“Αποθανέτω μετά των αλλοφύλων”

Τι συμβαίνει τελικά με τον Θόδωρο Ρουσόπουλο, ο οποίος στην κυριολεξία τραβά από την μύτη τον Κ.Καραμανλή και την ίδια την Ν.Δημοκρατία στο πάτο του πηγαδιού, με τελικά θύματα τους ίδιους τους πολίτες, αλλά και την Χώρα; Πώς είναι δυνατόν έναν κομματικός “κομήτης”, που δεν προέρχεται από τα στεγανά, ούτε από τον στενό κομματικό πυρήνα του κόμματος αυτού, να αναδεικνύεται σε κορυφαίο κομματικό στέλεχος, σε πείσμα της κομματικής επετηρίδας που επικαλείται το πλείστον των νεοσυντρόφων του, ενώ η προϊστορία του δείχνει ότι προέρχεται από το χώρο του Κ.Κ.Ε.; Τι είδε στο πρόσωπό του ο πρωθυπουργός και έχει κρεμαστεί κυριολεκτικά επάνω του, παραβλέποντας τον αιφνίδιο και γι’ αυτό προκλητικό πλουτισμό αυτού και της συζύγου του, όταν δεν επαρκεί μια ολόκληρη ζωή σκληρής δουλειάς για έναν μέσο έλληνα πολίτη, αλλά και αντίστοιχο συνάδελφό του δημοσιογράφο, για να αποκτήσει αυτά που ο ίδιος κατόρθωσε επί των ημερών διακυβέρνησης της Ν.Δημοκρατίας; Πώς και γιατί εγκατέλειψε το σύνθημά του “σεμνά και ταπεινά”, καθιστώντας αυτό μια παρελθούσα γελοιότητα και γιατί ανέχεται την λειτουργία παράπλευρων κέντρων εξουσίας, που σφετερίζονται προκλητικά τον δημόσιο πλούτο, προς ίδιον όφελος; Η υπόθεση του Βατοπεδίου είναι μέχρι στιγμής η κορυφή του παγόβουνου.
Ύστερα από μόλις τέσσερα χρόνια κυβερνητικής θητείας και δύο εκλογικές αναμετρήσεις, το κυβερνητικό καράβι μοιάζει ακυβέρνητο, με ισχνό στίγμα στο χάρτη και αδύνατο σήμα SOS. Πώς και με ποιους ο Καραμανλής θα αναστρέψει την ηθική απαξία και την γενικότερη κρίση σε όλους τους θεσμούς, που έχει γιγαντωθεί επί των ημερών του, όταν το ζητούμενο για τους περισσοτέρους από τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος είναι το πώς θα σώσουν το δικό τους κομματικό μέλλον;
«Δεν πρόκειται να θυσιάσω το μέλλον μου για να σωθεί ο Θόδωρος, εγώ ένας επαγγελματίας πολιτικός», επισήμαινε με οργή γνωστό ανώτερο στέλεχος της Ρηγίλλης, υπουργός του Κώστα Καραμανλή, βασικό κοινοβουλευτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και με εξαιρετικά επιτυχή πορεία στην εκλογική του Περιφέρεια, σε κατ’ ιδίαν συνομιλία που είχε με δημοσιογράφο αθηναϊκής εφημερίδας, ο οποίος και την έβγαλε στη δημοσιότητα!! Κι αυτή δεν είναι θέση ενός μόνον, αλλά της πλειοψηφίας των στελεχών της Ν.Δημοκρατίας που δεν επιθυμούν να θυσιαστούν μαζικά στις επόμενες εκλογές πιστοί στο σύνθημα «αποθανέτω μετά των αλλοφύλων».
Σε αυτόν το τόπο, όταν οι οιωνοί δεν ήταν καλοί, για να αναστραφεί το κλίμα, πάντα κάποιος θυσιαζόταν. Ο πρωθυπουργός, αν θέλει να πείσει τους οπαδούς, τα μέλη, τους συνεργάτες του και σε τελική ανάλυση όλους εμάς τους πολίτες, ότι δεν είναι άμεσα αναμεμειγμένος με τα φαινόμενα της διαφθοράς και ότι κρατάει στα χέρια του τον έλεγχο των εξελίξεων, να δούμε εάν τελικά θα καταφύγει στην δοκιμασμένη μέθοδο της ανθρωποθυσίας και ποιον τελικά θα θυσιάσει˙ αυτόν που πραγματικά φέρει το μέγιστο των ευθυνών και στοχοποιείται από τους πάντες ή κάποιον από τους λεγόμενους “αντάρτες”, οι οποίοι, παρότι δεν βλάπτουν με την ελευθεροστομία τους το εθνικό συμφέρον, αλλά το στενά κομματικό, εντούτοις φαίνονται προς στιγμήν ως το εύκολο θύμα, κατά το γνωστό “φταίει ο γάιδαρος, χτυπάμε το σαμάρι”.
Εν κατακλείδι, εάν δεν υπάρχει σχέδιο εξόδου από τη κρίση, είναι προτιμότερο να βυθιστεί το ίδιο το καράβι, από το να βυθιστεί η ίδια η Χώρα, παραφράζοντας την επιταγή του άλλοτε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου “βυθίσατε το χόρα”…