Πριν από τρία χρόνια, ο κ. Καραμανλής υποσχέθηκε στους έλληνες αγρότες ότι θα βελτιώσει το αγροτικό εισόδημα. Αν και μ’ αυτά που παράγει σήμερα ένας νέος γεωργός κτηνοτρόφος θα μπορούσε να ζήσει 100 ανθρώπους για ένα χρόνο, παρέχοντάς τους το ψωμί, το κρέας και το γάλα τους, εντούτοις όμως αυτά που παίρνει σε χρήματα, δεν του φτάνουν να ζήσει αξιοπρεπώς, ο ίδιος, η γυναίκα του και τα παιδιά του. Όχι μόνο δεν αυξήθηκε το εισόδημα, αλλά έχει μειωθεί δραματικά. Πού πήγε; Στα καρτέλ, στους μεσάζοντες, στους «γαλάζιους κουμπάρους», που πουλάνε προστασία στα καρτέλ. Με την πολιτική της Ν.Δημοκρατίας έχασαν οι παραγωγοί που παίρνουν χαμηλότερες τιμές, έχασαν οι καταναλωτές, που πληρώνουν όλο και υψηλότερες τιμές και, κερδίζουν, μόνο οι μεσάζοντες και κάποιοι «ημέτεροι».
Είπε ο κ.Καραμανλής ότι θα μειώσει το κόστος παραγωγής. Τον ΦΠΑ, είπε, θα το πήγαινε στο 8%. Και τι έκανε μετά; Τον ανέβασε στο 19%!! Έκοψε την επιδότηση στο αγροτικό ρεύμα. Αύξησε το πετρέλαιο. Υποσχέθηκε να τους αυξήσει το ποσοστό επιστροφής του ΦΠΑ, με αποτέλεσμα να βγουν οι αγρότες στο δρόμο, επειδή έκανε το αντίθετο. Και εδώ, πάλι ψέματα. Είπε ότι θα εξυγιάνει τον ΕΛΓΑ, για να μην είναι χρεωμένος. Ο ΕΛΓΑ, σήμερα, οδηγείται σε χρεοκοπία και, αντί να κοιτάξει μπροστά, στα νέα προβλήματα της εποχής, όπως είναι οι κλιματικές αλλαγές, χρησιμοποιεί τον ΕΛΓΑ σαν κομματικό εργαλείο. Δίνει αποζημιώσεις όπου θέλει, όσα θέλει, όταν θέλει. Μόνο μια μικρή μειοψηφία των αγροτών επωφελήθηκε από το ρουσφέτι της. Είπε ότι ήρθε η ώρα της περιφέρειας. Αυτή πλήρωσε πρώτη τον λογαριασμό της πολιτικής της. Μείωσε σωρευτικά τις δημόσιες επενδύσεις, κατά 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ την τριετία 2005-2007, σε σχέση με τα επίπεδα του 2003.
Για να έχουμε την αίσθηση των μεγεθών, οι πόροι αυτοί αντιστοιχούν στο σύνολο των κοινοτικών πόρων για τα περιφερειακά προγράμματα, για όλο το Γ΄ ΚΠΣ. Σχεδόν δέκα γέφυρες Ρίου-Αντιρρίου. Αυτά τα μείωσε. Ενέταξε στο Γ΄ ΚΠΣ παλιά έργα, που είχαν γίνει με εθνικούς πόρους απ’ τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Εμφάνισε, δηλ. λογιστική απορρόφηση στα νούμερα. Στην πράξη, στέρησε πόρους που ξεπερνούν το 1 δισεκατομμύριο ευρώ από την περιφέρεια, με αυτή τη λογιστική αλχημεία. Καλοί στα λόγια. Ανύπαρκτοι στα έργα.
Ξέρετε πρωθυπουργό Ευρωπαϊκής χώρας, να εκλιπαρεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να μειώσει τους πόρους που δικαιούται η χώρα του; Αυτός είναι ο κ. Καραμανλής. Έφτασε ως το έσχατο σημείο, να ζητά η ίδια η ελληνική κυβέρνηση μείωση του προϋπολογισμού του ΚΠΣ, κατά 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ. Και την περικοπή αυτή, την πληρώνει και πάλι η περιφέρεια, με λιγότερα έργα, λιγότερες θέσεις εργασίας, λιγότερες ευκαιρίες ανάπτυξης.
Στο Γ΄ ΚΠΣ, ας υλοποιούσε, τουλάχιστον, αυτά που παρέδωσε στη Ν.Δημοκρατία το ΠΑΣΟΚ. Όμως, ούτε αυτό ήταν ικανός να κάνει. Αφαίρεσε κονδύλια από την πιο κρίσιμη πτυχή του μέλλοντος της ελληνικής γεωργίας, από προγράμματα που εγγυώνται την ποιότητα, την πιστοποίηση, τις επενδύσεις και τους νέους αγρότες.
Παρέδωσε στη κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ τον ΟΠΕΓΕΠ, ένα έτοιμο Οργανισμό Πιστοποίησης. Τι τον έκανε; Τον μετέτρεψε σε τηλεοπτικό κανάλι προπαγάνδας. Όπως πάντα, επικοινωνιακή και, όχι ουσιαστική, η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Για μας, η ελληνική Περιφέρεια είναι η αιχμή του δόρατος μιας άλλης αντίληψης για την ανάπτυξη της Ελλάδας. Και το κράτος, σήμερα, οφείλει να παίζει το ρόλο του εγγυητή της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής.
Δεσμευόμαστε για δημόσιες επενδύσεις στο 5% του ΑΕΠ και διάθεση τουλάχιστον 80% στην Περιφέρεια, με το 50% των πόρων του Δ΄ ΚΠΣ απ' ευθείας στα περιφερειακά προγράμματα. Είμαστε στην πρώτη χρονιά εφαρμογής του Δ΄ ΚΠΣ και ακόμη η κυβέρνηση δεν γνωρίζει τι θα υλοποιήσει. Ποιος θα πιστέψει τις μεγαλόστομες, και πάλι, διακηρύξεις της; Εδώ και τρία χρόνια, μελετά τις επιπτώσεις από την νέα ΚΑΠ. Ανέθεσε σε εταιρείες 13 μελέτες αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών. Αλήθεια, πού είναι αυτές οι μελέτες; Ποιες είναι αυτές οι εταιρείες; Πρώτη φορά αποδίδονται με τόση αδιαφάνεια οι επιδοτήσεις στους αγρότες. Χρήματα, που εξασφάλισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, χρήματα των ελλήνων αγροτών, η Ν.Δημοκρατία δεν τα σεβάστηκε. Αυτό που έκανε είναι ντροπή. Διαχειρίστηκε τα χρήματα, σαν να είναι δικά της, όπως έκανε και με τα Ταμεία και με το δημόσιο πλούτο. Και όχι μόνο αυτό. Έβαλε σε κίνδυνο το σύνολο των χρημάτων που εισπράττει η χώρα μας, με κίνδυνο διακοπής των επιδοτήσεων. Δεν μιλάμε για κάποιες παρατυπίες, για το παρελθόν, αλλά για αυστηρή προειδοποίηση της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρωκοινοβουλίου, όπου και πάλι διασύρθηκε η Ελλάδα. Με την πολιτική της κυβέρνησης, έκανε ανεπανόρθωτο κακό στους βαμβακοπαραγωγούς. Μείωσε την επιδότηση στο βαμβάκι, αύξησε τα στρέμματα για ρουσφετολογικούς λόγους, χωρίς να αυξήσει τους πόρους. Αντί να στοχεύσει στην ποιότητα, ασχολήθηκε με την ποσότητα, σε βάρος του προϊόντος, σε βάρος του εισοδήματος των αγροτών. Έκανε το αντίθετο από ό,τι έκανε η Ισπανία. Αυτή πήγε σε λιγότερα στρέμματα, μεγαλύτερη επιδότηση ανά στρέμμα και καλύτερη, ανταγωνιστική ποιότητα. Έτσι, η κυβέρνηση οδήγησε το προϊόν σε κατάρρευση. Έκανε ανεπανόρθωτο κακό στον καπνοπαραγωγό. Αφαίρεσε από την τσέπη του, με το έτσι θέλω, το 50% των επιδοτήσεων που δικαιούται από το 2009 και μετά.
Ας μην μας πει, λοιπόν, η κυβέρνηση ότι φταίει το ΠΑΣΟΚ. Επίτευγμα της κυβέρνησης του κ. Καραμανλή ήταν η μείωση των επιδοτήσεων. Τα εργοστάσια ζάχαρης έκλεισαν, η παραγωγή τεύτλων τελείωσε κι αυτή και οι άνεργοι, βεβαίως, πλήθυναν. Γιατί; Διότι δεν έγινε καμία διαπραγμάτευση πάνω στον νέο Κανονισμό. Και τώρα, μιλάμε για πραγματική καταστροφή στα τεύτλα. Πώς μπορούν οι αγρότες να εμπιστευτούν την κυβέρνηση για το μέλλον τους; Διότι η δική της πολιτική, είναι χαρακτηριστικό πια, σε όλα τα θέματα, είναι πολιτική χωρίς πυξίδα, που δεν προετοιμάζει τη χώρα για το μέλλον. Παρά τα μεγάλα λόγια, η πολιτική της κοιτάζει το προσωρινό, το στενό κομματικό όφελος σε βάρος του συνόλου, σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Με την πολιτική της, ο αγροτικός τομέας απειλείται με κατάρρευση. Δεν τους ενημερώνει κανείς, δεν ξέρουν αν θα έχουν νερό να ποτίσουν, ενώ η κυβέρνηση τους βλέπει απλά και μόνον ως δεξαμενή άντλησης ψήφων. Τους αντιμετωπίζει, σήμερα, σαν μια πηγή πλουτισμού των ενδιαμέσων, που λυμαίνονται τον κόπο του αγρότη και επιβαρύνουν τον καταναλωτή.
Σήμερα, εμείς ανοίγουμε, με το Πρόγραμμά μας, το δρόμο μιας νέας ελπίδας. Ξέρουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η αγροτική μας παραγωγή σ’ έναν ανταγωνιστικό κόσμο. Και η μετάβαση σε μια αγροτική παραγωγή ποιότητας, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αυτό για το οποίο, όμως, δεσμευόμαστε, είναι ότι είμαστε -και θα είμαστε- κοντά στον αγρότη, κοντά στον γεωργό, κοντά στον κτηνοτρόφο, κοντά στον ψαρά. Με συγκεκριμένες δεσμεύσεις.
1) Ποιότητα στα προϊόντα μας. Το συγκριτικό μας πλεονέκτημα είναι ο πολιτισμός μας, η φύση, το περιβάλλον μας, η ικανότητα του ανθρώπινου δυναμικού. Πλεονέκτημά μας θα είναι η παραγωγή επώνυμων ταυτοποιημένων προϊόντων. Το μεσογειακό πρότυπο διατροφής, το οικολογικό πρότυπο, το δικό μας πρότυπο. Στρατηγικός μας στόχος, η ταύτιση της λέξης «Ελλάδα» και «ελληνικό προϊόν» με την ποιότητα και την αξία, σε διεθνές επίπεδο.
2) Δυναμική παρουσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είμαστε αντίθετοι με την απόφαση της Ε.Ε., να συζητήσει εκ νέου την χρηματοδότηση της ευρωπαϊκής γεωργίας το 2008. Δεσμευόμαστε να δώσουμε μάχη στα ευρωπαϊκά και διεθνή όργανα, για τη συνέχιση της χρηματοδότησης της ελληνικής γεωργίας και μετά το 2013, στο πλαίσιο της πολιτικής την οποία έχουμε εξαγγείλει, για μια εναλλακτική αγροτική πολιτική. Και έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε.
3) Διασφαλίζουμε την αξιοπρέπεια στη ζωή των απόμαχων αγροτών, με τη δέσμευσή μας για μηνιαία προνοιακή σύνταξη 550 ευρώ για τον μεμονωμένο αγρότη και, 950 ευρώ, για το ζευγάρι των αγροτών. Εμείς, κρατάμε τις υποσχέσεις μας, εμείς αυτά που λέμε θα τα κάνουμε. Όχι σαν την κυβέρνηση της Ν.Δημοκρατίας.
4) Δεσμευόμαστε να εφοδιάσουμε τους αγρότες με τη μεγαλύτερη δύναμη της εποχής, που είναι η πληροφορία και η γνώση. Πρότυπες αγροτικές σχολές, σε κάθε περιφέρεια, στηρίζοντας την δημιουργία Τριτοβάθμιας Συνεταιριστικής Σχολής από τους φορείς των αγροτών, για την εκπαίδευση πιστοποιημένων αγροτών και στελεχών αγροτικής ανάπτυξης.
5) Νέα πολιτική κάλυψης ασφαλιστικών κινδύνων, που λαμβάνει υπόψη τις νέες συνθήκες και προοπτικές.
6) Απλοποίηση και επιτάχυνση των διαδικασιών ένταξης επενδυτικών προγραμμάτων των αγροτών, για τη δημιουργία ή βελτίωση των εκμεταλλεύσεών τους. Εντάσσουμε τις αγροτικές επενδύσεις στις δράσεις του Δ΄ ΚΠΣ και στον αναπτυξιακό νόμο. Όποια υπηρεσία ήταν, μέχρι χθες, αστικό προνόμιο, να γίνει κτήμα και για τους κατοίκους της υπαίθρου.
7) Δημιουργούμε ενιαίο και αποτελεσματικό σύστημα παροχής συμβουλών. Ένα ισχυρό ΚΕΠ, Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών, κεντρικά αλλά και σε κάθε Δήμο, που να καλύπτει όλο το φάσμα της ενημέρωσης, τεχνικής στήριξης και επιχειρηματικότητας των αγροτών.
8) Δεσμευόμαστε για μια νέα πολιτική γης, προστασία της αγροτικής γης με ειδικά κίνητρα για τον αγρότη που παραμένει και την καλλιεργεί.
9) Ενισχύουμε νέα ζευγάρια, με ειδικά κίνητρα παραμονής σε νησιωτικές περιοχές, σε ορεινές περιοχές, σε φθίνουσες και μειονεκτικές περιοχές.
10) Δεσμευόμαστε ότι το διοικητικό κόστος εφαρμογής της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, θα επιβαρύνει αποκλειστικά το κράτος και όχι τους αγρότες.
Αντίθετα με την αδιαφανή και ρουσφετολογική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, δεσμευόμαστε για την πλήρη διαφάνεια στη διαχείριση των Κοινοτικών ενισχύσεων του εθνικού αποθέματος των ποιοτικών παρακρατημάτων. Δημοσιοποιούμε τα ονόματα των αποδεκτών και τα κριτήρια για την κατανομή τους, κάτι που η κυβέρνηση της Ν.Δημοκρατίας δεν έκανε. Εμείς λέμε, διαφάνεια παντού, σε αντίθεση με την κυβέρνηση, η οποία κρύβει μονίμως την αλήθεια…
Το 324 π.Χ., με τον αδόκητο θάνατο του Μ.Αλεξάνδρου η αυτοκρατορία του στάθηκε αδύνατο να συντηρηθεί ενιαία. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος «φρόντισε» για αυτό, αποφεύγοντας να ορίσει διάδοχο. Στην ερώτηση σε ποιόν αφήνει την διαδοχή απάντησε "τώ κρατίστω", οπότε οι στρατηγοί και φίλοι του έσπευσαν να διεκδικήσουν όλοι την κυριότητα της τεράστιας αυτοκρατορίας. Ακόμη και πρόσωπα που ελάχιστο ή και κανένα ρόλο έπαιξαν στην κατάκτηση της Ασίας, προέκυψαν διεκδικητές της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας που είχε δημιουργηθεί ποτέ. Οι δύο πρώτοι από τους διεκδικητές εμφανίστηκαν κυριολεκτικά πάνω από το νεκροκρέβατο του Αλέξανδρου, αφού οι πρώτες διαμάχες ξέσπασαν αμέσως μετά το θάνατο του μεγάλου στρατηλάτη. Βεβαίως οι Ελληνιστικοί μονάρχες ό,τι γενικώς τους έλειπε σε διοικητική και κυβερνητική παιδεία, το αναπλήρωναν και με το παραπάνω σε μεγαλομανία και ματαιοδοξία, με αποτέλεσμα να χαθεί για πάντα η Ασία.
