“Βάρος και …βαρίδια”

«“οι θέσεις μιας χώρας μέλους της Συμμαχίας (όπως η Ελλάδα) και οι θέσεις μιας χώρας (όπως η ΠΓΔΜ) που επιθυμεί να ενταχθεί στη Συμμαχία δεν έχουν την ίδια βαρύτητα για το ΝΑΤΟ” Γιαπ Ντε Χοπ Σέφερ, Γ.Γ. του ΝΑΤΟ»

Τον τελευταίο καιρό επανήλθε στο προσκήνιο και μονοπωλεί - όχι άδικα - την καθημερινότητά μας το αποκαλούμενο “Σκοπιανό”, ζήτημα που οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου τη μια έπιαναν και την άλλη άφηναν για αργότερα, ως μια “καυτή πατάτα”, που, παρότι όλες αναγνώριζαν ότι απαιτούσε ριζική και άμεση αντιμετώπιση, εντούτοις, εμπρός στον κίνδυνο να έχει πολιτικό κόστος για τις ίδιες, επέλεγαν την λύση της μετάθεσης της επίλυσής του για το μέλλον, τότε που θα είναι “ώριμες οι συνθήκες”…
Την τάση να μεταθέτουμε τα δύσκολα για αργότερα την έχουμε στο πετσί μας, παραβλέποντας ότι η αποφασιστικότητα και η αξιοπρέπεια δεν συνάδει με σκοπιμότητες.Και στα εθνικά θέματα αντί να βγάζουμε προς τα έξω αυτά που μας διακρίνουν ως φυλή, αλλά και να αξιοποιήσουμε το γεγονός ότι η ιστορία μας δεν είναι απλά κτήμα δικό μας, αλλά το μαλακό υπογάστριο όλης της δυτικής και εν μέρει και της ανατολικής κουλτούρας και πολιτισμού, παγιδευτήκαμε σε μια παιδική αψιμαχία με τους γείτονές μας Σκοπιανούς, οι οποίοι ως νεόκοποι εθνικιστές, ελλείψει ταυτότητας, έκαναν χρήση αυτού, που όλους τους Βαλκάνιους, σε γενικές γραμμές, μας διακρίνει· την αντιγραφή και οικειοποίηση της πνευματικής ιδιοκτησίας των άλλων.
Ουδέποτε ο ελληνισμός απέκλειε την συμμετοχή των ξένων στην “ημετέρα παιδεία”, αλλά και ουδέποτε θα επέτρεπε την καπήλευση του Είναι του, αυτού που εν πάση περιπτώσει τον κάνει να λέγεται και να νοιώθει ό,τι είναι.
Η αντιμετώπιση, όμως, αυτού του είδους της καπηλείας, δεν γίνεται με εθνικιστικές εξάρσεις και γραφικές ρητορικές κορώνες, ούτε ενδυναμώνουμε την επιχειρηματολογία μας, ως Χώρα, εάν όλοι μας την επαύριο ντυθούμε και κυκλοφορούμε με αντίγραφα αρχαίων ελληνικών ενδυμασιών, έχοντας προηγουμένως καλύψει και την αγέρωχη κεφαλή μας, που, ως γνωστόν, ζυγό δεν υπομένει, με τσίγκινα αντίγραφα περικεφαλαίας!! Το μόνο που θα επιτυγχάναμε θα ήταν να προκαλέσουμε τη θυμηδία και την λύπηση της παγκόσμιας κοινότητας, η οποία θα νόμιζε ότι η Ελλάδα – μέρες που είναι – γιορτάζει κι αυτή …τον Καρνάβαλο!!
Χρειάζεται ψυχραιμία και επίγνωση ότι ως Χώρα έχουμε ειδικό βάρος στο παγκόσμιο γίγνεσθαι· είμαστε από τα παλαιότερα μέλη της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ και η πνευματική τροφός Δύσης και Ανατολής και γι’ αυτό τα δικαιώματά μας θα πρέπει να προβάλλουμε και υποστηρίζουμε ΟΛΟΙ σταθερά, συστηματικά και αταλάντευτα στο χρόνο, προς όλες τις κατευθύνσεις, μακριά από τσαρλατανισμούς, υπαναχωρήσεις και γραφικότητες.
Οι “Ελληνάρες” ας περιοριστούν στις εορταστικές εκδηλώσεις του τριωδίου και στην στελέχωση πειραματικών θεατρικών σκηνών, εκεί όπου θα μπορούν ανενόχλητοι να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους. Είναι άλλο πράγμα το λεγόμενο βάρος μιας Χώρας κι άλλο να λέγεσαι βαρίδι αυτής.
Οι Σκοπιανοί είναι απλά γείτονες, που θα μπορούσαν να γίνουν και συμπαθείς, εάν ζητούσαν την βοήθειά μας. Με το να εμφανίζουν για δικό τους, ό,τι ανήκει σε άλλους, συμπεριφέρονται ως κακομαθημένα παιδιά, που δεν θέλει κανένας στο παιχνίδι τους. Εμείς, όμως, όχι απλά δεν σταθήκαμε έξω από το ανόητο αυτό παιχνίδι, αλλ’ αντιθέτως μπήκαμε και δείξαμε μάλιστα, χαρακτήρα ενός δυναμικού παιδιού, που, όταν θυμώνει, και δέρνει και σπάει. Γι’ αυτό τα τελευταία χρόνια, στο ζήτημα αυτό, μάλλον εμάς δεν παίζει κανένας και όχι τα γειτονόπουλα, που εμφανίζονται ως μικρά, ανήμπορα και αδικημένα…