι ίδιοι οι πολίτες – θεατές; Είναι προφανές το γιατί. Επειδή οσμίστηκε ότι ήρθε η ώρα του κραξίματος και για να το αποφύγει, σκέφτηκε ότι καλύτερο θα ήταν να προανήγγειλε την έναρξη νέας παράστασης, με τον γνωστοποιηθέντα τίτλο «η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων», πιστεύοντας πως με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να κρατάει αμείωτο και το ενδιαφέρον των πολιτών – θεατών και τον θίασο σε δράση.
Έκανε, όμως, στους υπολογισμούς του ένα λάθος. Γιατί, όπως είπαμε και στην αρχή, άλλαξαν όχι μόνον οι θίασοι, αλλά και οι θεατές. Και όσο και να μην το πιστεύει, το κράξιμο έρχεται και σε λίγο θα ακουστεί με ένσταση. Μόνο να είναι εδώ για να το ακούσει και όχι να τον ψάχνουμε και πάλι…

Πριν από κάμποσες δεκαετίες τα “μπουλούκια”, όπως λέγονταν τότε οι περιοδεύουσες θεατρικές ομάδες, προσπαθούσαν των μεν θεατών να διασκεδάσουν την δυστυχία, των δε ηθοποιών να κορέσουν την πείνα, με τα ψίχουλα που εισέπρατταν ως αντίτιμο του εισιτηρίου. Ακόμη και τα είδη διατροφής (κοτόπουλα, πίτες, κ.λ.π.) ήσαν ικανά να σου εξασφαλίσουν την είσοδο στην διασκέδαση.
Σήμερα, βέβαια, εξελίχθηκαν τα πάντα. Ακόμη και οι θίασοι μεγάλωσαν, έγιναν ολόκληρες επιχειρήσεις, με πλήρες στελεχικό δυναμικό και πλούσιο ρεπερτόριο. Οι ηθοποιοί απέκτησαν πλούσια κοστούμια, οι παραστάσεις λαμβάνουν χώρα σε αίθουσες πολυτελείας και όχι στην αποθήκη του μπάρμπα-Θωμά ή στην αλάνα που την έλεγαν και πλατεία και το αντίτιμο για την παράσταση είναι πλέον αντάξιο όχι μόνον του έργου, αλλά και της μορφής των κατεχόντων την τέχνη της υποκριτικής.
Παράλληλα, όμως, με τους θιάσους, άλλαξαν και οι θεατές, έγιναν πιο απαιτητικοί, δεν αρκούνται πλέον μόνον στο να πληρώνουν το αντίτιμο, αλλά έχουν την αξίωση να εισπράξουν και κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε ακολουθεί το κράξιμο και η παράσταση διακόπτεται γρήγορα “για λόγους ανωτέρας βίας”.
Κάπως έτσι διακόπηκε πρόωρα και η παράσταση με τίτλο «σεμνά και ταπεινά» του κυβερνητικού θιάσου. Στις πράξεις του έργου που εξελίχθηκε σε επεισόδια, είδαμε την προκήρυξη του διαγωνισμού για 3.000 θέσεις στην Πυροσβεστική να σταματάει στις 560, αφού ακυρώθηκε ο εν εξελίξει διαγωνισμός του 2004 προκειμένου να προσληφθούν οι «ημέτεροι». Είδαμε τις ζαρντινιέρες των πεζοδρομίων να φορούν κράνη και ασπίδες, για να ξυλοφορτώσουν φοιτητές. Είδαμε, αντί για γιατρούς και νοσηλευτές στο ΕΣΥ και πυροσβέστες, ότι ο τόπος είχε την ανάγκη από αγροφύλακες. Είδαμε ότι καταργήθηκε το 8ωρο στην εργασία και άλλα θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα. Είδαμε την επιστροφή στη λογική του εκπαιδευτικού μεσαίωνα, όπου η γνώση και η μόρφωση αφορούν στους λίγους και εκλεκτούς. Είδαμε να περνούν από το πλατό «κουμπάροι», υποκλοπείς, μυστικοί πράκτορες που απήγαγαν Πακιστανούς, δομημένα ομόλογα, για να δώσουν με την σειρά τους την θέση τους σε 600.000 στρέμματα καμένης έκτασης έτοιμης για δόμηση!! Είδαμε τον πλούτο των πιθανών εκδοχών του “θα”.

Αξιοσημείωτο, μάλιστα, της παράστασης αυτής, που δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο, είναι και το ότι σε παγκόσμια πρώτη εκείνος μεν που θα εμφανιζόταν επί σκηνής να παίζει το ρόλο του σεμνότατου πρωθυπουργού, ευρέθη κατ’ επανάληψιν μεταξύ των θεατών, έστω κι αν κάποιοι μάταια τον έψαχναν στα καμαρίνια, πολλούς κομπάρσους - υπουργούς και τον ίδιο τον πολίτη - θεατή, που χωρίς κανένας προηγουμένως να τον έχει προϊδεάσει, βρέθηκε να παίζει τον ρόλο του κύριου πρωταγωνιστή, ο οποίος, ως ήρωας αρχαίας τραγωδίας, αναζητούσε την κάθαρση.

Εν τέλει και επειδή κανένας «από μηχανής θεός» δεν είχε μέχρι πρότινος εμφανιστεί επί σκηνής για να δώσει ποιότητα στη παράσταση, που είχε αρχίσει να κουράζει, ο επικεφαλής του κυβερνητικού θιάσου έδωσε προ ημερών την εντολή να διακοπεί η παράσταση.

Τώρα θα μου πείτε γιατί την παράσταση διέκοψε ο ίδιος ο επικεφαλής του κυβερνητικού θιάσου και όχι οι ίδιοι οι πολίτες – θεατές; Είναι προφανές το γιατί. Επειδή οσμίστηκε ότι ήρθε η ώρα του κραξίματος και για να το αποφύγει, σκέφτηκε ότι καλύτερο θα ήταν να προανήγγειλε την έναρξη νέας παράστασης, με τον γνωστοποιηθέντα τίτλο «η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων», πιστεύοντας πως με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να κρατάει αμείωτο και το ενδιαφέρον των πολιτών – θεατών και τον θίασο σε δράση.
Έκανε, όμως, στους υπολογισμούς του ένα λάθος. Γιατί, όπως είπαμε και στην αρχή, άλλαξαν όχι μόνον οι θίασοι, αλλά και οι θεατές. Και όσο και να μην το πιστεύει, το κράξιμο έρχεται και σε λίγο θα ακουστεί με ένσταση. Μόνο να είναι εδώ για να το ακούσει και όχι να τον ψάχνουμε και πάλι…

Σάββατο 11 Αυγούστου 2007

H επιτομή του “Θα” της κυβερνητικής πολιτικής


«“Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται πριν τις εκλογές και μετά το κυνήγι” (Τσώρτσιλ)»
Απέναντι στους συντηρητικούς που πίεζαν για λιτότητα και για θυσίες των, ως συνήθως, μη εχόντων, ο Μίλτον Κέυνς, ένας από τους μεγαλύτερους οικονομολόγους και “πατέρας” του κράτους πρόνοιας και των οικονομικών της ζήτησης του 20ου αιώνα, απάντησε: “μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί…”. Αυτή η απάντηση, κατά την άποψη του γράφοντος, ταιριάζει στην παρατεταμένη λιτότητα που επιφύλαξε για τον ελληνικό λαό η κυβέρνηση της Ν.Δημοκρατίας τα τελευταία τρεισήμισι χρόνια που βρίσκεται στη διακυβέρνηση της χώρας. Μια διακυβέρνηση, με έντονα τα χαρακτηριστικά της κλασικής δεξιάς ταξικής πολιτικής. Υιοθετήθηκε και εφαρμόζεται με έντονο μάλιστα τρόπο η αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των ολίγων και σε βάρος των πολλών. Εκτός από την επιβάρυνση των φορολογούμενων με 3,3 δισεκατομμύρια ευρώ, χειροτερεύει η σχέση έμμεσων-άμεσων φόρων, μια σχέση που πλήττει ακόμη περισσότερο τους χαμηλόμισθους και οικονομικά αδύναμους, οι οποίοι, στον αντίποδα, βλέπουν να μειώνονται οι δαπάνες για τους μισθούς και τις συντάξεις, για την παιδεία και τις κοινωνικές παροχές.
Για άλλη μια φορά πάνε περίπατο οι προεκλογικές υποσχέσεις-δεσμεύσεις όπως συνήθιζε να λέει ο πρωθυπουργός, για να αποδειχθεί πόσο δίκιο είχε ο Τσώρτσιλ (βλ.προλ.). Δυστυχώς, στην πράξη η κυβέρνηση του κ.Καραμανλή αποδεικνύεται πρώτη στις υποσχέσεις και τελευταία στις επιδόσεις. Αφού επιχείρησε δια της εκ του μακρόθεν επιστασίας να πείσει την αγορά να πάρει από μόνη της το δρόμο της, ήρθε τις τελευταίες ημέρες και ενόψει των επικείμενων εκλογών να “γλυκάνει” τους πολίτες με φιλοδωρήματα, που βαπτίζει οικονομικές ενισχύσεις!!
Ένα, όμως, είναι βέβαιο. Οι νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις, που προσέδωσε η κυβέρνηση στην ελληνική οικονομία, σε συνδυασμό με την ξέφρενη ακρίβεια, θα μειώσουν ακόμη περισσότερο την αγοραστική δύναμη των πολιτών. Η κυβέρνηση οδηγεί την ελληνική οικονομία σε ύφεση και φέρει τεράστια ευθύνη γι’ αυτό, καθόσον ο νυν ρυθμός ανάπτυξης οφείλεται κυρίως στις εισροές του κοινοτικού πλαισίου στήριξης.
Η αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου παραμένει άγνωστη για τη νεοδεξιά διακυβέρνηση και αυτή είναι μια σαφής ιδεολογική διαφορά από τη σοσιαλδημοκρατική αντίληψη. Και εύκολα μπορεί να αναλογισθεί κανείς τι σημαίνουν όλα αυτά για τους πολίτες του Νομού μας. Μείωση του εισοδήματος σημαίνει ακόμα μικρότερη ζήτηση για υπηρεσίες και προϊόντα, ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στη χειμαζόμενη αγορά μας και μεγαλύτερη προσφυγή στις προσφορές των πολυκαταστημάτων – ημεδαπών και μη – που εδραιώθηκαν και στη περιοχή μας. Σημαίνει λιγότερο εσωτερικό τουρισμό και σμίκρυνση της οικονομικής δραστηριότητας στις τουριστικές περιοχές μας, αφού πλήττονται όλοι οι παρεμφερείς κλάδοι.
Χωρίς καμιά αμφιβολία στη χώρα μας χρειάζεται σήμερα μια γενναία αναδιανομή πλούτου. Η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή δημιουργεί δυο Ελλάδες, που σε λίγο η μια δεν θα αναγνωρίζει την άλλη. Στη χώρα μας απαιτείται μια αναπτυξιακή πολιτική που στο επίκεντρό της θα έχει τον οικονομικά αδύναμο, μια προοδευτική πολιτική που θα χτυπάει στη ρίζα τους παράγοντες που δημιουργούν φτώχεια. Μια πολιτική που θα αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την αδικία της αγοράς και θα προτάσσει την κοινωνική συνοχή. Και αυτήν την πολιτική μόνον το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δείχνει ότι μπορεί – υπό το βάρος και της μεγίστης ιστορικής του ευθύνης - να την εγγυηθεί.
Εν κατακλείδι, ποια θα ήταν η επιτομή της κυβερνητικής πολιτικής; Την απάντηση δίνει ο Τζερόμ Τζερόμ: «Είναι καλύτερη πολιτική να λες την αλήθεια. Εκτός φυσικά αν είσαι εκπληκτικά καλός ψεύτης».

H επιτομή του “Θα” της κυβερνητικής πολιτικής

«“Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται πριν τις εκλογές και μετά το κυνήγι” (Τσώρτσιλ)»

Απέναντι στους συντηρητικούς που πίεζαν για λιτότητα και για θυσίες των, ως συνήθως, μη εχόντων, ο Μίλτον Κέυνς, ένας από τους μεγαλύτερους οικονομολόγους και “πατέρας” του κράτους πρόνοιας και των οικονομικών της ζήτησης του 20ου αιώνα, απάντησε: “μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί…”. Αυτή η απάντηση, κατά την άποψη του γράφοντος, ταιριάζει στην παρατεταμένη λιτότητα που επιφύλαξε για τον ελληνικό λαό η κυβέρνηση της Ν.Δημοκρατίας τα τελευταία τρεισήμισι χρόνια που βρίσκεται στη διακυβέρνηση της χώρας. Μια διακυβέρνηση, με έντονα τα χαρακτηριστικά της κλασικής δεξιάς ταξικής πολιτικής. Υιοθετήθηκε και εφαρμόζεται με έντονο μάλιστα τρόπο η αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των ολίγων και σε βάρος των πολλών. Εκτός από την επιβάρυνση των φορολογούμενων με 3.3 δισεκατομμύρια ευρώ, χειροτερεύει η σχέση έμμεσων-άμεσων φόρων, μια σχέση που πλήττει ακόμη περισσότερο τους χαμηλόμισθους και οικονομικά αδύναμους, οι οποίοι, στον αντίποδα, βλέπουν να μειώνονται οι δαπάνες για τους μισθούς και τις συντάξεις, για την παιδεία και τις κοινωνικές παροχές.

Για άλλη μια φορά πάνε περίπατο οι προεκλογικές υποσχέσεις-δεσμεύσεις όπως συνήθιζε να λέει ο πρωθυπουργός, για να αποδειχθεί πόσο δίκιο είχε ο Τσώρτσιλ (βλ.προλ.). Δυστυχώς, στην πράξη η κυβέρνηση του κ.Καραμανλή αποδεικνύεται πρώτη στις υποσχέσεις και τελευταία στις επιδόσεις. Αφού επιχείρησε δια της εκ του μακρόθεν επιστασίας να πείσει την αγορά να πάρει από μόνη της το δρόμο της, ήρθε τις τελευταίες ημέρες και ενόψει των επικείμενων εκλογών να “γλυκάνει” τους πολίτες με φιλοδωρήματα, που βαπτίζει οικονομικές ενισχύσεις!!

Ένα, όμως, είναι βέβαιο. Οι νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις, που προσέδωσε η κυβέρνηση στην ελληνική οικονομία, σε συνδυασμό με την ξέφρενη ακρίβεια, θα μειώσουν ακόμη περισσότερο την αγοραστική δύναμη των πολιτών. Η κυβέρνηση οδηγεί την ελληνική οικονομία σε ύφεση και φέρει τεράστια ευθύνη γι’ αυτό, καθόσον ο νυν ρυθμός ανάπτυξης οφείλεται κυρίως στις εισροές του κοινοτικού πλαισίου στήριξης.

Η αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου παραμένει άγνωστη για τη νεοδεξιά διακυβέρνηση και αυτή είναι μια σαφής ιδεολογική διαφορά από τη σοσιαλδημοκρατική αντίληψη. Και εύκολα μπορεί να αναλογισθεί κανείς τι σημαίνουν όλα αυτά για τους πολίτες του Νομού μας. Μείωση του εισοδήματος σημαίνει ακόμα μικρότερη ζήτηση για υπηρεσίες και προϊόντα, ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στη χειμαζόμενη αγορά μας και μεγαλύτερη προσφυγή στις προσφορές των πολυκαταστημάτων – ημεδαπών και μη – που εδραιώθηκαν και στη περιοχή μας. Σημαίνει λιγότερο εσωτερικό τουρισμό και σμίκρυνση της οικονομικής δραστηριότητας στις τουριστικές περιοχές μας, αφού πλήττονται όλοι οι παρεμφερείς κλάδοι.

Χωρίς καμιά αμφιβολία στη χώρα μας χρειάζεται σήμερα μια γενναία αναδιανομή πλούτου. Η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή δημιουργεί δυο Ελλάδες, που σε λίγο η μια δεν θα αναγνωρίζει την άλλη. Στη χώρα μας απαιτείται μια αναπτυξιακή πολιτική που στο επίκεντρό της θα έχει τον οικονομικά αδύναμο, μια προοδευτική πολιτική που θα χτυπάει στη ρίζα τους παράγοντες που δημιουργούν φτώχεια. Μια πολιτική που θα αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την αδικία της αγοράς και θα προτάσσει την κοινωνική συνοχή. Και αυτήν την πολιτική μόνον το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δείχνει ότι μπορεί – υπό το βάρος και της μεγίστης ιστορικής του ευθύνης - να την εγγυηθεί.

Εν κατακλείδι, ποια θα ήταν η επιτομή της κυβερνητικής πολιτικής; Την απάντηση δίνει ο Τζερόμ Τζερόμ: «Είναι καλύτερη πολιτική να λες την αλήθεια. Εκτός φυσικά αν είσαι εκπληκτικά καλός ψεύτης».

Κυριακή 5 Αυγούστου 2007

H διαχείριση των υδατικών πόρων της Θεσσαλίας στο μικροσκόπιο


Ένα από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα – και θα αντιμετωπίσει εντονότερα στο μέλλον - η κοινωνία της Θεσσαλίας, είναι το πρόβλημα του νερού και της διαχείρισής του. Μια σειρά από ειδικές συνθήκες που σχετίζονται με το κλίμα, τη γεωμορφολογία και την αγροτική ανάπτυξη, έχουν γίνει η αιτία για σοβαρά και συχνά μη αναστρέψιμα προβλήματα εξάντλησης και υποβάθμισης των επιφανειακών και των υπόγειων υδατικών αποθεμάτων, που θα αγγίξουν τα όρια μεγάλης οικολογικής καταστροφής, ιδιαίτερα εάν δεν ληφθούν όλα εκείνα τα μέτρα που είναι απαραίτητα για την εφαρμογή όσων προβλέπονται στην ευρωπαϊκή Οδηγία για το νερό και αν δεν ολοκληρωθούν σύντομα τα μεγάλα έργα.
Με την ψήφιση της Οδηγίας WFD 2000/60/EC και την ενσωμάτωση της στο εσωτερικό δίκαιο με τον Ν. 3199/2003, δίνεται η ευκαιρία στη χώρα μας να οργανώσει, να εκσυγχρονίσει τα συστήματα διαχείρισης των υδατικών της πόρων και να αποκτήσει υδατική πολιτική, που θα στηρίζεται σε αρχές που έχουν υιοθετηθεί από όλες τις χώρες της Ενωμένης Ευρώπης. Με το νέο νομικό πλαίσιο επιδιώκεται να αντιμετωπισθεί σε μεγάλο βαθμό, η αποσπασματική και ευκαιριακή προσέγγιση των προβλημάτων της διαχείρισης και προστασίας των υδατικών συστημάτων που ίσχυε και να σταματήσει η πολυδιάσπαση αρμοδιοτήτων και πόρων.
Η επίλυση των προβλημάτων που υπάρχουν στην διαχείριση των υδατικών πόρων των 4 νομών της Θεσσαλίας είναι δύσκολη υπόθεση, εξαιτίας και των παρακάτω λόγων:
α) υπάρχουν συγκρουόμενα συμφέροντα ως προς τη χρήση του νερού,
β) παρατηρείται μείωση του υδατικού δυναμικού τα τελευταία 20 χρόνια, λόγω μιας φθίνουσας πορείας των κατακρημνισμάτων αλλά και της αύξησης των κοινωνικοοικονομικών δραστηριοτήτων,
γ) υπάρχει έλλειψη, σε πολλές περιοχές, συγχρόνων συλλογικών αρδευτικών δικτύων και μεγάλη σπατάλη νερού για αρδεύσεις μέσω ιδιωτικών γεωτρήσεων,
δ) επιτείνονται οι δυσμενείς επιπτώσεις για το περιβάλλον λόγω της συνεχούς αύξησης της ρύπανσης των επιφανειακών και υπογείων νερών από τα λύματα των οικισμών και απόβλητα των βιομηχανιών, καθώς και από τη χρήση λιπασμάτων και ζιζανιοκτόνων στην γεωργική παραγωγή,
ε) εμφανίζεται υπερβολική μείωση της παροχής ή περιοδική στείρευση ορισμένων πηγών λόγω των εντατικών αντλήσεων, που συνεπάγονται κίνδυνο για τους βιότοπους της περιοχής και
στ) είναι ορατός ο κίνδυνος τοπικής ή γενικευμένης εξάντλησης των αποθεμάτων υπογείου νερού με ενδεχόμενο την υποβάθμιση της ποιότητα τους (διείσδυση της θάλασσας και υφαλμύρινση), λόγω των εντατικών αντλήσεων από τις γεωτρήσεις, ιδίως σε περιόδους, όπως η τρέχουσα, που επικρατούν συνθήκες παρατεταμένης ανομβρίας.
Οι μελλοντικές ανάγκες της Θεσσαλίας σε νερό για τις διάφορες χρήσεις εκτιμάται ότι δεν θα μειωθούν. Οι αρδεύσεις στην θεσσαλική πεδιάδα θα συνεχισθούν και στο μέλλον, ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές επιδοτήσεων ή αναδιαρθρώσεων επιβάλλει η Ε.Ε. (με την νέα Κ.Α.Π.). Η πρόβλεψη είναι ότι η καλλιέργεια του βάμβακος παραμένει σαν επικρατέστερη καλλιέργεια στην Θεσσαλία. Αλλά ακόμη και εάν αντικατασταθεί σε ένα βαθμό (είναι πιθανό στα πλαίσια της νέας ΚΑΠ) με άλλες, όπως τα κτηνοτροφικά φυτά, τα ενεργειακά ή τα κηπευτικά, δεν θα είναι εφικτή η εξοικονόμηση σημαντικής ποσότητας νερού, αφού ορισμένες από τις καλλιέργειες αυτές, είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, υδροβόρες (καλαμπόκι, μηδική, κ.α.).
Ειδικότερα, η Θεσσαλία κάνει χρήση επιφανειακών νερών (που δεν έχουν αξιοποιηθεί επαρκώς) και κυρίως υπόγειων νερών, τα οποία χρειάζονται προστασία από την υπερεκμετάλλευση που γίνεται για τις αρδεύσεις. Η χρήση νερού σε τομείς όπως η Γεωργία, πρέπει να γίνει περισσότερο ορθολογική με παρεμβάσεις και μέτρα προς την κατεύθυνση εξοικονόμησης νερού (επέκταση συστημάτων στάγδην άρδευσης, τιμολόγηση νερού, κ.α.).
Και σαν να μην έφθαναν αυτά, πρόβλημα εξακολουθεί να αποτελεί και η συνύπαρξη μεγάλου αριθμού φορέων (υπουργείων, περιφερειών, τοπικής αυτοδιοίκησης, ερευνητικών ιδρυμάτων, κ.λ.π.), των οποίων οι αρμοδιότητες, οι σχετικές µε τους υδατικούς πόρους, συχνά συγκρούονται στην πράξη, κύριος απότοκος των οποίων είναι οι αποσπασματικές ενέργειες, ο στοιχειώδης ή κακός προγραμματισμός, οι επικαλύψεις αρμοδιοτήτων, η σπατάλη πόρων κ.α.. Πραγματική δύναμη προώθησης έργων και δράσεων στον τομέα των υδατικών πόρων, συνήθως είναι η εξυπηρέτηση τοπικιστικών συμφερόντων, οι πιέσεις από χρήστες νερού (αρδευτές, ΤΟΕΒ, κ.α.) ή από τοπικούς φορείς (Δήμοι – Νομαρχίες), για την κάλυψη τοπικών αναγκών και όχι ο συνολικός μακροπρόθεσμος σχεδιασμός στη βάση αρχών, όπως η ιεράρχηση αναγκών και η προστασία του περιβάλλοντος. Οι αυθαίρετες επεκτάσεις αρδεύσεων, οι αυθαίρετες κατασκευές πρόχειρων ή μόνιμων έργων (συνήθως με κρατικούς ή πόρους της αυτοδιοίκησης) σε κοίτες συλλεκτήρων ή ποταμών, οι ανορύξεις παράνομων γεωτρήσεων κ.α., είναι η αντικειμενική περιγραφή μιας κατάστασης που έχει παγιωθεί και κυριαρχεί στην Θεσσαλία, σε ότι αφορά το νερό.
Στα χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας από τη Ν.Δημοκρατία δεν έγινε προγραμματισμός για μέτρα που αφορούν την χρήση και την προστασία των υδάτων της. Δεν έγινε καμία σύσκεψη ή ένα έγγραφο προς τις σχετικές με το αντικείμενο υπηρεσίες και φορείς. Δεν γίνεται καμία προετοιμασία για κατάρτιση προγράμματος μέτρων και παρακολούθησης της κατάστασης των υδάτων, παρότι προβλέπεται ότι στο σχέδιο διαχείρισης θα περιλαμβάνονται υποχρεωτικά και τα προγράμματα μέτρων και παρακολούθησης, για τα οποία έχουν λόγο και οι φορείς της Θεσσαλίας. Θα ζητηθεί η γνώμη τους και πότε; Δεν είναι γνωστό σε ποιο βαθμό ασκούνται οι αρμοδιότητες και εάν έχουν υλοποιηθεί η σύνταξη αναλυτικής έκθεσης χαρακτηριστικών λεκάνης απορροής Πηνειού (μέχρι 22-12-2004) και η κατάρτιση εθνικού μητρώου προστατευόμενων περιοχών. Δεν έχει συσταθεί ακόμη το Περιφερειακό Συμβούλιο Υδάτων Θεσσαλίας. Δεν γίνεται ενημέρωση των χρηστών νερού (αγρότες) και του κοινού για την νέα Οδηγία και ουσιαστική συμμετοχή στις διαδικασίες προστασίας των υδάτων, αλλά ούτε κανένας συντονισμός των φορέων για θέματα που σχετίζονται με τον προγραμματισμό, την χρήση και την προστασία των υδάτων. Δεν άρχισε η προετοιμασία για κατάρτιση προγράμματος ειδικών μέτρων κατά της ρύπανσης επιφανειακών και υπόγειων υδάτων. Δεν υπάρχει βελτίωση στις υποδομές του ελέγχου ποιότητας νερού. Δεν προστέθηκε ούτε ένας νέος σταθμός μέτρησης ποσοτικών και ποιοτικών παραμέτρων του νερού και δεν αυξήθηκαν οι λίγες μετρήσεις - παρατηρήσεις που γινόταν από την Δ/νση Υδάτων (αντίθετα μειώθηκαν στο ελάχιστο, αφού το προσωπικό ασχολείται με την χορήγηση αδειών χρήσης κ.α.).
Παρά το γεγονός ότι παρατηρούνται φαινόμενα ρύπανσης υδατικών πόρων σε διάφορα σημεία της Θεσσαλίας, δεν γίνεται καμία συστηματική προσπάθεια για την καταπολέμηση της ρύπανσης και την επιβολή διοικητικών κυρώσεων. Δεν συνεδρίασε η Εθνική Επιτροπή Υδάτων. Η Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων δεν ασκεί τις περισσότερες από τις αρμοδιότητες που προβλέπονται στα άρθρα του Ν. 3199/2003. Δεν είναι γνωστό εάν λειτουργεί το εθνικό δίκτυο παρακολούθησης ποιότητας και ποσότητας των υδάτων, ενώ υπάρχει προβληματισμός εάν αυτό είναι δυνατόν να γίνει σύντομα, όταν απαιτούνται εκατοντάδες σταθμοί για τις 235 υδρολογικές λεκάνες της χώρας και οι περισσότερες Περιφέρειες της χώρας διαθέτουν ελάχιστους. Δεν άρχισε καμία σοβαρή προσπάθεια για να προστατευτούν αποτελεσματικά οι υδατικοί πόροι από περαιτέρω υποβάθμιση και να εφαρμοστεί η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», αρχή η οποία είναι δίκαιη μεν, αλλά πολύ δύσκολα θα εφαρμοσθεί, εάν δεν αλλάξει η νοοτροπία των χρηστών και δεν οργανωθούν αποτελεσματικοί οι διοικητικοί μηχανισμοί. Δεν άρχισε καμία σοβαρή προσπάθεια προς την κατεύθυνση της διαχείρισης της ζήτησης, που θεωρείται σήμερα ως φθηνή εναλλακτική πηγή νερού σε συνδυασμό με νέα σύγχρονα αρδευτικά συστήματα. Το αρμόδιο για την διαχείριση του νερού Υπουργείο (ΥΠΕΧΩΔΕ), δεν σχεδίασε κάποιο πρόγραμμα ενημέρωσης των χρηστών και ιδιαίτερα των αγροτών, για την ανάγκη περιορισμού της σπατάλης και για τις δεσμεύσεις - προοπτικές της Οδηγίας. Την ενημέρωση, όμως, αυτή δεν έκαναν ούτε άλλο Υπουργείο, υπηρεσία ή επιστημονικός φορέας. Χρήματα που δαπανήθηκαν για να βοηθήσουν και στην εφαρμογή της Οδηγίας, δεν αξιοποιούνται όπως έχουν σχεδιασθεί, δηλαδή ως εργαλεία που βοηθούν στην λήψη αποφάσεων για την διαχείριση των υδατικών πόρων.
Υπάρχει σοβαρό έλλειμμα ενημέρωσης για την Οδηγία, τόσο στις εμπλεκόμενες υπηρεσίες όσο και στους χιλιάδες χρήστες, που θα έπρεπε ήδη να καθοδηγούνται σε αλλαγή νοοτροπίας με κατάλληλα ενημερωτικά - επιμορφωτικά προγράμματα, σύμφωνα με όσα ορίζει η Οδηγία και ο Ν. 3199/2003.
Τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Θεσσαλία στη διαχείριση των υδατικών πόρων, σε θεσμικό, οικονομικό, κοινωνικό, περιβαλλοντικό και τεχνολογικό επίπεδο, μπορούν σήμερα να αντιμετωπισθούν στα πλαίσια μιας στρατηγικής εθνικής υδατικής πολιτικής, που θα πρέπει επιτέλους να χαράξει η Πολιτεία, με στόχο την εξοικονόμηση νερού και την Βιώσιμη Ανάπτυξη, η οποία θα πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα αποκατάστασης του περιβάλλοντος, όπως μείωση της χρήσης υπόγειων νερών, σταδιακή αχρήστευση γεωτρήσεων (σε περιοχές που θα καθορισθούν μετά από μελέτες) και έργα τεχνητού εμπλουτισμού υπόγειων υδροφορέων (όπου είναι τεχνικά και οικονομικά εφικτό), μέτρα εξοικονόμησης νερού (εκσυγχρονισμό αρδευτικών δικτύων, νέες μεθόδους άρδευσης, κ.α.) και ενδεχομένως μέτρα διαχείρισης της ζήτησης (τιμολόγηση νερού). Για την Θεσσαλία είναι αναγκαίος ο προγραμματισμός επενδύσεων σταδιακής αντικατάστασης των υδροβόρων συστημάτων άρδευσης με άλλα πιο οικονομικά, πιλοτικό πρόγραμμα «αειφόρου» διαχείρισης και εξοικονόμησης υδατικών πόρων με σύγχρονα αυτοματοποιημένα συστήματα άρδευσης (βλ. Ισραήλ, Κύπρο, Ιταλία) και συντονισμένη προσπάθεια τοποθέτησης (έστω & δοκιμαστικά) μετρητών κατανάλωσης νερού στα συλλογικά αρδευτικά δίκτυα. Η διατήρηση των υδατικών πόρων, μέσω της εξοικονόμησης νερού, πρέπει να αποτελέσει κεντρική προτεραιότητα με αλλαγές τόσο σε πολιτικές, όσο και σε καθημερινές πρακτικές και συνήθειες.
Απαραίτητες προϋποθέσεις για τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για το περιβάλλον και για την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των οικονομικών πόρων που θα διατεθούν για παρόμοια έργα τα επόμενα χρόνια από την Ε.Ε. στη Θεσσαλία, είναι ο άμεσος εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης με εξειδικευμένο και έμπειρο τεχνικό προσωπικό και η στενή συνεργασία με όλους τους φορείς-χρήστες νερού (αγρότες, τοπική αυτοδιοίκηση κ.α.), διαφορετικά η ερημοποίηση της Θεσσαλίας θα καταστεί αναπόφευκτο γεγονός και γι’ αυτό δεν θα φέρουν ευθύνη οι κλιματολογικές αλλαγές, αλλά του κεφαλιού μας «ο κακός μας ο καιρός» και μόνον…