“Quo Vadis Ελλάδα;”

«“Η δύναμη ενός έθνους δεν βρίσκεται στα οχυρά του, ούτε στους στόλους του, ούτε στο μόνιμο στρατό του, μα στην ευτυχία και την καλοπέραση των πολιτών του, που είναι πάντοτε έτοιμοι να υπερασπίσουν τους εαυτούς τους και την ευημερία που απολαμβάνουν” (Αριστείδης Μπριάν)»

Λίγο ως πολύ όλοι πλέον καταλαβαίνουμε τι σημαίνει “διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση”, η οποία οδήγησε σε πρωτόγνωρη ύφεση την παγκόσμια οικονομία, με τρομακτικές επιπτώσεις στο εισόδημα, στην απασχόληση, στην ανάπτυξη, στην κοινωνική συνοχή. Απαιτήθηκε ο κρατικός παρεμβατισμός προκειμένου να διασωθεί το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και να διατηρηθεί ο ρόλος του στις αγορές.

Αυτή η κρίση δεν είχε, βέβαια, την ίδια επίδραση σε όλες τις χώρες. Στην Ελλάδα προέκυψε με εξαμηνιαία καθυστέρηση έναντι των υπολοίπων της Ευρωζώνης. Το χρηματοπιστωτικό μας σύστημα δεν είχε τον ίδιο βαθμό έκθεσης στις αγορές και τα προϊόντα που οδήγησαν στην κατάρρευση των μεγάλων διεθνών χρηματοπιστωτικών ομίλων, εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων της ελληνικής οικονομίας και του περιορισμού της δράσης του, κυρίως στον ελληνικό και βαλκανικό χώρο.

Στη χώρα, σε συντονισμό με την Ε.Ε., επιχειρήθηκε η εφαρμογή σχεδίου στήριξης του τραπεζικού συστήματος ύψους 28 δις ευρώ, το οποίο εξασφάλισε χρηματοπιστωτική ρευστότητα, δίχως, όμως, να υπάρξει ουσιαστικό αντίκρισμα στην πραγματική οικονομία. Η επίδραση της διεθνούς κρίσης στη χώρα μας εντοπίζεται κυρίως στη Ναυτιλία και τον Τουρισμό και είναι μικρότερη έναντι των άλλων χωρών της Ευρωζώνης.

Η κρίση στην Ελλάδα είναι Εσωτερική, κυρίως δομική και οι ευθύνες κατεξοχήν πολιτικές. Η αποτυχία της ΝΔ, στην υλοποίηση του προϋπολογισμού του 2009, είναι πρωτοφανής. Το αποδεικνύουν τα στοιχεία. Καθαρά έσοδα μόλις 49,26 δις, δηλαδή 13 δις λιγότερα των προϋπολογισθέντων. Δαπάνες 71,44 δις, δηλαδή 5,5 δις περισσότερα των προϋπολογισθέντων. Έλλειμμα 30,56 δις, δημόσιο χρέος 300 δις.
Η αποτυχία του Προϋπολογισμού 2009 αποτυπώνεται παράλληλα στη σημαντική μείωση του ρυθμού ανάπτυξης κατά 2,3 μονάδες αλλά και στις ποσοστιαίες μεταβολές των βασικών μεγεθών της Ελληνικής Οικονομίας με πτώση της ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 1,5 μονάδα, αύξηση της δημόσιας κατανάλωσης κατά 11 μονάδες, μείωση των επενδύσεων κατά 19,8 μονάδες, μείωση των αγαθών και υπηρεσιών κατά 21 μονάδες, μείωση του ΑΕΠ κατά 1,2 % και με τον πληθωρισμό στο 1.2% και την ανεργία στο 9,3%.

Τα στοιχεία αυτά αποδεικνύουν τις πολιτικές ευθύνες και την ανικανότητά της ΝΔ να διαχειριστεί τα δημοσιονομικά και να συμβάλλει στην άρση των στρεβλώσεων.

Η πολιτική ευθύνη όμως της ΝΔ, δεν περιορίζεται μόνο στο 2009, αφορά στα τελευταία 5.5 χρόνια, διότι ξεκινώντας από την απογραφή του κ. Αλογοσκούφη έφθασε τη χώρα στην υπαγωγή της πιο σκληρής κοινοτικής επιτήρησης. Μια κατάσταση που προσβάλλει τους Έλληνες πολίτες, εξέθεσε τη χώρα, την κατέστησε ευάλωτη στις διεθνείς κερδοσκοπικές μεθοδεύσεις με αποτέλεσμα τη μείωση της πιστοληπτικής της ικανότητας.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό το ερώτημα είναι ποια μέτρα παίρνει η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και πού αποσκοπούν αυτά;

Έχοντας επίγνωση της δύσκολης οικονομικής κατάστασης, ότι η Ελλάδα τούτη την ώρα στενάζει από το βάρος του δημοσίου χρέους των 300 δις και ότι ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας σηκώνει φορτίο χρέους 27.000 ευρώ και πλέον (!!) και χωρίς να χάνει το κοινωνικό του προσανατολισμό, προωθεί την μετάβαση από την απραξία, στην πράξη, από τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, στο νοικοκύρεμα, από τις σπατάλες, στη σωστή διαχείριση του δημοσίου χρήματος, από την αναξιοπιστία, στην αξιοπιστία και τη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης.

Παράλληλα, προχωρεί στην υλοποίηση των προγραμματικών δεσμεύσεων με μέτρα κοινωνικής και δημοσιονομικής πολιτικής, που ενισχύουν την κοινωνική συνοχή και στηρίζουν την πραγματική οικονομία. Τα μέτρα αυτά στοχεύουν στη μείωση του ελλείμματος, στη συγκράτηση του ρυθμού αύξησης του δημόσιου χρέους, στην ενίσχυση των εσόδων, στην περιστολή της κρατικής σπατάλης, σε ένα δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα, στην ορθολογική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, στην στήριξη του εισοδήματος, στην ενίσχυση των οικονομικά ασθενέστερων, στην αύξηση του επιδόματος ανεργίας, στην αύξηση των αγροτικών συντάξεων, στην αύξηση επιστροφής του ΦΠΑ των αγροτών από 7% σε 11%, στην αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση, την υγεία και τις επενδύσεις, στην αύξηση των θέσεων παραγωγικής απασχόλησης και στην αύξηση των δαπανών του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.

Ο νέος Προϋπολογισμός του 2010 επιχειρεί δημοσιονομική αναπροσαρμογή μείωσης του ελλείμματος στο 9,1% του ΑΕΠ, δηλαδή μία μείωση 8,4 δις ευρώ, που προκύπτει σχεδόν ισόποσα από την μείωση κατά 2,25 δις στις πρωτογενείς δαπάνες, 0,46 δις στις προμήθειες νοσοκομείων, 0,46 δις στις εξοπλιστικές δαπάνες και αύξηση των καθαρών εσόδων κατά 4,44 δις.

Σημαντική πολιτική επιλογή της νέας κυβέρνησης αποτελεί η φορολογική διεύρυνση στη βάση της πραγματικής κατάστασης των εισοδημάτων και της φοροδοτικής ικανότητας των φορολογουμένων. Η υλοποίηση αυτής της πολιτικής θα γίνει με τα μέτρα της ενιαίας προοδευτικής τιμαριθμοποιημένης φορολογικής κλίμακας για όλα τα εισοδήματα, την εφαρμογή της προοδευτικής φορολόγησης της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, την επαναφορά του φόρου κληρονομιάς και γονικών παροχών, την κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης για όλα τα εισοδήματα και τα μισθολογικά επιδόματα του Δημοσίου, την κατάργηση των χαριστικών φοροαπαλλαγών, την φορολόγηση των διανεμόμενων κερδών στα φυσικά πρόσωπα, την φορολόγηση της υπεραξίας από βραχυχρόνιες χρηματιστηριακές συναλλαγές με συμψηφισμό των ζημιών και την φορολόγηση των συναλλαγών με τις off shore (οφ-σορ) εταιρείες.

Παράλληλα, η πάταξη της φοροδιαφυγής αποτελεί ζήτημα στοιχειώδους κοινωνικής δικαιοσύνης και διαφάνειας, διότι σε διαφορετική περίπτωση τα βάρη θα πέφτουν πάντα στους μισθωτούς και συνταξιούχους. Ο συνδυασμός της διαφάνειας, της δίκαιης φορολογίας και της ορθής χρήσης των δαπανών επ’ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου αποτελεί το μεγάλο στοίχημα.

Γι’ αυτούς που μας οδήγησαν στην αφόρητη κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας, μια ελάχιστη, ειλικρινής, συγνώμη δεν βλάπτει, ενώ για κείνους της άλλης Αριστεράς, που σκέφτηκαν να διοργανώσουν όσες διαδηλώσεις δεν είχαν γίνει στα πεντέμισι χρόνια της διακυβέρνησης της ΝΔ. αναγκαία είναι η επισήμανση ότι η επίτευξη του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας προϋποθέτει μεγάλες ρήξεις και συγκρούσεις, αλλά και παράλληλη ωρίμανση των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών.

Τώρα είναι η ώρα της ευθύνης, της Εθνικής ευθύνης, για όλους μας, γιατί το έλλειμμα εκτροχιάστηκε, γιατί το δημόσιο χρέος αποτελεί εθνικό ζήτημα και είναι επιτακτική η ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε το πού έχουμε φτάσει και ότι δεν μας περισσεύει πλέον καμία ημέρα. Δυστυχώς σήμερα, η ρήση του Ανδρέα Παπανδρέου «είτε η Ελλάδα θα αφανίσει το χρέος, είτε το χρέος την Ελλάδα» καθίσταται επίκαιρη όσο ποτέ και μας αφορά όλους. Ως Ελλάδα έχουμε ασφαλώς δυνατότητες και ως Έλληνες έχουμε χρέος να ανταποκριθούμε άμεσα, εάν θέλουμε να υπερασπίσουμε  τους εαυτούς μας και την ευημερία που απολαμβάνουμε. Εδώ και τώρα…