"Είμαστε λιποτάκτες της ζωής ;"

“Το ήθος των αρχόντων είναι όμοιο με το ήθος των αρχομένων”
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ (προς Νικοκλέα, 31)
Από την αρχή του Χρόνου, οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν ότι παλεύουν με τη ζωή, επειδή αυτή καταλήγει αναπόφευκτα στο θάνατο. Η ζωή είναι ωσάν ένα χαλί, που κάποιος το τραβά σιγά - σιγά κάτω τα πόδια μας, μέχρι να πέσουμε. Έτσι, οι περισσότεροι από μας αισθανόμαστε ότι η ζωή μας είναι βασικά ένας αγώνας ενάντια στις περιστάσεις.
Ναι, βγάζουμε το ψωμάκι μας, συντηρούμε την οικογένειά μας, αγαπούμε και μισούμε, τρέχουμε πίσω από τις χίμαιρες των μικρών μας επιθυμιών, αλλά τι ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Αυτή η ερώτηση απευθύνεται σε όλα τα είδη των ανθρώπων, από τους επιστήμονες μέχρι τους καλλιτέχνες, από τους μαθηματικούς και τους θρησκευόμενους, από τον κάθε είδους επαγγελματία μέχρι και τον τελευταίο αγρότη και νησιώτη της Μαγνησίας.
Αν βγάλουμε αυτή την κεντρική ασχολία από τη ζωή μας, σύντομα θα διαπιστώσουμε ότι ζούμε σε μια κενότητα, ότι ζούμε άστοχα, χωρίς να κάνουμε τίποτα το ουσιαστικό. Στην πραγματικότητα δεν ζούμε: απλά συνεχώς σχεδιάζουμε να ζήσουμε.
Συμπολίτες, βγείτε από το λήθαργο.
Επειδή μεγαλώσαμε και διαπιστώσαμε ότι δεν υπάρχουν πολιτικοί μεσσίες, αρχοντοπούλες και βασιλόπουλα, που θα μπορούσαν να αλλάξουν τη ζωή στην πόλη μας, αντί να δραστηριοποιηθούμε και να πάρουμε τις τύχες της στα χέρια μας, καθόμαστε απαθείς και βλέπουμε τη ζωή να προσπερνά, χαμένοι μέσα στη μετριότητα, ανώνυμοι μέσα στο πλήθος.
Αν δεν είμαστε ευχαριστημένοι από την ποιότητα της ζωής μας, από τον αέρα που αναπνέουμε, από τα νερά που πίνουμε, από την καθημερινότητα, από το προσδοκούμενο με βάση το σήμερα μέλλον, τότε θα πρέπει για όλα αυτά να κατηγορούμε τον εαυτό μας και όχι τους πολιτικούς, που διαχειρίστηκαν για λογαριασμό μας, τις τύχες της πόλης μας, του χωριού μας, του Νομού μας, του περιβάλλοντός μας, επειδή εμείς υπήρξαμε λιποτάκτες του ζωής, δεν ενδιαφερθήκαμε και δεν δραστηριοποιηθήκαμε για να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη.
«Στους κινδύνους του πολέμου κανένας λιποτάκτης δεν κατηγορεί τον εαυτό του, αλλά το στρατηγό, τον συμμαχητή του, όλους τους άλλους. Οι αίτιοι της ήττας, όμως, είναι βέβαια οι λιποτάκτες. Γιατί θα μπορούσε να μείνει στη θέση του αυτός που κατηγορεί τους άλλους κι αν έκανε το ίδιο ο καθένας, θα νικούσαν!», όπως έλεγε και ο πρόγονός μας, πολιτικός και ρήτορας, Δημοσθένης ο Αθηναίος.
Ο συνδυασμός, που έχω την τιμή να συμμετέχω, αλλά και ο ίδιος ο Απόστολος Παπατόλιας προσωπικά, σας απηύθυνε εξαρχής διαρκή πρόσκληση να συμμετάσχετε στους τομείς που δημιούργησε, προκειμένου, ανά αντικείμενο, να καθοριστεί το πρόγραμμα δράσης του συνδυασμού, πρόγραμμα το οποίο δεν θα μας επιβληθεί από κανέναν, αλλά θα συνδιαμορφώσουμε εμείς οι ίδιοι.
Είναι ευκαιρία να θέσουμε τα θεμέλια για μια δραστήρια τοπική κοινωνία των πολιτών, που θα έχει άποψη και θα δραστηριοποιείται για να αλλάξουμε τον τόπο μας και να ζήσουμε το μέλλον σήμερα.
Αφήστε τα τηλεκοντρόλ της αδράνειας και πείτε τη γνώμη σας. Ξεκινήστε την αλλαγή από τον τρόπο της ζωή σας. Όλοι μαζί μπορούμε να δώσουμε μια ισχυρή απάντηση σε όλους εκείνους που μας θυμούνται μόνο στις εκλογές: «είμαστε εδώ κι εμείς διαφεντεύουμε τις τύχες μας. Ο Νομάρχης και ο Δήμαρχος, που θα εκλέξουμε, θα είναι το δικό μας “μακρύ χέρι”. Δεν πιστεύουμε σε χαρισματικούς ηγέτες που μας επιβάλλονται άνωθεν. Θέλουμε ανθρώπους που να προέρχονται από μας και να είναι σαν και μας».
Αυτό το καινούργιο μήνυμα - πρόσκληση φέρνει σε όλους εσάς ο συνδυασμός μας, ηχηρή απάντηση στη σημερινή διοίκηση της Νομαρχίας και στην πεπαλαιωμένη αντίληψη που εκφράζει ο κ. Πρίντζος, ο οποίος μας λησμόνησε και χάθηκε κι αυτός, κι εμείς, στο βάλτο της μετριότητας…