Παρασκευή 29 Ιουνίου 2007

Οδηγός επιβίωσης…

«Όταν κάποιος έχει περισσότερο απλότητα παρά τρόπο είναι αγροίκος. Όταν έχει περισσότερο τρόπο παρά απλότητα είναι γελοίος. Ο ποιοτικός άνθρωπος έχει εξίσου απλότητα και τρόπο» (Κομφούκιος).

Σε μια πρωτόγονη κοινωνία, όπου επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας, κανείς δεν έχει την αξίωση για την εφαρμογή κανόνων πρόνοιας ή κοινωνικής πολιτικής. Απεναντίας αυτοί που κατορθώνουν να επιβιώσουν είναι αυτοί που μαθαίνουν να προφυλάσσονται από τις κακοτοπιές, τα θηρία, τα δηλητηριώδη βότανα και τα καμώματα της φύσης. Οι άλλοι αποτελούν γρήγορα παρελθόν…
Ανάμεσα στις ασύντακτες αυτές χώρες και εκείνες που ονομάζονται αναπτυγμένες, υπάρχουν κι εκείνες που χαρακτηρίζονται ως αναπτυσσόμενες, που δεν είναι, όμως, ούτε αναπτυγμένες, ούτε ακριβώς και πρωτόγονες, αλλά φέρουν χαρακτηριστικά και των δύο. Το πού θα καταλήξουν θα το κρίνει το μέλλον. Εξαίρεση βέβαια αποτελούν εκείνες που από πρωτόγονες μετεξελίχθηκαν πολύ γρήγορα σε αναπτυγμένες χώρες, αφού απέκτησαν υποδομές, δημιούργησαν σύγχρονη ανθρώπινη δημόσια διοίκηση και προπαντός έδωσαν έμφαση στον άνθρωπο – πολίτη.
Η Ελλάδα είναι το κατεξοχήν παράδειγμα μιας αναπτυσσόμενης χώρας, η οποία απέναντι σε χώρες όπως η Αλβανία, τα Σκόπια, η Βουλγαρία, το “παίζει” αναπτυγμένη, ενώ απέναντι στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες συμπεριφέρεται ως το αδέξιο και ακατάστατο παιδί της παρέας. Για μας, όμως, τους κατοίκους της, που έχουμε ενστερνιστεί αυτή την σχιζοφρενική διπροσωπία, μόνον όταν συμβαίνουν αποκλίσεις των καιρικών φαινομένων αντιλαμβανόμαστε την μικρότητά μας και νοιώθουμε απροστάτευτοι, ωσάν σε ζούγκλα, αναφωνώντας “πού είναι το κράτος” και “δεν υπάρχει κράτος”, ενώ στις άλλες στιγμές είμαστε χαμένοι στην μακαριότητα και τον απάθεια του καταναλωτικού μας ευδαιμονισμού.
Από την μεταπολίτευση κυρίως και εντεύθεν, δηλαδή από τότε που αρχίσαμε να ενδιαφερόμαστε μόνον για τον εαυτό μας και αφήσαμε, χωρίς ουσιαστικά κριτήρια, τα ζητήματα της πολιτείας να τα διαχειρίζονται τρίτοι, θεωρώντας πως η δική μας δουλειά είναι να ασχολούμαστε μόνον με τα μικροπροβλήματα της καθημερινότητάς μας, στην ουσία εκθρέψαμε την αδιαφορία μέσα και έξω από το σπίτι μας και δεν μας φταίει κανείς από τους πολιτικούς, που εμείς επιλέξαμε, για την αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν τις καταστροφές, που έρχονται κατά καιρούς πάνω στα κεφάλια μας (πλημμύρες, βαρυχειμωνιές, καταστροφικές πυρκαγιές). Αλήθεια, με ποια κριτήρια ορίζετε ότι κάποιος είναι ο άριστος πολιτικός που θα θέλατε;
Όσο δεν αλλάζουμε μυαλά, ολοένα και μεγαλύτερες συμφορές θα μας έρχονται. Αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς μας έχει πλέον χρεοκοπήσει και καλά θα κάνουμε να το καταλάβουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα, διότι διαφορετικά ο δρόμος αυτός δεν θα έχει τελειωμό. Είναι δε παντελώς αφελές να πιστεύουμε ότι δύο ή τρία ικανά άτομα θα μπορούν πάντοτε να ισοσκελίζουν την αδιαφορία και την ανικανότητα των πολλών. Και για να το κάνουμε πιο λιανό, μια ομάδα διαπρέπει όταν ο προπονητής, αλλά και οι παίχτες είναι άριστοι και συνεργάζονται άψογα, ενώ σε διαφορετική περίπτωση, ο καθένας απ’αυτούς θα κινηθεί αναγκαστικά στην μετριότητα.
Θέλει πολύ για να καταλάβουμε ότι στην Ελλάδα ζούμε αποκλειστικά και μόνον από συμπτώσεις και δεν υπάρχει εξασφάλιση για τίποτα και για κανέναν; Και επειδή "η σύμπτωση είναι η μεγαλοφυΐα της τύχης", είναι παράλογο να εναποθέτουμε το μέλλον της κοινωνίας μας μονίμως στη τύχη. Ή θα αλλάξουμε νοοτροπία, αποκτώντας πιο ενεργή και ουσιαστική συμμετοχή στα Κοινά ή καλύτερα να εφοδιαστούμε ο καθένας μας με ένα οδηγό επιβίωσης της καθημερινότητας και «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»!!
Αφορμή για το παρόν άρθρο αποτέλεσε η καταστροφή του Πηλίου από την πύρινη λαίλαπα και πέρυσι η βύθιση της Νεαπόλεως από τα νερά του Ξηριά και αύριο δεν ξέρω εγώ τι…
Αντί επιλόγου, σας παραθέτω αυτούσιο ένα απόσπασμα από τα «δολώματα για τον κανένα» του Οδυσσέα Ελύτη (από τα «ΜΙΚΡΑ ΕΨΙΛΟΝ», που περιλαμβάνονται στο βιβλίο ΕΝ ΛΕΥΚΩ), γιατί αυτός ο τόπος, παρότι κάποιοι μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι ομοιάζει σε ζούγκλα, εντούτοις, χάριν κάποιων ολίγων, αισθάνεσαι ότι είναι ευλογημένος:
«Ένα τριαντάφυλλο που γίνεται ποίηση μπορεί να σε συντρίψει πολύ περισσότερο από μια γροθιά που δεν γίνεται ποίηση. Μυριάδες λόγια μαραίνονται στα κόκκινα βιβλία όταν ένα απλό κοριτσάκι πυροβολεί. Καθώς φαίνεται, ακόμη και για ν’ ανατραπούν καθεστώτα -τι θρίαμβος- χρειάζεται η καλή ποιότητα.
Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά. Με πλήρη επίγνωση ότι μια μέρα ο πλανήτης αυτός θα καταψυχθεί ή θ’ αναφλεγεί μαζί με τα επιτεύγματα τους. Άλλης λογής ήρωες, που, αυτοί, θα βγάλουν ασπροπρόσωπη την ποτέ ανθρωπότητα»…

Τρίτη 12 Ιουνίου 2007

Ζητείται ειλικρίνεια…

Είναι διάχυτη η αίσθηση ότι μπήκαμε για τα καλά σε προεκλογική περίοδο. Αυτός μάλιστα που την εγκαινίασε με τυμπανοκρουσίες δεν είναι το ΠΑΣΟΚ που ζητούσε, ούτως ή άλλως, άμεσα εκλογές, αλλά η ίδια η κυβέρνηση. Πράγματι, τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση άρχισε να αναλώνεται σε κάθε λογής εξαγγελίες. Θυμήθηκε και πάλι τους τρίτεκνους, τους αγρότες, τους μισθοσυντήρητους, κ.α. .Εξαγγελίες τις οποίες κάνει όχι σε προεκλογικές συγκεντρώσεις, αλλά σε προσυνεδριακές συγκεντρώσεις, όπως τις βάπτισε, αλλά και σε περιοδείες, στις οποίες έχουν αποδυθεί όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης.
Ίσως να είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου ένα χρόνο πριν την επίσημη ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών, η προκήρυξή τους συζητείται τόσο έντονα.
Η αντιπολίτευση είναι λογικό να ζητά εκλογές. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτή είναι και η δουλειά της. Η κυβέρνηση όμως; Θα ήθελα να θέσω τρία ερωτήματα;
Πρώτον, πώς θα αιτιολογήσει ο πρωθυπουργός την προκήρυξη εκλογών; Μήπως ότι τάχα πλησιάζει η εποχή που πρόκειται να εξεταστεί η περίπτωση της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. και ζητάμε εκλογές για να ασκήσουμε βέτο;
Δεύτερον, μήπως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για τη Νέα Δημοκρατία για να πάει σε εκλογές; Το λέω αυτό γιατί η κυβέρνηση επί τρεις μήνες ήταν στο «καναβάτσο» και το σφυροκόπημα ήταν ανελέητο για το ζήτημα των ομολόγων. Μάλλον θα ήταν παγκόσμια πρωτοτυπία το γεγονός αυτό να θεωρείται πλεονέκτημα για την κυβέρνηση. Διότι σε πρόωρες εκλογές πας όταν έχεις πλεονέκτημα και μάλιστα ισχυρό και όχι για να τις χάσεις. Διαφορετικά εξαντλείς την τετραετία. Εθελοντή «αυτόχειρα» στην πολιτική δεν έχω γνωρίσει. Και προς το παρόν όλα δείχνουν ότι «το ταμείο είναι μείον» για την Κυβέρνηση και την Ν.Δ..
Τρίτον, η κυβέρνηση δεν έχει διαμορφώσει εκλογική ατζέντα. Με ποια θέματα θα πάει σε εκλογές; Τη διαφθορά και την ανάγκη ύπαρξης διαφάνειας στον δημόσιο βίο; Ή με την οικονομία και τα επιτεύγματά της σε αυτό τον τομέα; Μάλλον με το δεύτερο, γιατί οι εκλογές κρίνονται, κυρίως στην οικονομία. Αλλά τέτοιου είδους ατζέντα δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί, καθώς μπορεί να μπήκαμε στην επιτήρηση και να βγήκαμε απ’ αυτήν “πλουσιότεροι”, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τους πολίτες εάν δεν το νοιώσουν και στην τσέπη τους.
Υπάρχει μια ακόμα περίπτωση που προκηρύσσει ο πρωθυπουργός νωρίτερα εκλογές. Όταν θέλει να πει πως έχει λαϊκή υποστήριξη για "αντιλαϊκό" μέτρο, όπως συνέβη π.χ. στην Ιαπωνία, όπου αίτια για την προκήρυξη πρόωρων εκλογών ήταν η ιδιωτικοποίηση των ταχυδρομείων. Όμως εδώ δεν είμαστε σε αυτήν την περίπτωση. Και πραγματικά με το θέμα των ομολόγων δεν μπορείς να πας σε εκλογές ότι και να δείχνουν οι μισθωμένες δημοσκοπήσεις.
Από την άλλη, ποιούς ευνοούν οι πρόωρες κάλπες; Οι πρόωρες εκλογές δεν ωφελούν κανέναν. Ακόμη και αυτούς που ζητούν εκλογές εδώ και τώρα. Όπως καταγράφεται και από τις δημοσκοπήσεις, το εκλογικό σώμα ζητά οι εκλογές να γίνουν στην ώρα τους.
Μπορεί, λοιπόν, ο πρωθυπουργός να έχει δηλώσει ότι «τέλος της τετραετίας είναι ο Μάρτιος 2008. ‘Όταν λέμε εξάντληση της τετραετίας, εννοούμε εξάντληση της τετραετίας», αλλά ο Καραμανλής μέχρι σήμερα έχει αποδείξει ότι λειτουργεί με την κοινή λογική. Και επειδή η ειλικρίνεια σπανίζει, γι’ αυτό εκλογές μάλλον από Σεπτέμβριο. Για να μην πούμε τον Μάρτιο του 2008. Το μέλλον θα δείξει…