Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2006

Το πνεύμα των εορτών των Χριστουγέννων μέσα απ’ τη ματιά ενός …ονειροκρίτη

Προσεγγίζοντας τις εορτές των Χριστουγέννων περιήλθε στα χέρια μου, συμπτωματικά, ένα από αυτά τα κυκλοφορούντα περισπούδαστα συγγράμματα, που τιτλοφορείται “Μέγας Ονειροκρίτης”, τον οποίο ξεφύλλισα με απορία, προσπαθώντας να βρω απαντήσεις σε καταστάσεις που μας συμβαίνουν στα όνειρά μας και γιατί όχι και όταν είμαστε ξύπνιοι. Από τα λήμματα, λοιπόν, εντόπισα κάποια χαρακτηριστικά, που έχουν άμεση σχέση και με τις ημέρες που ζούμε και γι’ αυτό θεώρησα καλό να σας τα παραθέσω, μαζί με τις αντίστοιχες ερμηνείες του βιβλίου, ευελπιστώντας ότι θα μπορέσετε κι εσείς να ερμηνεύετε στο μέλλον με μεγαλύτερη ακρίβεια αυτά που βιώνετε (σ.σ. στον ύπνο σας ή στο ξύπνιο σας, κατά τη δική σας προτίμηση). Ξεκινάμε, λοιπόν:
1) Αγορά: Αν δείτε στον ύπνο σας ότι βρίσκεστε στην αγορά, σημαίνει οικονομία και δράση. Το να είναι η αγορά άδεια σημαίνει κατάθλιψη και στέρηση. Αν υπάρχουν χαλασμένα φρούτα και χορταρικά ή κρέατα, σημαίνει απώλεια στις επιχειρήσεις (σ.σ. και πρόστιμα). 2) Ανεργος: Αν ονειρευτείτε πως είστε άνεργος(-η), σημαίνει πως δεν θα μπορείτε να πραγματοποιήσετε τις επιθυμίες και τα σχέδια σας (σ.σ. αυτονόητο). Αν δείτε πως οι φίλοι σας είναι άνεργοι, σημαίνει πως θα τους απασχολήσουν προβλήματα (σ.σ. επίσης αυτονόητο). 3) Από πάνω: Αν δείτε πως κάτι κρέμεται από πάνω σας (σ.σ. βλέπε λ.χ. ειδοποίηση από Δ.Ο.Υ.) και είναι έτοιμο να πέσει, σημαίνει κίνδυνο, αν πέσει επάνω σας, σημαίνει καταστροφή ή ξαφνική απογοήτευση. Αν πέσει κοντά σας, αλλά δε σας πετύχει, είναι σημάδι πως θα αποφύγετε «παρά τρίχα» την απώλεια χρημάτων, ή άλλες κακοτυχίες που μπορεί να ακολουθούσαν. Αν δείτε πως κάτι κρέμεται από πάνω σας (σ.σ. λ.χ. ένα φωτιστικό), αλλά είναι καλά στερεωμένο, ώστε να μη συνεπάγεται κίνδυνο, η κατάσταση σας θα βελτιωθεί μετά την απειλή της απώλειας. 3) Γαλοπούλα: Το όνειρο με γαλοπούλες σημαίνει αφθονία στα εισοδήματα για τον αγρότη και κέρδη για τους εμπορευόμενους (σ.σ. βλέπε “Βαρβάκειο” αγορά). Αν δείτε άρρωστη γαλοπούλα ή ψόφια, είναι προμήνυμα δύσκολων καιρών και ταπείνωσης (σ.σ. και τι θα γίνει με τις ψόφιες που πουλούν τα κρεοπωλεία και τα σούπερ μάρκετ;). Αν δείτε πως τρώτε γαλοπούλα, σημαίνει ότι έρχονται όμορφες εποχές (σ.σ. με κοντά 9 ευρώ το κιλό θα αστειεύεται;). 4) Γουρούνια: Το να ονειρευτείτε παχιά, καλοθρεμμένα γουρούνια, σημαίνει απότομες αλλαγές στις επιχειρήσεις και ασφαλείς συμφωνίες. Τα ισχνά γουρούνια, στ' όνειρο, προμηνύουν ενοχλητικές υποθέσεις και προβλήματα με υπαλλήλους και παιδιά. Αν δείτε ένα θηλυκό γουρούνι και τα μικρά του, σημαίνει άφθονη σοδειά για τον αγρότη και προκοπή για τους άλλους. 5) Δώρο: Αν ονειρευτείτε πως παίρνετε δώρα από κάποιον, σημαίνει πως θα πάρετε χρήματα από αυτούς που σας οφείλουν (σ.σ. μάλλον αυτό το όνειρο είδαν οι γνωστοί κουμπάροι και τους παρεξήγησε ο κόσμος) και πως θα έχετε ασυνήθιστη τύχη σε προβλέψεις και σε θέματα αγάπης (σ.σ. πράγματι, τους αγάπησαν όλοι, ακόμη και ο Ψωμιάδης). Αν δείτε πως στέλνετε κάποιο δώρο, σημαίνει ότι θα δυσαρεστηθείτε και ότι οι προσπάθειες σας θα καταλήξουν σε αποτυχία (σ.σ. άρα μην κάνετε δώρα). Για τη νέα γυναίκα που θα ονειρευτεί πως ο αγαπημένος της τής στέλνει πλούσια δώρα, είναι προμήνυμα ότι θα κάνει έναν πλούσιο και ευτυχισμένο γάμο (σ.σ. με αυτό το πλευρό να κοιμάται). 6) Παγωνιά: Αν ονειρευτείτε παγωνιά κατά τη διάρκεια ενός σκοτεινού και θαμπού πρωινού, σημαίνει εξορία σε ξένη χώρα, αλλά οι περιπλανήσεις σας θα τελειώσουν ειρηνικά (σ.σ. ακόμη κι αν σταμάτησε το καλοριφέρ, επειδή δεν πληρώνουν τα κοινόχρηστα οι άλλοι ένοικοι; Πάλι κινδυνεύουμε με εξορία; Αδιευκρίνιστο). 7) Παιγνίδια: Αν ονειρευτείτε παιγνίδια που είναι καινούργια, προβλέπεται ευχάριστη οικογενειακή ζωή, αλλά αν είναι σπασμένα, θλίψη θα γεμίσει την ψυχή σας (σ.σ. τουτέστιν, θα πρέπει, πριν κοιμηθούμε, να συμβουλεύουμε τα παιδιά μας να μην τα σπάνε) Αν δείτε ότι δίνατε παιγνίδια, είναι σημάδι ότι θα αγνοηθείτε από τους γνωστούς σας (σ.σ. μην δωρίζετε λοιπόν παιγνίδια). 8) Παιδιά: Αν δείτε στ' όνειρο σας πολλά όμορφα παιδιά, είναι προμήνυμα μεγάλης ευημερίας και ευδαιμονίας (σ.σ οι πολύτεκνοι συμφωνούν;). Αν ονειρευτείτε απογοητευμένα παιδιά (σ.σ. δεν πρέπει να εννοεί τα ελληνόπουλα, αφού ζουν …στις ιδανικότερες συνθήκες), σημαίνει φασαρίες με εχθρούς, και ανήσυχα προμηνύματα από το ύπουλο έργο φαινομενικά φιλικών ανθρώπων. Αν δείτε πως χοροπηδάτε και παίζετε με παιδιά, σημαίνει ότι όλες σας οι κερδοσκοπικές και ερωτικές επιχειρήσεις θα πάνε καλά (σ.σ. οι χαζοχαρούμενοι δεν κινδυνεύουν). 9) Πάχος: Αν στο όνειρο σας δείτε πως παίρνετε βάρος και παχαίνετε, σημαίνει πως στο άμεσο μέλλον θα γίνει μια ευχάριστη και ευτυχής αλλαγή στη ζωή σας. Αν δείτε άλλους να παχαίνουν, σημαίνει ευημερία. 10) Παχυσαρκία: Για κάποιον που θα ονειρευτεί πως είναι παχύσαρκος, είναι σημάδι ότι θ' αυξηθεί η περιουσία του και θα έχει ευχάριστη μόνιμη θέση. Αν δείτε άλλους παχύσαρκους, σημαίνει ασυνήθιστη δραστηριότητα και ευημερία. 11) Πείνα: Αν δείτε στον ύπνο σας ότι πεινάτε, είναι κακός οιωνός: δεν θα βρείτε άνεση και ικανοποίηση στο σπίτι σας (σ.σ. άρα να συνεχίζετε να τρώτε και στον ύπνο σας, μέχρι να δείτε τον εαυτό σας παχύσαρκο). 12) Πήδημα: Αν ονειρευτείτε πηδήματα, σημαίνει επιδεξιότητα, ενεργητικότητα και ικανότητα να εκμεταλλευτείτε σχεδόν κάθε επαγγελματική ευκαιρία. Τα πηδήματα είναι καλοσήμαδο όνειρο για όλους (σ.σ. τέτοια όνειρα, μάλλον, βλέπει ο Αλογοσκούφης). 13) Πλαστά χρήματα: Αν δείτε στ' όνειρο σας πλαστά χρήματα, σημαίνει ότι θα έχετε φασαρίες με κάποιο πεισματάρικο και ανάξιο πρόσωπο (σ.σ. δικαστή εννοεί;). Αυτό το όνειρο είναι πάντα κακός οιωνός, είτε αν δείτε πως παίρνετε είτε αν δείτε πως δίνετε τέτοια χρήματα (σ.σ. και πώς θα ξεχωρίζουμε στον ύπνο μας την απάτη, όταν την πατάμε στο ξύπνιο μας ή μήπως είμαστε πιο έξυπνοι στον ύπνο μας; Ιδού το ερώτημα). 14) Πλημμύρα: Αν ονειρευτείτε πλημμύρα, σημαίνει πως θα έχετε την επιθυμητή πρόοδο στις επιχειρήσεις σας (σ.σ. για το πόσο διαφορετική είναι η εξέλιξη αν τη δεις ξύπνιος, το διαπιστώσαμε με τους επιχειρηματίες της Νεάπολης). 15) Πλούτος: Αν δείτε στον ύπνο σας ότι κατείχατε πλούτο, σημαίνει δραστηριοποίηση για την αντιμετώπιση προβλημάτων, με αποτέλεσμα την επιτυχία. Το να δείτε άλλους πλούσιους, σημαίνει πως οι φίλοι σας θα προθυμοποιηθούν να σας βοηθήσουν σε περίπτωση ανάγκης (σ.σ. πράγματι, θα …κατασκοτωθούν). 16) Φορολογία: Αν ονειρευτείτε ότι δεν μπορούσατε να πληρώσετε τους φόρους σας, είναι δείγμα αποτυχίας στα πειράματα σας (σ.σ. ούτε ψήλο στο κόρφο μας). 17) Φραντζόλες (ψωμί): Αν ονειρευτείτε φραντζόλες ψωμιού, είναι ένδειξη λιτότητας (σ.σ. προφανώς εμπνεύστηκε από το “ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται”). Ακόμα, το όνειρο αυτό προμηνά στον ονειρευόμενο χαρά για την καλή τύχη του στον έρωτα, πλούτο και ευχαρίστηση. Σπασμένες φραντζόλες, στ' όνειρο, δεν είναι καλό σημάδι για τους ερωτευμένους. 18) Φρυγανιά: Το να δείτε στον ύπνο σας ότι ετοιμάζατε φρυγανιές ή τις τρώγατε, σημαίνει ότι οι υποθέσεις σας θα γίνουν πολύ μπερδεμένες, λόγω της επιπολαιότητας σας και της ροπής που έχετε να παρασύρεστε από μικροδιασκεδάσεις. Ακόμη, θα πρέπει να προσέξετε την υγεία σας, που μπορεί να καταστεί επισφαλής εξαιτίας της ανώμαλης ζωής και εργασίας που κάνετε (σ.σ. ούτε φρυγανιές να τρώτε). 19) Φτωχοκομείο: Αν δείτε στ' όνειρο σας φτωχοκομείο, σημαίνει πως έχετε άπιστους φίλους που μένουν κοντά σας επειδή μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα ή την περιουσία σας (σ.σ. κι αν, ρωτάω κάτι σπάνιο, δεν διαθέτεις ούτε χρήματα, ούτε περιουσία;, τότε τι σημαίνει;). 20) Φτωχός/ή): Το να δείτε στ' όνειρο σας ότι είστε φτωχός(ή) προμηνά ανεπιθύμητα συμβάντα για σας. Αν ονειρευτείτε φτωχούς, σημαίνει πως κάποιοι θα ζητήσουν τη βοήθεια σας, βασιζόμενοι στη γενναιοδωρία σας (σ.σ. δώσαμε – δώσαμε). 21) Χαρτιά: Αν δείτε στ' όνειρο σας ότι παίζατε χαρτιά με άλλους για να περάσει η ώρα, θα δοκιμάσετε τη χαρά της πραγματοποίησης ελπίδων που τρέφατε από πολύ καιρό. Ορισμένα μικρά κακά θα εκλείψουν. Αν όμως δείτε ότι παίζετε τζόγο, θα αντιμετωπίσετε δυσκολίες σοβαρής μορφής. Αν δείτε πως χάσατε στα χαρτιά, θα αντιμετωπίσετε εχθρούς. Αν δείτε πως κερδίσατε, θα δικαιωθείτε ενώπιον του νόμου, αλλά θα σας κοστίσει πολύ αυτή η δικαίωση. 22) Χιόνι: Αν δείτε στ' όνειρο σας χιόνι, σημαίνει γενικά ατυχία. Ακόμη, θα αντιμετωπίσετε κάποια αρρώστια και μια υπόθεση καθόλου ικανοποιητική. Αν δείτε πως βρισκόσαστε σε χιονοθύελλα, προβλέπεται λύπη και αποθάρρυνση, ένεκα αδυναμίας να διασκεδάσετε. Αν δείτε πως παίζατε χιονοπόλεμο, θα πρέπει ν' αντισταθείτε σε ορισμένες καταστάσεις που δεν σας περιποιούν τιμή (σ.σ. τι κι αν χιόνι δεν βλέπουμε ούτε στο ξύπνιο μας). 23) Χοιρινό κρέας: Αν δείτε στ' όνειρο σας ότι τρώγατε χοιρινό κρέας, είναι σημάδι ότι θα έχετε να αντιμετωπίσετε φασαρίες. Αν απλώς το είδατε, σημαίνει ότι θα μπορέσετε να ξεπεράσετε τις δυσκολίες με θαυμαστή ευλυγισία (σ.σ. δείτε, αλλά μην τρώτε). 24) Χριστουγεννιάτικο δέντρο: Αν δείτε στον ύπνο σας χριστουγεννιάτικο δέντρο, σημαίνει χαρούμενες μέρες και ευοίωνες προοπτικές. Αν δείτε χριστουγεννιάτικο δέντρο ξεστολισμένο, είναι προμήνυμα κάποιου οδυνηρού περιστατικού που θα ακολουθήσει τις καλές μέρες (σ.σ. γρήγορα να το στολίσετε, όσοι δεν το έχετε ήδη κάνει).
Ύστερα από όλα αυτά, όταν θα ευχηθείτε ξανά σε κάποιον να πραγματωθούν τα όνειρά του, ίσως θα πρέπει να το σκεφτείτε καλύτερα, αλλά κι εσείς που στο ξύπνιο σας δοκιμάζετε στερήσεις και ανασφάλειες, καλό θα είναι να μην τις βλέπετε ούτε και στον ύπνο σας…Μόνον οι εξ ημών που είναι παχύσαρκοι, πλούσιοι και αγοράζουν κατά το δοκούν δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα, εκτός από τις συνέπειες της πλεονεξία τους…
Υ.Γ. Επειδή ο γράφων θα απουσιάζει από το χώρο της στήλης αυτής την επόμενη εβδομάδα, για το λόγο αυτό σας εύχομαι για το νέο έτος, που βρίσκεται προ των πυλών, να επιχειρήσετε, εν είδει ασκήσεως, την αντιστροφή της πρακτικής που, ίσως, ακολουθούσατε μέχρι και σήμερα, υιοθετώντας τον κανόνα “λίγα να βλέπετε και πολλά να καταλαβαίνετε”

Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2006

Άνθρωπος και Γαία – Μια λησμονημένη σχέση εξάρτησης



“Να αποστρέφεσαι όσα βρίσκονται στην εξουσία μας, αλλά είναι αντίθετα προς τη φύση ” (ΕΠΙΚΤΗΤΟΥ Εγχειρ. II, 2)
Αν ήσασταν εξωγήινοι και ψάχνατε για ζωή στη Γη τι θα παρατηρούσατε στον πλανήτη αυτόν;
1. Ότι είναι μια εκπληκτική γαλάζια μπάλα, τυλιγμένη από ένα μείγμα αερίων σε περιεκτικότητα 21% οξυγόνο,78% περίπου άζωτο και ελάχιστα άλλα αέρια. Το μείγμα αυτό είναι εκρηκτικό, αλλά δεν εκρήγνυται. Και επιπλέον παραμένει σταθερό εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Το οξυγόνο εάν έφτανε στο 25% όλα τα δάση θα καίγονταν αμέσως. Αν κατέβαινε στο 17% καμία φωτιά δεν θα άναβε και κανένα όν, που αναπνέει, δεν θα ζούσε. 2. Το θαλασσινό νερό έχει, επίσης, μία σταθερή περιεκτικότητα σε άλατα. Σταθερή μέση θερμοκρασία. Σταθερό κλίμα (οι παγετώνιες εποχές, οι κατακλυσμοί, ηφαιστειακές εκρήξεις, συγκρούσεις μετεωριτών απλώς είναι οι μικρές ταλαντώσεις ενός εκκρεμούς με μικρό πλάτος, σταθερή περίοδο και…όμορφη ακουστική). 3. Αν και η ηλιακή ακτινοβολία μέσα σε 4 δισεκατομμύρια χρόνια -τόσα χρόνια η Γη δημιουργεί ζωή- αυξήθηκε κατά 30%, η Γη από μόνη της διατήρησε σταθερή τη θερμοκρασία του σώματος της και δεν “κάηκε” από τον Ήλιο. 4. Ούτε χάνει θερμοκρασία, ούτε οδεύει προς τη αταξία και το χάος, όπως θα έπρεπε. Αντίθετα παράγει συνεχώς νέα τάξη, πολυπλοκότητα και ταυτόχρονα ενοποιεί και συνθέτει πολυάριθμες χημικές και θερμοδυναμικές ισορροπίες…
Η Γη δεν είναι, όπως λανθασμένα θεωρεί ο σύγχρονος άνθρωπος, ένας νεκρός πλανήτης από πετρώματα που πάνω του ζουν κάποιοι ζωντανοί οργανισμοί όπως τα ζώα, τα φυτά και ο άνθρωπος.
Αποτελεί ουσιαστικά μια ζωντανή οντότητα, ικανή να αντεπεξέρχεται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, να μαθαίνει απ’ αυτές, να ισορροπεί κάθε ανισορροπία, να αυτοθεραπεύεται και να εξελίσσεται, όπως κάθε άλλος ζωντανός οργανισμός. Το σύνολο της ζωής πάνω στη Γη, μέσα από την δημιουργική και αρμονική αλληλεπίδραση όλων των μερών του, ήταν εκείνο που τροποποίησε τις συνθήκες του πλανήτη, έτσι ώστε η ζωή να μπορέσει να στεριώσει πάνω σ’ αυτόν και να εξελιχθεί. Με άλλα λόγια, δεν ήταν η ζωή που προσαρμόστηκε στις συνθήκες που βρήκε, αλλά ήταν η ζωή που έφτιαξε τις κατάλληλες συνθήκες.
Πέρα όμως από την καθαρά βιολογική και χημική θεώρηση του συνόλου της βιόσφαιρας του πλανήτη μας, υπάρχουν συγκλίνουσες ενδείξεις για το ότι, εκτός από τη βιολογική συνάφεια του συνόλου της ζωής πάνω στη Γη, υπάρχει και συνάφεια σε συγκινησιακό και σε νοητικό επίπεδο. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως τα συναισθήματά μας και οι σκέψεις μας μπορούν να αλληλεπιδρούν και να διαμορφώνουν καταστάσεις πάνω στον πλανήτη, οι οποίες τελικά γίνονται αντιληπτές ως φυσικά φαινόμενα.
Στη μακρινή αρχαιότητα ο άνθρωπος, τότε που ήταν λιγότερο “σοφός” από εμάς τους σημερινούς, έχοντας μια πιο άμεση επαφή με τη φύση και δίχως τον σημερινό απομονωτισμό μας στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, μπορούσε να αφουγκράζεται τον παλμό της φύσης και να αναγνωρίζει ότι τα πάντα γύρω του σφύζουν από ζωή. Μα πάνω απ’ όλα αναγνώριζε ότι όλα γύρω του αλληλεπιδρούν, ως ζωντανοί οργανισμοί που είναι και ότι όλα μαζί αποτελούν κύτταρα ενός ευρύτερου ζωντανού οργανισμού που είναι ο ίδιος ο πλανήτης.
Κυριολεκτικά, οι μακρινοί μας πρόγονοι βίωναν την στοργική αγκαλιά της Μητέρας Γης. Ο Ησίοδος, στη Θεογονία του, αποκαλεί τη Γαία ως την αρχαιότερη θεά. Αυτή τους έδινε τροφή, αυτή τους καθοδηγούσε στην κατανόηση του κόσμου και τη γνώση των Νόμων της ζωής, αυτή τους χάριζε κάθε χαρά και πόνο και με περισσή αγάπη πάντα σύμπασχε μαζί τους. Η ίδια η καλλιέργεια της γης είχε ιερό χαρακτήρα. Πίστευαν ότι, μέσω της πράξης αυτής, δεν εξασφάλιζαν μόνον την διατροφή τους, αλλά απέδιδαν, επίσης, τιμές στην Μεγάλη Θεά Δήμητρα και την Μητέρα Γαία. Η γη αυτή, που γεννά και τρέφει τους ανθρώπους, θα είναι η ιδία που θα δεχθεί τα κορμιά τους όταν τελειώσουν την πορεία του βίου. Έτσι, τα εδάφη στα οποία πραγματοποιείται η μόνιμη εγκατάσταση των ανθρώπων και η απαρχή της Γεωργίας, γίνονται για τις επόμενες γενεές τα ιερά εδάφη, που τους παρέδωσαν οι προπάτορές τους για να καλλιεργήσουν, να τα υπερασπίσουν και να τα τιμήσουν, τιμώντας, με τον τρόπο αυτόν και τους ίδιους τους Προγόνους τους.
Οι Ινδιάνοι τις Αμερικής λένε ότι κάτω από το βλέμμα της Γαίας κάθε πέτρα, φυτό, ζώο και άνθρωπος είναι αδέλφια που συμπορεύονται στο ίδιο μονοπάτι και για το λόγο αυτό στις επικλήσεις και τις προσευχές τους όλα τα πλάσματα αποκαλούνται και βιώνονται ως «αδέλφια ανθρώπου».
Με μεγάλο σεβασμό και ταπεινότητα το Πνεύμα της Μητέρας Γης προσεγγίζουν και οι Δρυίδες και οι απανταχού Σαμάνοι.
Ύστερα από τα παραπάνω, μήπως θα αντέχατε να μάθετε τι ρόλο παίζει λ.χ. …το μικροσκοπικό και “ασήμαντο” πλαγκτόν των θαλασσών στη ζωή της δική μας αρχοντιάς; Μελέτες έδειξαν ότι απελευθερώνει στον ωκεανό θείο, το οποίο μετατρέπεται σε διμεθυλιούχο θείο. Μέρος αυτού εξαερώνεται και δημιουργεί όξινα σωματίδια. Αυτά, με τη σειρά τους, ευνοούν τη δημιουργία πυκνών σύννεφων βροχής. Σύμφωνα με υπολογισμούς, αν το πλαγκτόν δεν αναλάμβανε το ρόλο αυτό οι βροχές θα μειώνονταν κατά το ήμισυ και η θερμοκρασία θα ήταν υψηλότερη κατά 10 βαθμούς Κελσίου. Το πλαγκτόν λειτουργεί με τέτοιο τρόπο, ώστε η Γαία να διατηρείται σχετικά δροσερή. «Πολύ αλτρουιστική συμπεριφορά. Γιατί άραγε;», αναρωτιούνται οι εξελικτικοί βιολόγοι, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι το πλαγκτόν συμβάλλει στη δημιουργία των σύννεφων βροχής, προκειμένου να διασκορπίσει τα γονίδιά του μακριά.
Τελικά, η Γαία λειτουργεί βάσει παράλληλων ιεραρχικών συστημάτων. Στο ένα επίπεδο υπάρχουν τα γονίδια, οι πληθυσμοί και τα είδη που δημιουργούν τους κανόνες. Μετά, οι οικογένειες και οι τάξεις των ζώων και των φυτών. Στο επόμενο επίπεδο βλέπουμε τα “αβατάρα” (avatara): έτσι χαρακτηρίζονται οι οργανισμοί ενός είδους, όχι με βάση το σχήμα και τα γονίδιά τους, αλλά σύμφωνα με το ρόλο που παίζουν ως «παραγωγοί» και «καταναλωτές» ενός τοπικού οικοσυστήματος. Το οικοσύστημα αυτό εμπεριέχεται σ´ ένα περιφερειακό, το οποίο με τη σειρά του ανήκει στο συνολικό οικοσύστημα, την Γαία. Τα επιμέρους συστήματα, λοιπόν, εγγυώνται τη σταθερότητα και τη λειτουργία της Γαίας.
Κατά συνέπεια, όλοι οι άνθρωποι οφείλουμε ένα μεγάλο χρέος στη γη. Είμαστε πλασμένοι από την ουσία της και ζούμε επάνω της και όλα όσα κάνουμε εδώ στη γη, όλα όσα ανακαλύπτουμε με την επιστήμη, όλα όσα δημιουργούμε με την τέχνη ή τη βιομηχανία, είναι επίσης μέρος δικό της. Ο,τιδήποτε, όμως, κάνουμε, ας γίνεται όχι μόνο για το προσωπικό μας κέρδος ή συμφέρον, αλλά και προς όφελός της ή, τουλάχιστον, όχι σε βάρος της. Μην συνεχίζουμε να εξωθούμε με την αδιαφορία μας τα πράγματα στα άκρα.
Μολαταύτα, η μακαριότητα και ο εφησυχασμός μας μάς ωθούν να πιστεύουμε ακόμη και σήμερα, που οι κλιματολογικές αλλαγές είναι έντονες “… ότι «η Γαία θα μας φροντίσει». Αλλά αυτό είναι λάθος. Το μόνο που σημαίνει είναι πως η Γαία θα φροντίσει τον εαυτό της. Κι ο καλύτερος τρόπος για να το κάνει, θα είναι να μας ξεφορτωθεί” (Τζίμ Λάβλοκ, Βερολίνο, Νοέμβρης 1988).
Εμείς που είμαστε το εκλεκτότερο δημιούργημα της Γαίας και οι κύριοι εκφραστές της συνείδησής της ας μην έχουμε την τύχη των δεινοσαύρων, κοσμώντας στο απώτατο μέλλον τις προθήκες μουσείων κάποιων άλλων έλλογων οντοτήτων, που ίσως μας διαδεχθούν, λόγω της δικής μας αλαζονείας…

Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2006

«Ώρα μηδέν για την Τουρκία»

Σύμφωνα με τις τρέχουσες δημοσιογραφικές πληροφορίες, στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων παραπέμπεται η συζήτηση για τις κυρώσεις που θα πρέπει να επιβληθούν στην Τουρκία, λόγω της μη εφαρμογής του πρόσθετου πρωτοκόλλου, η οποία θα γίνει σε ιδιαίτερα φορτισμένο κλίμα, εξαιτίας και των ατυχών (;!) χειρισμών που έγιναν από πλευράς Φινλανδών αναφορικά με την περίφημη «τουρκική πρόταση» να ανοίξει ένα λιμάνι και ένα αεροδρόμιο, αλλά και την ταχύτητα με την οποία ορισμένες πλευρές έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τον τουρκικό ελιγμό ως «εποικοδομητική χειρονομία».
Την ίδια ώρα, στη Τουρκία μαίνεται η σύγκρουση μεταξύ της Κυβέρνησης Ερντογάν από τη μια και του Αρχηγού του γενικού επιτελείου και του προέδρου της τουρκικής δημοκρατίας από την άλλη, εξαιτίας της πρότασης της τουρκικής κυβέρνησης στην ΕΕ για το άνοιγμα των τουρκικών λιμανιών στην Κύπρο, για την οποία οι δεύτεροι δήλωσαν άγνοια.
Ήδη τα κράτη μέλη εμφανίζονται χωρισμένα σε δύο μπλοκ. Το ένα, με βασικό πυρήνα την Ελλάδα, την Κύπρο, την Αυστρία και τη Γαλλία, υποστηρίζουν πως η Τουρκία πρέπει να λάβει ένα καθαρό μήνυμα με πάγωμα ικανών κεφαλαίων και την οριοθέτηση χρονοδιαγράμματος για να τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Το άλλο, με βασικό πυρήνα την Βρετανία την Ισπανία, την Ιταλία και την Σουηδία επιδιώκουν το ελάχιστο των κυρώσεων για την Τουρκία, υποστηρίζοντας ότι "Είναι ισχυρό το μήνυμα που ήδη έχει λάβει η Άγκυρα".
Μέχρι πρότινος οι μεγάλοι εταίροι μας προσπαθούσαν να παρακάμψουν την τουρκική ασυνέπεια. Υπενθυμίζουμε ότι τον Δεκέμβριο του 1999 στη Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι είχαν αναγορεύσει την Τουρκία υποψήφια προς ένταξη χώρα για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας κι όχι γιατί πληρούσε τα υφιστάμενα κριτήρια. Τότε, όμως, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θεωρούσαν ότι η δέσμευση που αναλάμβαναν ήταν γενική. Τον Δεκέμβριο 2002 στην Κοπεγχάγη είχαν αφήσει τη γειτονική μας χώρα μετεξεταστέα αλλά, όπως ήταν αναμενόμενο, τον περασμένο Δεκέμβριο ικανοποίησαν το αίτημά της. Της έδωσαν ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων και κατ' αυτόν τον τρόπο την έθεσαν σε τροχιά ένταξης, έστω κι αν έθεσαν μια σειρά από πρωτοφανείς όρους.
Γνωστό είναι για “τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ” ότι ουκ ολίγες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις επιθυμούν η προοπτική ένταξης της Τουρκίας να εκτραπεί στην πορεία σε μια «ειδική σχέση».
Από την άλλη, οι ΗΠΑ και η Βρετανία, οι οποίες, ως γνωστόν, έχουν εδώ και χρόνια αναλάβει την εργολαβία να θέσουν την Τουρκία σε τροχιά ένταξης, επικαλούμενες ως πρόσχημα το στερεότυπο του κινδύνου διολίσθησης στον ισλαμικό φονταμενταλισμό, ενώ στη πραγματικότητα η στάση τους οφείλεται περισσότερο στη στρατηγική εκτίμησή τους ότι η ένταξή της όχι μόνον θα αποδυναμώσει την Ε.Ε. οικονομικά, αλλά και θα παρεμποδίσει την πολιτική χειραφέτηση της Γηραιάς Ηπείρου, έχουν αποδυθεί τις τελευταίες ημέρες σε μία διπλωματία κάτω από το τραπέζι, προσπαθώντας να επηρεάσουν τα κράτη μέλη που θεωρούν ως φιλοαμερικανικά υπέρ της Τουρκίας, προκειμένου να αποσοβήσουν τα χειρότερα γι’ αυτήν.
Και ξέρουμε το τι παίζεται και αναμένουμε με ζωηρό ενδιαφέρον τις εξελίξεις. Ίδωμεν!! Άλλωστε η χειραφέτηση της Ευρώπης από τον αμερικανικό παράγοντα και τον αγγλικό συνέταιρό του δοκιμάζεται επί μακρόν, μαζί με την υπομονή μας…

Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2006

«Περί φαρμακείας»*

*(σ.σ. σκοπούμενη δηλητηρίαση)
«“Όποιος κατασκευάζει φίλτρα ολέθρια κατά των Τηίων, είτε για έναν μόνο, είτε ενάντια σε όλους τους πολίτες, Είθε να χαθεί αυτός και οι απόγονοί του” Αραί της Τέω»
Οι βρετανικές αρχές υγείας που ερευνούν τα αίτια θανάτου του Ρώσου πρώην κατασκόπου Αλεξάντερ Λιτβινένκο ανακοίνωσαν προ ημερών «ότι ο κίνδυνος από το ραδιενεργό πολώνιο-210, από το οποίο δηλητηριάστηκε ο Ρώσος πρώην πράκτορας Αλ.Λιτβινένκο, είναι πολύ μικρός».
Παρότι συγκεχυμένες εξακολουθούν να είναι οι μέχρι σήμερα πληροφορίες ως προς τα ακριβή αίτια του θανάτου του Λιτβινένκο και συγκεκριμένα εάν πρόκειται για σκοπούμενη δηλητηρίασή (φαρμακεία) του από πλευράς της Ρωσίας ή εάν μολύνθηκε από την έκθεσή του στο ραδιενεργό ισότοπο πολώνιο-210, που διακινούσε παράνομα, ως λαθρέμπορος, από πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, μολαταύτα, λαμβάνοντας ως αφορμή και μόνον την υποστηριζόμενη εκδοχή της δηλητηρίασης, θα πρέπει να δεχθούμε ότι αυτοί που ενδεχομένως θα ήθελαν να επιτύχουν τον θάνατο του Λιτβινένκο με τον τρόπο αυτό, ασφαλώς και θα γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα μας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Πολώνιου 210 και συγκεκριμένα ότι, μεταξύ άλλων, από μόνο του είναι ραδιενεργό και πολύ τοξικό στοιχείο κι ότι είναι πολύ επικίνδυνο εάν καταποθεί σημαντική ποσότητα (σ.σ. ερευνώνται τα περίεργα ευρήματα στο στομάχι του θανόντος).
Επειδή τέτοιου είδους παράξενοι θάνατοι, αλλά και δηλητηριαστές δεν αποτελούν πρωτοτυπία, αλλά σε διάφορες ανά τους αιώνες εποχές προκάλεσαν την γενικότερη αναστάτωση και αποτελούν τον κρίκο μιας μακράς αλυσίδας δηλητηριαστών, η αρχή της οποίας χάνεται στο απώτατο παρελθόν, για το λόγο αυτό σας προσκαλώ σε μια, κατά το δυνατόν, συνοπτική “δηλητηριώδη” περιπλάνηση στα μονοπάτια της ιστορίας!!
«Το δηλητήριο σε μικρή δόση είναι φάρμακο, ενώ το φάρμακο σε μεγάλη δόση είναι δηλητήριο» απεφάνθη τοξικολόγος του 19ου αιώνα, ενώ οι σημερινοί γιατροί θα μας πουν πως «η δόση κάνει το δηλητήριο», καθώς ο επιστημονικός ορισμός του δηλητηρίου δεν είναι σαφής. Προφανώς, με τον όρο δηλητήρια ορίζονται εκείνες οι ουσίες που είναι επιβλαβείς για την υγεία και ενίοτε για τη ζωή του ατόμου, ωστόσο τα δηλητήρια έχουν και ωφέλιμες ιατρικές εφαρμογές (“φάρμακο” και “φαρμάκι”, κατά τη λαϊκή διάκριση).
Δεν είναι βέβαιο αν ο πρωτόγονος άνθρωπος συνέλεξε τα δηλητήρια για τις φαρμακευτικές ιδιότητές τους ή για την αποτελεσματικότητά τους κατά των θηραμάτων ή των εχθρών του. Σίγουρα, όμως, εκείνο το μέλος της φυλής, που είχε την οξυδέρκεια να διαπιστώσει τις δηλητηριώδεις ιδιότητες των φυτών ή των πετρωμάτων του περιβάλλοντός του, απέκτησε ισχύ μεταξύ των υπολοίπων. Εξάλλου, η ισχύς όσων γνώριζαν τα μυστικά των δηλητηρίων συνεχίστηκε ανά τους αιώνες (βλ. Π.Διαθήκη, όπου βρίθει συνταγών για την παρασκευή τους).
Οι αρχαίοι πρόγονοί μας χρησιμοποιούσαν δηλητήρια για ιατρικούς λόγους, και όχι μόνο: ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε αρσενικό για την τοπική θεραπεία των εξελκώσεων του δέρματος, αλλά δεν υπάρχει αναφορά για τη χρήση του ως δηλητηρίου. Πάντως, αργότερα το σχετικά άοσμο και άγευστο αρσενικό, το οποίο εξάγεται από το ομώνυμο πέτρωμα, υπήρξε για αιώνες το πλέον χρησιμοποιούμενο δηλητήριο.
H ουσία που ασφαλώς χρησιμοποιούσαν ως δηλητήριο οι αρχαίοι πρόγονοί μας ήταν το γνωστό κώνειο, που, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, κλήθηκε να πιει ο Σωκράτης όταν κρίθηκε ένοχος για την «εισαγωγή καινών δαιμονίων», που διέφθειραν τους νέους των Αθηνών. Κατά πάσα πιθανότητα, το μόνο συστατικό του κωνείου ήταν το εκχύλισμα από το ομώνυμο φυτό, το οποίο περιέχει πληθώρα αλκαλοειδών με κυριότερo και τοξικότερo την κωνειίνη.
Αξιόλογος είναι για το θέμα που ερευνούμε και ο συντομότερος από τους σωζόμενους λόγους του Αντιφώντα “Φαρμακεία κατά της μητρυιάς”, τ.Α΄, ο οποίος έχει καταγραφεί και έχει συνταχθεί ως κατηγορία για μια υπόθεση φαρμακείας (δηλητηρίασης), όπου ένας νέος κατηγορούσε τη μητριά του ότι, χρησιμοποιώντας ως όργανο την παλλακίδα κάποιου φίλου του συζύγου της, σκότωσε με δηλητήριο τον σύζυγό της (πατέρα του ομιλητή) και τον φίλο του.
Και, βέβαια, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος ο θάνατος του Μ.Αλεξάνδρου, για τις συνθήκες επελεύσεως του οποίου η συγγραφική έρευνα συνεχίζεται μέχρις τις μέρες μας!!
Οι Πέρσες δεν έμειναν ασυγκίνητοι από τις δυνατότητες των δηλητηρίων. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, η Παρυσάτιδα (ετεροθαλής αδελφή και σύζυγος του Δαρείου B΄) σκότωσε τη νύφη της Στατήρα τοποθετώντας δηλητήριο στη μια πλευρά του μαχαιριού που χρησιμοποιήθηκε για να κοπεί το κρέας κατά τη διάρκεια δείπνου. Επιλέγοντας το ασφαλές μισό, η Παρυσάτιδα έζησε για να δει τον θάνατο της άτυχης Στατήρας.
Κατά τη Ρωμαϊκή Εποχή, η τέχνη του δηλητηριάζειν είχε μεγάλη απήχηση. Τον προσωπικό δηλητηριαστή του διέθετε ο Νέρωνας, ο οποίος, με τη βοήθειά του, σκότωσε τον αδελφό του Μπριτάνικους, χρησιμοποιώντας υδροκυάνιο (το οποίο εξάγεται από πικραμύγδαλα και σε μεγάλες δόσεις μπορεί να επιφέρει τον θάνατο σε δευτερόλεπτα).
Τον ίδιο δηλητηριαστή είχε χρησιμοποιήσει και η Αγριππίνα για να σκοτώσει τον σύζυγό της Κλαύδιο (τον οποίον διαδέχθηκε ο Νέρων). Για τον θάνατο του Κλαυδίου χρησιμοποιήθηκε η μπελαντόνα, η οποία εξάγεται από το ομώνυμο φυτό (ανήκει στην οικογένεια Solanaceae όπως και οι πατάτες).
Οι Άραβες φέρεται ότι συστηματοποίησαν την χρήση του δηλητηρίου κατά τον 8ο αιώνα μ.X..
H παράδοση των δηλητηριάσεων συνεχίστηκε και εξελίχθηκε κατά τον Μεσαίωνα, όπως τουλάχιστον αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο φόβος του θανάτου από δηλητηρίαση έκανε τους πάντες να αγοράζουν αντίδοτα (κυρίως πετρώματα και κέρατα ζώων, στην πλειονότητά τους ανενεργά) και φυλαχτά.
Κατά την Αναγέννηση, όμως, αναγεννήθηκε και η τέχνη των δηλητηριάσεων με αποκορύφωμα την περίοδο κατά την οποία στην Ιταλία κυριαρχούσε η οικογένεια Βοργία. Λέγεται μάλιστα ότι υπήρχε μυστική συνταγή για ισχυρότατο δηλητήριο το οποίο δόθηκε στους Βοργίες από κάποιον ισπανό μοναχό, μαζί με το αντίδοτο. H ύπαρξη του αντιδότου πάντως δεν μπόρεσε να προστατεύσει τους Βοργίες: τόσο ο Πάπας Αλέξανδρος ο ΣΤ' - ιδρυτής της δυναστείας, όσο και το ένα από τα πέντε παιδιά που απέκτησε από την ερωμένη του Vanozza de Cattanei, ονόματι Τσέζαρε, έχασαν τη ζωή τους από δηλητηρίαση! H δηλητηριώδης παράδοση των Βοργία συνεχίστηκε και μετά το τέλος της ισχύος τους: κατά τον 16ο αιώνα, το Συμβούλιο των Δέκα πραγματοποιούσε συμβόλαια δηλητηριάσεων αντί καθορισμένου αντιτίμου, ενώ έναν αιώνα αργότερα τόσο η Ρώμη όσο και η Βενετία διέθεταν σχολές όπου διδασκόταν η τέχνη του δηλητηριάζειν.
Την ίδια εποχή, το νερό της Τοφάνα (της πλέον επιτυχημένης δηλητηριάστριας του 17ου αιώνα) δεν ήταν καθόλου νερό: πωλούμενο ως καλλυντικό το διάλυμα αρσενικού βρήκε ισχυρή απήχηση στις γυναίκες της εποχής, αφού χρησιμοποιήθηκε για την εξόντωση 600 και πλέον ατόμων, κυρίως συζύγων!!
Τέλος, άξια λόγου για το πόσο φόβο ποιούσε η δηλητηρίαση στο ορθόδοξο χριστιανικό πληθυσμό είναι και η “ευχή του Αγ.Γεωργίου”, που διάβαζε ο ιερέας στην οικία των πιστών “ούτω Κύριε ο Θεός ημών, ρύσαι, σώσον και διαφύλαξον τον δούλον σου (όνομα), την οικογένεια και τον οίκον αυτού από πάσης φαρμακείας…”.
Φθάνοντας στο τέλος της περιπλάνησης αυτής θα διαπιστώσατε, αγαπητοί αναγνώστες της στήλης αυτής, ότι το δηλητήριο, το οποίο αναφέρεται και ως όπλο των δειλών, ποτέ δεν εξέλιπε από την ανθρώπινη ιστορία, απεναντίας θεωρώ ότι θα συμφωνήσετε κι εσείς με τα λόγια του Μενάνδρου, ότι «ο ύπουλος άνθρωπος είναι κρυμμένη παγίδα» (Γν.μον. 587)…

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2006

«Περί της ανθρωπίνης φύσεως και των αποδεκτών κανόνων συμπεριφοράς»*

*(αφορμή για το παρόν άρθρο αποτέλεσε η πολλαπλή δολοφονία στα Καλύβια Αγρινίου)
«“Aν κατανοήσεις τι είναι ο άνθρωπος, τότε καλύτερος θα γίνειςΔΙΦΙΛΟΥ (Ανθ.Στοβ. ΚΑ,3)»
Κανείς δε ζητάει από το λιοντάρι να μη σκοτώνει αντιλόπες. Ως άνθρωποι θεωρούμε δεδομένο ότι η φύση έχει τους κανόνες της. Το κάλεσμα της άγριας φύσης… Ο άνθρωπος είναι ο μόνος που καλείται να συμπεριφέρεται διαφορετικά. Προσδιορίζεται ως το ζώο που έχει την επιλογή, που μπορεί να αποφασίσει να μη βλάψει τα άλλα πλάσματα και ως εκ τούτου πρέπει να αποφασίσει να μην τα βλάψει. Με άλλα λόγια, ζητείται από τον άνθρωπο να δράσει στο ίδιο ανώτερο επίπεδο το οποίο απαρνιέται.
Λέγεται ότι ανήκει στη φύση (“η φύση είναι πατρίδα της γενιάς του κάθε ανθρώπου” ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ {Ανθ.Στοβ. ΠΖ,8}), ότι τη γνωρίζει μέσω των ενστίκτων του και ότι ακριβώς επειδή τη γνωρίζει υποτίθεται ότι μπορεί να ελέγχει τη δράση τους. Αυτό που πράγματι διαψεύδουμε είναι η δυνατότητα επιλογής. Αυτή η λογική αντίθεση δεν είναι παρά ένας άλλος τρόπος προσδιορισμού της ανθρώπινης φύσης, δείχνοντας πώς η ανθρωπινότητα υπεκφεύγει του προορισμού της.
Ακούμε να λένε ότι “Ο άνθρωπος είναι το μόνο όν που σκοτώνει για ευχαρίστηση”, το οποίο υπονοεί ότι ο φόνος δεν μπορεί ή δε θα έπρεπε να είναι διασκεδαστικός. Συμφωνούμε απόλυτα, αλλά, υποστηρίζοντας κάτι τέτοιο, δεν κάνουμε τίποτε άλλο απ’ το να ανοίγουμε τη μοιραία πόρτα στο αλλόκοτο, χωρίς περιορισμούς, βασίλειο της ευχαρίστησης.
Η φύση δεν είναι μη βίαιη. Ούτε η ανθρωπότητα. Καμιά ζωή δε θα ήταν τόσο γλυκιά, ώστε να εξαλείψει οποιαδήποτε πιθανότητα επιθετικότητας. Ο άνθρωπος δεν είναι πλασμένος για να σκοτώνει ή να μην σκοτώνει. Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος δεν ήταν “πλασμένος” για τίποτα, ούτε έχει πλήρη επίγνωση των συναισθημάτων και ενστίκτων του. Ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης, αλλά ταυτόχρονα είναι ξεχωριστός από τον υπόλοιπο φυσικό κόσμο. Κατά πόσο αυτό έχει να κάνει με την ορθή στάση; Κατά πόσο με κοινωνικούς παράγοντες; Κάθε περίοδος μεταφράζει διαφορετικά τις διαθέσιμες πληροφορίες, ανάλογα με τις κυρίαρχες ιστορικές προοπτικές. Η συμπεριφορά του ανθρώπου κατευθύνεται και από τη φύση του και από την επιδεξιότητά του.
Ο ανθρωποκεντρισμός (η άποψη, δηλαδή, ότι ο άνθρωπος είναι ανώτερος από τα άλλα είδη) και η φυσιοκρατία -naturalism– (η άποψη ότι ο άνθρωπος πρέπει να αφομοιώσει την υπόλοιπη φύση) αγνοούν και οι δύο ότι η ανθρώπινη φύση είναι προορισμένη να αναζητά την ανθρώπινη φύση. Ο άνθρωπος είναι το όν που ποτέ δεν ξέρει ακριβώς τι είναι. Τα συστήματα προσπαθούν να τον καθησυχάσουν. Όταν έχει πλήρως καθησυχαστεί, ο άνθρωπος γίνεται πιο καταστροφικός. Αυτό που κάνει τον άνθρωπο να διαφέρει από τα άλλα είδη είναι το ίδιο που κάνει δυνατή την πτώση του και την περιπλάνησή του. Υπάρχει κάτι αδύνατο στην ανθρωπινότητα που τίποτα δε μπορεί να το απαλείψει.
Οι "παραβατικοί" χαρακτήρες νιώθουν "στριμωγμένοι" από τους νόμους και τις απαιτήσεις της κοινωνίας και εφευρίσκουν ασυνήθιστους, αποκλίνοντες τρόπους, ώστε να απελευθερωθούν από αυτά τα δεσμά. Μια και επαναστατούν εναντίον των βασικών δομών της κοινωνίας, οι παραβάτες αυτοί, χαρακτηρίζονται κατά περίπτωση ως μηδενιστές, ιδαλγοί, ρομαντικοί ακόμα και ανισόρροποι.
Στον αντίποδα όλων αυτών, για την κοινωνία η παράβαση δεν μπορεί και δεν μένει ατιμώρητη. Οι σύγχρονες κοινωνίες κατευθύνονται προς την διασφάλιση του κράτους δικαίου τους, το οποίο δημιουργήθηκε και λειτουργεί με θεσμούς δικαιοσύνης, διοικήσεως και ασφαλείας και σκοπό έχουν τη προστασία του κοινού συμφέροντος όλων των πολιτών.
Γι’ αυτές τις κοινωνίες, λοιπόν, επειδή οι “παραβατικοί” δεν αδικούν απλά, αλλά θέτουν σε αμφισβήτηση κατά το μάλλον ή ήττον και την ίδια την συνεκτική δομή της κοινωνίας, οι νόμοι θεσμοθετήθηκαν στο να στοχεύουν στην αντιμετώπιση και τιμωρίας τους και όπως, εξ αντιδιαστολής, έλεγε ο Δημοσθένης «αν καταργηθούν οι νόμοι και έχει ο καθένας την εξουσία να κάνει ό,τι επιθυμεί, όχι μόνο η πολιτεία καταστρέφεται, αλλά και αυτή η ζωή μας δε θα διέφερε καθόλου από τη ζωή των θηρίων» (Κατ’ Αριστογ. Α. 20-21).
Ο παραβάτης σπάει τον κανόνα – θεϊκό ή μη - άρα διαπράττει ύβρη και πρέπει να υποστεί τις συνέπειες. Στην αρχαία τραγωδία, «Ύβρις» σημαίνει την αλαζονική συμπεριφορά του ανθρώπου, που οδηγούσε σε υπέρβαση του ηθικού και θεϊκού νόμου, η οποία επέφερε την τιμωρία του.
Στον Όμηρο συγκεκριμένα, η λέξη αναφερόταν στην παραβίαση των κανόνων και στην υπέρβαση των ορίων που θεωρούνται αρμόζοντα στους θνητούς ανθρώπους, με συνέπεια την προσβολή των θεών, τον εξορισμό τους και φυσικά την Άτη, την πνευματική τύφλωση που προκαλούν οι θεοί στον παραβάτη, ώστε να οδηγηθεί μόνος μου στην καταστροφή που είναι το επακόλουθο της ύβρεως.
Τα όρια ανάμεσα στην αποδεκτή και την παραβατική συμπεριφορά, ανάμεσα στις κοινωνικές συμβάσεις και τις ατομικές ελευθερίες συνιστά, ιστορικά, ένα κοινωνικό, πολιτικό και ιδεολογικό λεπτό ζήτημα.
Ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός ορίζεται ως ο πολιτισμός της «μη βίας», παρότι αφενός μεν δυσκολεύεται να αποκτήσει μια συνέπεια και μια ξεκάθαρη λογική, αφετέρου δε πίσω από την ταμπέλα της μη βίας συνυπάρχουν πολύ ετερόκλητες απόψεις και επιχειρήματα που κάποτε σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι γίνεται μια ορισμένη εκμετάλλευση αυτής της θετικής στάσης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα: α) ο άνθρωπος που σκοτώνει άλλον εκλαμβάνεται ως φονιάς, ενώ όταν ο ίδιος άνθρωπος σε περίοδο πολέμου σκοτώνει χιλιάδες άλλους χαρακτηρίζεται ως ήρωας και β) η μονομερής άσκηση βίας από τον κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους προς τους πολίτες που δυσανασχετούν, ακόμη και όταν οι τελευταίοι επιλέγουν να διαμαρτυρηθούν κατά της εξουσίας με μεθόδους κοινωνικά αποδεκτές.
Εν κατακλείδι, ποτέ και τίποτα δε θα μπορέσει να εξουδετερώσει τελείως την αντικοινωνική και αρνητική πλευρά του ανθρώπου. Δολοφονίες, όπως η πολλαπλή στα Καλύβια Αγρινίου, αλλά και η πρόσφατη στη συνοικία Αγ.Βασιλείου στο Βόλο έρχονται να μας θυμίσουν ότι τα ζωώδη ένστικτά μας δεν πρόκειται να αφανιστούν όσο και εάν εξελίσσεται ο τεχνολογικός πολιτισμός μας, αλλά και ο κατασταλτικός μηχανισμός της κοινωνίας και ο μοναδικός μηχανισμός ανάσχεσής τους είναι μια παιδεία με φιλοσοφικό περιεχόμενο και πειθώ, τον οποίο εμείς, ως σύγχρονη κοινωνία, ούτε διαθέτουμε, ούτε και δείχνουμε ότι θα αποκτήσουμε στο ορατό μέλλον...
Υ.Γ. Στον νέο Νομάρχη Απόστολο Παπατόλια, αλλά και στους λοιπούς συναγωνιστές μου, είτε ορίσθηκαν να επανδρώσουν θέσεις ευθύνης στη Νομαρχία, είτε όχι, εύχομαι καλή δουλειά, γιατί στα πλαίσια της συλλογικής ευθύνης δεν χωρούν αποκλεισμοί και η επιτυχία είναι μονόδρομος και πράξη ευθύνης όλων μας.-