Με το πέρας της εκλογικής διαδικασίας για την ανάδειξη αυτών που θα εκπροσωπήσουν την Δημοτική Οργάνωση Βόλου στο 8ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, οι εργασίες του οποίου ξεκινούν, ως γνωστόν, στις 13 του Μάρτη, μου μεταφέρθηκε ότι κάποια εκλεγείσα, η οποία πρόσκειται στο λεγόμενο “ρεύμα Βενιζέλου”, αναφώνησε με περισσή ικανοποίηση “τους σκίσαμε”, εννοώντας, προφανώς, ότι κατήγαγε νίκην μεγάλην στο αντίπαλο στρατόπεδο των “Παπανδρεϊκών”!!
Δεν ξέρω, αλήθεια, τι προσδοκεί η συγκεκριμένη “νικήτρια” από το προσεχές συνέδριο, ούτε και πόση αξία μπορεί να έχει το αίσθημα ικανοποίησης που αισθάνθηκε, εκείνο, όμως, που είναι σίγουρο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ αναλώνεται, επί του παρόντος, κατά κύριο λόγο στο πεδίο ενός ανελέητου και δίχως ορατό τέλος εμφυλίου πολέμου, όπου το δύο αυτά κυρίαρχα στρατόπεδα καταμετρούν εκατέρωθεν νίκες στις μάχες, χωρίς, ωστόσο, να μπορεί να διακρίνει κανείς ότι χάνεται το πραγματικό ζητούμενο, που είναι η επανάκτηση της σχέσης του Κινήματος με τα λαϊκά προβλήματα και την εμπέδωση ενός αισθήματος ασφαλείας στο Λαό, ότι το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και μπορεί και πάλι να αναλάβει την διακυβέρνηση της Χώρας.
Έτσι αισθάνεται τουλάχιστον αφελής εκείνος που πίστεψε ότι μετά την 11η του Νοέμβρη και την λήξη του ζητήματος επιλογής Προέδρου, με την ανανέωση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ θα συνέχιζε ενωμένο και δυνατό τον αντιπολιτευτικό του ρόλο.
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ φαντάζει σαν ένα πλοίο που το μεγαλύτερο μέρος του πληρώματος είναι με τον καπετάνιο και το υπόλοιπο με έναν αποτυχόντα αξιωματούχο του πληρώματος, έτοιμο, όμως, να ξεσηκώσει νέα ανταρσία, μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες. Όσο ο καπετάνιος και οι πέριξ αυτού αναλώνονται σε ασκήσεις ετοιμότητας για να πατάξουν την ανταρσία στη ρίζα της και οι “άλλοι” μηχανεύονται τρόπους για να αποτινάξουν τον ζυγό των “απέναντι”, η ιστορική αλήθεια διδάσκει ότι το σκάφος αυτό είτε θα χαθεί από τα πρώτα γυρίσματα του καιρού και τις κακοτοπιές του τοπίου, είτε θα κουρσευτεί από τον πρώτο μαθητευόμενο πειρατή, που από σπόντα θα καταστεί θρύλος μιας νίκης, που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα έβλεπε ούτε στο όνειρό του…
Δεν ξέρω, αλήθεια, τι προσδοκεί η συγκεκριμένη “νικήτρια” από το προσεχές συνέδριο, ούτε και πόση αξία μπορεί να έχει το αίσθημα ικανοποίησης που αισθάνθηκε, εκείνο, όμως, που είναι σίγουρο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ αναλώνεται, επί του παρόντος, κατά κύριο λόγο στο πεδίο ενός ανελέητου και δίχως ορατό τέλος εμφυλίου πολέμου, όπου το δύο αυτά κυρίαρχα στρατόπεδα καταμετρούν εκατέρωθεν νίκες στις μάχες, χωρίς, ωστόσο, να μπορεί να διακρίνει κανείς ότι χάνεται το πραγματικό ζητούμενο, που είναι η επανάκτηση της σχέσης του Κινήματος με τα λαϊκά προβλήματα και την εμπέδωση ενός αισθήματος ασφαλείας στο Λαό, ότι το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και μπορεί και πάλι να αναλάβει την διακυβέρνηση της Χώρας.
Έτσι αισθάνεται τουλάχιστον αφελής εκείνος που πίστεψε ότι μετά την 11η του Νοέμβρη και την λήξη του ζητήματος επιλογής Προέδρου, με την ανανέωση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ θα συνέχιζε ενωμένο και δυνατό τον αντιπολιτευτικό του ρόλο.
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ φαντάζει σαν ένα πλοίο που το μεγαλύτερο μέρος του πληρώματος είναι με τον καπετάνιο και το υπόλοιπο με έναν αποτυχόντα αξιωματούχο του πληρώματος, έτοιμο, όμως, να ξεσηκώσει νέα ανταρσία, μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες. Όσο ο καπετάνιος και οι πέριξ αυτού αναλώνονται σε ασκήσεις ετοιμότητας για να πατάξουν την ανταρσία στη ρίζα της και οι “άλλοι” μηχανεύονται τρόπους για να αποτινάξουν τον ζυγό των “απέναντι”, η ιστορική αλήθεια διδάσκει ότι το σκάφος αυτό είτε θα χαθεί από τα πρώτα γυρίσματα του καιρού και τις κακοτοπιές του τοπίου, είτε θα κουρσευτεί από τον πρώτο μαθητευόμενο πειρατή, που από σπόντα θα καταστεί θρύλος μιας νίκης, που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα έβλεπε ούτε στο όνειρό του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου