“Ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας ή μήπως όχι; ”

Ζώντας σε ένα τόπο, όπου ο διάλογος είχε εκ προοιμίου τα χαρακτηριστικά ενός άκρατου μονόλογου, όπου με δυσκολία ακούμε τον άλλον και όπου οι συνεργασίες δεν είναι από τα κύρια δυνατά πλεονεκτήματά μας ως λαού και ισορροπώντας μεταξύ της λογικής και του παραλόγου, άρχισε να σιγοβράζει το τελευταίο διάστημα μια έντονη παραφιλολογία για το άμεσο πολιτικό, αλλά και οικονομικό μέλλον της χώρας μας.

Συγκεκριμένα, ο ολοένα αυξανόμενης έντασης ψίθυρος, ο οποίος υποστηρίζεται από μερίδα των ΜΜΕ και κορυφώθηκε ύστερα και από την διακαναλική ομιλία του πρωθυπουργού περί του ενδεχομένου προσφυγής στις κάλπες, ενδεχόμενο, όμως, που εκλήφθηκε αυτόματα ως δεδομένο, λέει ότι πλησιάζουμε ολοταχώς προς νέες αιφνίδιες εθνικές εκλογές, οι οποίες όχι απλά θα αναδείξουν την έλλειψη αυτοδυναμίας του οποιουδήποτε κόμματος για τον σχηματισμό κυβέρνησης, αλλά ότι θα επιφέρουν αναδιάταξη του πολιτικού χάρτη της χώρας μας και τον σχηματικό κυβερνήσεων συνεργασίας.
Προς την κατεύθυνση αυτή, που ούτε τυχαία είναι, ούτε αθώα, εργάζονται οι επονομαζόμενοι άνθρωποι του συστήματος, όπου “σύστημα” στη προκειμένη περίπτωση είναι αυτοί που διαχειρίζονται το επιχειρηματικό κατεστημένο, εντός και εκτός των συνόρων και επιθυμούν, διαβλέποντες την πιθανολογούμενη αντίδραση του Γ. Παπανδρέου στα νέα επερχόμενα μέτρα, να τον εξαναγκάσουν σε πρόωρες εκλογές, από τις οποίες προσδοκούν ότι θα βγει σαφώς αποδυναμωμένος.
Εάν επιλέξουμε να παραμείνουμε απλοί θεατές στα τεκταινόμενα, τότε δεν απομένει παρά να δούμε εάν το σενάριο αυτό θα λάβει σάρκα και οστά και μετά ας αποφασίσουμε το τι θα κάνουμε, δηλαδή, ως συνήθως, θα τρέχουμε εκ των υστέρων και δεν θα προλαβαίνουμε!!
Εάν οι εξελίξεις δικαιώσουν τους σεναριογράφους, τότε η μεν τωρινή κυβέρνηση θα είναι η τελευταία μονοκομματική, το δε πολιτικό φάσμα θα γεμίσει με πολλά μικρά κόμματα, που θα είναι παντελώς ανίσχυρα να αντιδράσουν, αποτελώντας έτσι εύκολη λεία για την εξώθησή τους στην εξασφάλιση ευρείας πολιτικής συναίνεσης, προκειμένου να επιτευχθεί η απρόσκοπτη εφαρμογή πολιτικών και μέτρων που υπαγορεύονται από κέντρα πολιτικοοικονομικής ισχύος, τα οποία επ’ ουδενί θα ήθελαν στα έδρανα της βουλής να βρίσκονται εκπρόσωποι του ελληνικού λαού με αντιστάσεις, αλλ’ αντιθέτως ανδρείκελα, που θα γεμίζουν τις καρέκλες και θα ικανοποιούνται με την ατομική βουλευτική αποζημίωση και μόνον!!
Με τον τρόπο αυτό και η λαϊκή αντίδραση θα οδηγηθεί σε σύγχυση και ανοχή και η οικονομική υποδούλωση της χώρας θα επιτευχθεί.
Άλλωστε, η πίτα που απομένει από τον δημόσιο πλούτο προς ανάλωση είναι οι κρατικές επιχειρήσεις, που ωθούνται προς ιδιωτικοποίηση, οι τράπεζες με τη μεγάλη κρατική συμμετοχή, τα σφόδρα πιθανά μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου στο Αιγαίο, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, κ.ο.κ..
Αρχή εφαρμογής του σεναρίου αυτού θα είναι το αποτέλεσμα των εκλογών της 7ης του Νοέμβρη, που μόνο την αυτοδιοίκηση δεν αφορά, αφού ήδη δόθηκε το στίγμα ότι θα αποκτήσει ευρύτερες διαστάσεις, αναφορικά με την απήχηση που έχει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στις ευρύτερα λαϊκά στρώματα.
Πολλές φορές στο παρελθόν έχει επιχειρηθεί να τεθεί η χώρα μας σε κηδεμονία, άλλοτε με επιτυχία για τους ανθρώπους του παρασκηνίου και άλλοτε με αποτυχία. Βασική προϋπόθεση για να καταλήξουν και πάλι τα δυσοίωνα αυτά σενάρια στον κάλαθο των αχρήστων είναι η άμεση επαγρύπνηση και περιφρούρηση από όλους μας του πολιτικού μας συστήματος, ασχέτως των όποιων αδυναμιών είχε και θα έχει, διότι οι συνέπειες ενός τέτοιου σεναρίου, στην απευκταία περίπτωση που υλοποιηθεί, θα αποτελέσουν έναν εφιάλτη, εμπρός στον οποίο η γενικότερη απαξία των ημερών μας και το επίπεδο της δημοκρατίας μας θα αποτελούν ευχάριστες αναμνήσεις…