Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

“ Υπάρχει, επιτέλους, σοβαρότητα σ’ αυτό το τόπο;”

Τον Μάρτιο του 2010 εκλιπαρούσαμε στην Ε.Ε. για την δημιουργία μηχανισμού στήριξης, προκειμένου να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, η οποία ήταν προ των πυλών. Έκτοτε, και μηχανισμός στήριξης έγινε και διαφόρου τύπου προγράμματα σταθερότητας της ελληνικής οικονομίας ακολούθησαν, με αποτέλεσμα να καταστούμε, ως χώρα, ο μισθοσυντήρητος της Ευρώπης, αφού οι μισθοί και οι συντάξεις εξαρτιόταν άμεσα από τις δόσεις, που στέλνονταν μέσω Βρυξελλών, δηλαδή οι φορολογούμενοι πολίτες όλων των χωρών της Ευρωζώνης συνεισέφεραν για την κάλυψη των δανειακών μας αναγκών, ενώ η οικονομία μας εισήλθε σε ύφεση, από την οποία δεν διαφαίνεται προοπτική εξόδου.
Το στοιχειώδες θα ήταν, σ’ αυτή την ιστορική συγκυρία, να είναι τουλάχιστον πλήρως ενήμεροι οι κάτοικοι αυτής της χώρας για την οικτρή κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η οικονομία μας και ο πολιτικός κόσμος, εμπρός στην κρισιμότητα της εθνικής ανάγκης, επιτέλους να αρχίσει να συνεννοείται, έτσι ώστε να μπορέσουν από κοινού να θέσουν τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης.
Μολαταύτα, η ανικανότητα σύσσωμου του πολιτικού κόσμου έγκειται ακριβώς στο ότι το μεν ΠΑΣΟΚ, ως κυβέρνηση, επιχείρησε στη πραγματικότητα να διαχειριστεί μόνο του αυτή την πρωτόγνωρη κρίση, τα δε λοιπά κόμματα και ιδιαίτερα η αξιωματική αντιπολίτευση, επένδυσαν στην εκλογική φθορά του “αντιπάλου”, απλά και μόνο για να αυξήσουν την δική τους εκλογική πελατεία, παραγνωρίζοντας ότι η δική τους ανεπάρκεια και ο φόβος τους για το όποιο πολιτικό κόστος δεν καλύπτεται πίσω από την ανευθυνότητα, που συστηματικά επέδειξαν.
Κι, έτσι, σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, κλασικοί έμποροι της ελπίδας, σκόρπισαν, αφήνοντας τον ελληνικό λαό σε πλήρη απόγνωση και απελπισία, μη ξέροντας πια ποιόν να εμπιστευτεί και ποιόν να κατηγορήσει για τα κακά που τον βρήκαν. Είμαστε πλέον θιασώτες μιας ζώσας τραγωδίας, από την οποία δεν γνωρίζουμε ούτε πώς θα βγούμε, ούτε ποιος θα είναι ο “από μηχανής Θεός” για να μας σώσει!!
Και σαν μην έφταναν όλα αυτά έπεσε ως κροτίδα η ευφυέστερη ιδέα που ακούστηκε τα τελευταία χρόνια. ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ!! Για να επιλέξουμε τι;; Εάν μας κάνει το ευρώ ή να γυρίσουμε στη δραχμή;; Εάν ο πολιτικός κόσμος υπήρξε αντάξιος των περιστάσεων ή όχι;; Πολλά θα μπορούσαν να είναι τα διλλήματα, αλλά δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος για να τεθούν.
Και εν πάση περιπτώσει, παρότι δεν διαβλέπω ότι το δημοψήφισμα αυτό θα πραγματωθεί ποτέ, απλά για συζήτηση και μόνον συνεχίζω το ερώτημα. Εάν επρόκειτο, λοιπόν, να ψηφίσουμε για την παραμονή στην ευρωζώνη ή να επιστρέψουμε στη δραχμή, πώς θα κρίνει ο “κυρίαρχος” και πάντα “σοφός” λαός; Ποιος του έχει εξηγήσει ποιες είναι αντικειμενικά οι συνέπειες της παραμονής στην ευρωζώνη και ποιες αντίστοιχα οι συνέπειες της επιστροφής στη δραχμή;; Πριν καταλήξει κάποιος να πετάει, παρορμητικά, κάποιος τέτοιες λεκτικές κροτίδες, καλό θα ήταν να σταθμίσει το ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ σε τέτοια περίπτωση και όχι τώρα, που ήδη καταστήκαμε, εκτός από τον μεγαλύτερο διεθνή μπαταξή και ο διεθνής περίγελος. Δεν μας αξίζει τέτοια μεταχείριση…
Την ύστατη τούτο στιγμή ούτε εκλογές μας είναι απαραίτητες, αρκεί να συγκροτηθεί μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, από εξέχουσες προσωπικότητες αυτής της χώρα, γιατί – ευτυχώς – δεν είναι όλοι για τα “μπάζα”. Σε διαφορετική περίπτωση θα μπούμε σε μακρά περίοδο ακυβερνησίας και η αναρχία και η κατάλυση της δημοκρατίας είναι προ των πυλών. Απαιτείται, επιτέλους, σοβαρότης, τέτοια, που μέχρι σήμερα έδειξε ότι δεν διαθέτει ο πολιτικός κόσμος αυτής της χώρας. Εύχομαι να την επιδείξουν στην επόμενες κρίσιμες ώρες…