Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

“Μας υποχρέωσες κ.Σαμαρά”

Δεν είχα την πρόθεση να γράψω κάποιο άρθρο για την οικονομία, ούτε να παραθέσω δείκτες και νούμερα για να καταδείξω τα στραβά και παράδοξα της οικονομίας μας, άλλωστε βιώνουμε όλοι την σκληρή πραγματικότητα και γνωρίζουμε πλέον από πρώτο χέρι το τι περίπου συμβαίνει. Ωθήθηκα, όμως, να παρέμβω με τη γραφή μου απλά και μόνον για να στηλιτεύσω την προκλητική συμπεριφορά ενός πολιτικού ανδρός, που με την τωρινή του στάση προκαλεί, αν μη τι άλλο, εκρηκτικό μείγμα συναισθημάτων.
Aναφέρομαι βέβαια στον νυν πρόεδρο της Ν.Δημοκρατίας, τον οποίο βλέπουμε το τελευταίο διάστημα να περιφέρεται ανά την Ελλάδα και να δηλώνει την αποστροφή του από τον μηχανισμό στήριξης της χώρας μας και της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής, χωρίς όμως να μας λέει το παραμικρό ούτε για ποιο λόγο ακολουθεί η Πολιτεία αυστηρή πολιτική λιτότητας, ούτε για το ποιος ευθύνεται για τον εκτροχιασμό της οικονομίας μας και την καθήλωση της αγοράς, ενώ δείχνει να αγωνιά και για το πώς θα τα βγάλουμε πέρα...
Είναι φορές που πραγματικά αισθάνεσαι ότι η ζωή μάς κάνει φάρσες, γιατί πώς αλλιώς μπορείς να εξηγήσεις αυτή την όψιμη στάση του κ.Σαμαρά, ο οποίος συμπεριφέρεται ωσάν να ήρθε πριν από λίγο στη χώρα μας και αγνοούσε το τι προηγήθηκε της έλευσής του.
Επειδή, όμως, δεν μπορούμε να ζούμε με αυταπάτες, ούτε με διλήμματα, εκείνο που πρέπει να απαντήσει ξεκάθαρα μέσα του ο καθένας από μας είναι εάν η λαϊκή εντολή που δόθηκε στην σημερινή Κυβέρνηση ήταν για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά ή να διαχειριστεί την όποια ευημερία μας;
Όταν ακούς τον κ.Σαμαρά να επαναλαμβάνει το επιχείρημά του “σας εξαπάτησε ο κ.Παπανδρέου όταν σας έλεγε πως λεφτά υπάρχουν” αισθάνεσαι ότι στην άλλη άκρη της γλώσσας του προσπαθεί να πνίξει την αλήθεια, πως “λεφτά υπήρχαν, αλλά έκαναν φτερά κι εγώ το ήξερα, αλλά έκανα την “πάπια””, ομολογία, όμως, που ποτέ, στη πραγματικότητα, δεν πρόκειται να ακούσουμε, αφού αυτό που προέχει γι’ αυτόν στην παρούσα περίοδο είναι η ανάκτηση της εκλογικής δύναμης του κόμματός του και τίποτε άλλο!!
Ζώντας στην ένταση ενός ιδιότυπου κομματικού πρωταθλήματος, απ’ όπου προσπαθεί να πάρει τη ρεβάνς για την περσινή εκλογική συντριβή του κόμματός του από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και να καταξιωθεί στην εκτίμηση των στελεχών του, έχει εξοβελίσει στο περιθώριο το αυτονόητο, ότι εμπρός σε μια πρωτοφανή εθνική κρίση, όπως είναι αυτή που βιώνουμε, θα έπρεπε να υπάρχει σύμπνοια όλου του πολιτικού κόσμου, προκειμένου να αισθάνεται ο κάθε πολίτης περισσότερο ασφαλής.
Η ίδια η ενσυνείδητη - συστηματική ανευθυνότητα παίρνει σάρκα και οστά όταν από τη μια κατασυκοφαντείται και εκμηδενίζεται το έργο της κυβέρνησης και από την άλλη λέγονται τόσα πολλά και αντικρουόμενα μεταξύ τους, προκειμένου να οδηγηθεί ο λαός σε σύγχυση, ώσπου στο τέλος, μη ξέροντας πια τι να πιστέψει, να πέσει στα χέρια του πιο επιδέξιου λαοπλάνου ως ώριμο φρούτο…
Στα πλαίσια αυτού του παραλογισμού τέθηκαν στο τραπέζι από το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης ψευτοσυνθήματα του είδους:
α) ναι στην μείωση των δαπανών του κράτους, αλλά μακριά από μισθούς, συντάξεις και ζημιογόνες ΔΕΚΟ,
β) ναι στην αύξηση των εσόδων του κράτους, αλλά χωρίς επιβολή προσθέτων φόρων,
γ) υπάρχει πραγματικό σχέδιο για να βγει η ελληνική οικονομία από τη κρίση το 2011, χωρίς θυσίες,
δ) ο μηχανισμός στήριξης ήταν ένα σχέδιο των δανειστών μας για να υφαρπάσουν τον μόχθο του έλληνα εργάτη,
ε) να επαναδιαπραγματευτούμε το δημόσιο χρέος και να το αποπληρώσουμε σε βάθος χρόνου,
στ) να αφήσουμε καλύτερα το χρέος απλήρωτο, ελεγχόμενα ή μη και να συνεχίσουμε να ζούμε την ίδια ανέμελη μέχρι πρότινος ζωή μας.

Μπορούμε και πρέπει να δείξουμε την μέγιστη υπευθυνότητα στην κρίση που βιώνουμε ως χώρα και να πάρουμε ξεκάθαρη θέση απέναντι στους λαοπλάνους. Το αντίδοτο στην κρίση είναι η ίδια μας η κρίση, όσο δε για την Ν.Δ. και τον σημερινό φιλόδοξο πρόεδρό της κ.Σαμαρά τους αφιερώνουμε ένα στίχο από γνωστό άσμα του Στράτου Διονυσίου “μας υποχρέωσες, μα δε μας είπες τελικά πόσο μας χρέωσες”…

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

“Η τεχνική του στρουθοκαμηλίζειν”

1.- Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τότε που το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας και εκείνο που διαπιστώνουμε ημέρα με την ημέρα είναι ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο στα δημόσια οικονομικά. Απογραφές επί απογραφών και ακόμη και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν ξέρουν ποιο είναι το ακριβές μέγεθος του εξωτερικού μας χρέους. Μήπως όμως ξέρουμε κι εμείς;
Τα στελέχη της Ν.Δ., ενόσω ήταν κυβέρνηση, άφησαν τα πάντα στη τύχη τους και εμπρός στη βουλιμία τους να καρπωθούν τον δημόσιο πλούτο, δεν επιδόθηκαν απλά σε ένα ανελέητο πλιάτσικο των πενιχρών αποταμιεύσεών μας, αλλά θεώρησαν καλό να αυξήσουν και τις δανειακές ανάγκες της χώρας, προκειμένου να εξασφαλίσουν τους αναγκαίους πόρους για την υλοποίηση των στόχων τους, βυθίζοντας ακόμη περισσότερο τη χώρα στη δίνη του ανεξέλεγκτου δανεισμού, τις συνέπειες δε αυτής της εγκληματικής για τη χώρα μας συμπεριφοράς βιώνουμε τώρα και θα βιώνουμε για πολλά, όπως φαίνεται, χρόνια ακόμη, υποθηκεύοντας το μέλλον των νέων γενεών και βυθίζοντας σε απόγνωση τις τωρινές, που έχουν ανασύρει από τις μνήμες τους βιώματα και πρακτικές εποχών, όπου ο καθένας αγωνιζόταν για την ατομική του επιβίωση!!
Κι ενώ η λαϊκή σοφία, ως κατασταλαγμένη εμπειρία χιλιάδων ετών, έχει μιλήσει για πολλά και διάφορα και μεταξύ αυτών «για το σπίτι του κρεμασμένου», εντούτοις βλέπουμε με θλίψη στους τηλεοπτικούς μας δέκτες τα ίδια αυτά τα στελέχη της Ν.Δ. να καταφέρονται κατά του μνημονίου και να μιλούν για ένα θαυματουργό πρόγραμμα, εμπνεύσεως Σαμαρά, που θα μας βγάλει τάχα από το αδιέξοδο στο άψε – σβήσε και χωρίς καμία οικονομική θυσία!! Εν πάση περιπτώσει, επειδή περισσεύει η λογική σ’ αυτό το τόπο, το καλύτερο που θα είχαν να κάνουν οι φυσικοί αυτουργοί των δεινών που υφίσταται αυτή η χώρα, θα ήταν να σωπάσουν και να ζητήσουν μια ειλικρινή μεγάααλη συγνώμη και ακολούθως να αποσυρθούν στη …τρύπα τους και όχι να μας περιπαίζουν, ωσάν να είμαστε ιθαγενείς, μιας υπεράκτιας κτήσης, που χαιρόμαστε όταν μας μοιράζουν καθρεφτάκια, προκειμένου να ξεχάσουμε ότι μας έχουν στερήσει το αυτονόητο∙ την ίδια μας την ελευθερία!!
Κι αν μεν αυτοί θεωρούν ως πρέπουσα την τακτική της στρουθοκαμήλου, εμείς τι φταίμε και γιατί θα πρέπει να τους ανεχόμαστε;; Έλεος πια!
2.- Ακούω πολλούς συμπολίτες μου να διαμαρτύρονται για τα οικονομικά μέτρα∙ Συμφωνώ μαζί τους και σίγουρα πολλά από αυτά θα έπρεπε να εξεταστούν σε διαφορετική βάση ή θα έπρεπε να έχουν άλλους αποδέκτες, αλλά πείτε μου, με ειλικρίνεια, υπάρχει κανείς που κατά βάθος πιστεύει ότι όταν η πληγή έχει εμφανίσει σηπτικά φαινόμενα, με αποτέλεσμα να τίθεται πλέον ζήτημα επιβίωσής μας, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα με ασπιρίνες ή αντιβίωση∙ και γιατί θα πρέπει να βρίζουμε τον γιατρό, που αποφάσισε να προβεί σε δραστική τομή, θυσιάζοντας τμήμα του σώματός μας, για να περισώσει το υπόλοιπο; Ο γιατρός δεν θεραπεύει τα αίτια, αλλά προσπαθεί να αντιμετωπίσει το επιζήμιο αποτέλεσμα. Το ποιος φταίει για τα αίτια ο καθένας μπορεί να το καταλάβει, αλλά είναι εξωφρενικό να του μεταθέτουμε και γι’ αυτά την ευθύνη. Ο έλεγχος του γιατρού εστιάζεται μόνον στη μεθοδολογία που αυτός επέλεξε για να μας θεραπεύσει και εάν αυτή ήταν μέσα στους παραδεδεγμένους κανόνες της επιστήμης.
3.- Μπήκαμε, τέλος, στην τελική ευθεία μιας ακόμη εκλογικής αναμέτρησης. Αυτή τη φορά για την τοπική αυτοδιοίκηση. Πολλοί ήδη έχουν εκφράσει την βούλησή τους να μην προσέλθουν να ψηφίσουν, αφού έχουν χάσει κάθε ίχνος εμπιστοσύνης σ’ αυτούς που διαχειρίστηκαν τις τύχες των πόλεών μας. Αν κρίνουμε από την εικόνα που παρουσιάζει ο τόπος μας τα τελευταία χρόνια, σίγουρα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν υπάρχει λόγος να διαφωνήσουμε.
Διερωτώμαι, όμως, πώς μπορούμε να χτυπήσουμε τα φαινόμενα της σήψης και της απραξίας με άσφαιρα πυρά, όπως είναι η αποχή μας από την εκλογική αναμέτρηση; Πώς μπορούμε να στείλουμε στο σπίτι τους αυτούς που θεωρούμε ότι υπήρξαν ελάχιστοι, ανίκανοι έως και επιζήμιοι για το τόπο μας; Πώς θα μπορέσουμε να ξεχωρίσουμε την ήρα από στάρι, όταν από τα παλαιότερα στελέχη της αυτοδιοίκησης άλλα μεν αξίζουν εκ νέου της ψήφου μας και άλλα πρέπει να πάρουν το μήνυμα της αποπομπής τους μια και καλή από το δημόσιο βίο; Πώς θα μπορέσουμε να δώσουμε την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους, που προέρχονται από μας, να αγωνιστούν για ένα καλύτερο μέλλον; Αν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε πλέον τη φλόγα, τη φιλοδοξία, αλλά και την οργή, που θα μας ωθούσε να ταράξουμε τα λιμνάζοντα ύδατα της απραξίας, γιατί να αποστερήσουμε αυτή την εκδοχή από κάποιους άλλους συντοπίτες μας, που εξακολουθούν να διαπνέονται από την ίδια αγωνία, αλλά βγαίνουν μπροστά και διεκδικούν να αναλάβουν την ευθύνη αλλαγής αυτού του τόπου, απ’ αυτήν που εμείς κρυφτήκαμε, αλλά και καταγγέλλουμε γενικά και αόριστα;
Η τεχνική της στρουθοκαμήλου δεν μας ταιριάζει, ούτε και μας αξίζει. Αξιολογήστε τους υποψηφίους, αναζητήστε τα χαρακτηριστικά του καθενός από αυτούς, ποια η επαγγελματική και η κοινωνική αναφορά τους και πράξτε αυτό, που θα θεωρούσατε καλό και ωφέλιμο για όλους μας. Και εάν και πάλι κάποιος απ’ αυτούς που θα επιλέξουμε, δεν ανταποκριθεί στις προσδοκίες μας, εδώ θα είμαστε για να τον κρίνουμε και στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα πράξουμε αναλόγως…Αυτό είναι το μεγαλείο της δημοκρατίας∙ Ότι με τον ψήφο μας ανανεώνουμε την εντολή μας και μπορούμε να προβαίνουμε σε επιδιορθωτικές κινήσεις ανά πάσα ώρα και στιγμή. Δεν έχουμε ισόβιους εκπροσώπους, ούτε και μας τους φόρτωσε κάποιος άλλος. Εμείς τους επιλέγουμε, γι’ αυτό και έχουμε μεγάλη ευθύνη για την πορεία αυτού του τόπου!! Ρωτήστε και τον καθρέπτη σας, που ποτέ δεν λέει ψέματα…