Το ότι υπάρχει κρίση της πολιτικής στην Ελλάδα, με τα μεγαλύτερα ποσοστά να καταγράφονται στις νέες ηλικίες, είναι πλέον κοινό μυστικό. Η κρίση μάλιστα εντοπίζεται κυρίως: α) στη διαφθορά, β) στην απόσταση της πολιτικής από τις κοινωνικές προσδοκίες, γ) στην εξάρτηση των πολιτικών κέντρων από οικονομικούς κύκλους, δ) στην μη συμμετοχή των πολιτών, ε) στις πελατειακές σχέσεις και δ) στην έλλειψη οράματος.
Από την άλλη, η ίδια η πολιτική εξέλαβε, δυστυχώς, ως αντικείμενο εκμετάλλευσης, σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, το παρατηρούμενο έλλειμμα ουσιαστικής παιδείας του (σε επίπεδο ελλαδικό και ευρωπαϊκό), που η ίδια προηγουμένως προκάλεσε, καθόσον:
i) Μειώθηκε η δυνατότητα να σχηματίζει κοινωνική – πολιτική συνείδηση ώριμη για τα τωρινά δρώμενα, αφού παρασιωπούνται ή συσκοτίζονται τα χθεσινά γεγονότα και
ii) διευκολύνθηκε μία πορεία συνειδήσεων προς ανεπιθύμητη κατεύθυνση: να αγνοούν οι πολίτες το χθες και να μην εννοούν την πορεία του σήμερα, με αποτέλεσμα να μην συμπράττουν συνειδητά και αποτελεσματικά ή να συνειδητοποιούν κάποια στιγμή με οργή την άγνοιά τους, αιτία η οποία οδηγεί είτε στην πλήρη απάθεια, είτε στην επιλογή παράδοξων ιδεολογικών επιλογών ή και μόνιμης αντιδικίας με την Πολιτεία.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της πρόδηλης κομματικής σκοπιμότητας, από την οποία διαπνέεται η Ν.Δημοκρατία, η πολιτική φρασεολογία της οποίας κινείται την περίοδο που διανύουμε στο χώρο της ακατανοησίας, προκειμένου να συσκοτιστούν οι παράμετροι του ανύπαρκτου κυβερνητικού έργου, παραβλέποντας ότι προκάλεσε την πλήρη διάψευση των προσδοκιών και των υποσχέσεων της προς όλες τις κοινωνικές ομάδες.
Για κείνους, όμως, που συγχέουν την άγνοια με τη λήθη και τη συγγνώμη οφείλουμε να υπενθυμίσουμε μια θέση που διατύπωσε σε πολύ δύσκολες για την κοινωνία μας ώρες ο Άγγελος Αγγελόπουλος – μέλος της ΠΕΕΑ – στο Συνέδριο του Λιβάνου (άνοιξη του 1944) : «Η κριτική του παρελθόντος είναι απαραίτητη ως το σημείο εκείνο που χρησιμεύει ως οδηγός μιας καλύτερης πολιτικής δια το μέλλον. Η άγνοια εκτρέφει την ακρισία».
Για να καταστεί και πάλι ελκυστικός ο πολιτικός λόγος θα πρέπει να υπάρξει ριζική ανανέωση στην πολιτική ζωή. Και επειδή πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για ανανέωση και εκσυγχρονισμό, θα λέγαμε ότι δεν χρειαζόμαστε μόνο αλλαγή προσώπων, αλλά πρωτίστως ιδεών και νοοτροπίας.
Ως προς μεν τα πρόσωπα, ανανέωση δεν σημαίνει "φύγε εσύ για να έρθω εγώ". Ανανέωση σημαίνει μια σταδιακή διαδικασία εμπλουτισμού και αλλαγής, η οποία θα γίνεται παράλληλα με την εξασφάλιση της συνέχειας και την παρουσία των ανθρώπων, τους οποίους σέβεται, τιμά και αποδέχεται ο κόσμος, τηρώντας παράλληλα και τους όρους της κοινωνίας. Δηλαδή με πρόσωπα τα οποία διακρίθηκαν στους κοινωνικούς, επαγγελματικούς και επιστημονικούς αγώνες, πρόσωπα τα οποία βρέθηκαν και στο πεζοδρόμιο, που ζουν την κοινωνική ανάγκη και την κοινωνική αγωνία.
Προς το σκοπό αυτό η ανανέωση είναι καθήκον του ΠA.ΣΟ.K., από τη στιγμή που οι αλλαγές είναι μεγάλες στην ελληνική κοινωνία και τα νέα στρώματα, οι νέες παραγωγικές δυνάμεις της χώρας δεν εκπροσωπούνται, ούτε στην πολιτική, ούτε στο συνδικαλισμό, ούτε πουθενά. Έχουμε καθήκον να πλησιάσουμε αυτό το τμήμα της κοινωνίας μας, έχουμε καθήκον να επιχειρήσουμε να τους εντάξουμε στην πολιτική διαδικασία.
Σε κάθε περιοχή, οι πολίτες που πιστεύουν στις αξίες του ΠAΣΟK, όπως τέθηκαν από τον ίδιο τον ιδρυτή του, Ανδρέα Παπανδρέου, πρέπει να έχουν την ευθύνη για τις τοπικές αποφάσεις και τα πρόσωπα. H συμμετοχή πρέπει να βρει το καινούριο της νόημα. Άλλωστε, μέσα από την κοινή δράση θα πρέπει να καθορίζεται η εξέλιξη των σύγχρονων κοινωνιών.
Ως προς δε τις ιδέες και τη νοοτροπία, οδηγός και αυτοσκοπός του πολιτικού λόγου θα πρέπει να είναι η Κοινωνική Ευθύνη, ο σεβασμός στον άνθρωπο, την κοινωνία και το περιβάλλον και να έχει ένα όραμα: Να συνεισφέρει με ευθύνη, πίστη, ευαισθησία και υπευθυνότητα στη βελτίωση της ζωής του ανθρώπου και στην αειφόρο ανάπτυξη της κοινωνίας σε συγκεκριμένους τομείς δράσης, προσφέροντας στην κοινωνία ουσιαστικό έργο.
Παράλληλα, θα πρέπει να βασίζεται και σε κάποιες Αξίες: Στην ειλικρίνεια, τον σεβασμό και την ακεραιότητα, τον σεβασμό στους νόμους και στην αταλάντευτη υιοθέτηση της πολιτικής ηθικής και οπωσδήποτε, μέσα από ένα πνεύμα ομαδικότητας, να τηρούνται οι υποσχέσεις.
Διαφορετικά, η ανανέωση θα είναι άνευ ουσίας, αφού η συναλλαγή, ο λαϊκισμός και η οξύτητα, ως τρόπο δράσης, είναι μια αποτυχημένη αντίληψη, που υποτιμά χιλιάδες πολίτες. Είναι ένα στερεότυπο που δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του κόσμου και δεν συμβάλλει στην λύση των προβλημάτων του…
Από την άλλη, η ίδια η πολιτική εξέλαβε, δυστυχώς, ως αντικείμενο εκμετάλλευσης, σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, το παρατηρούμενο έλλειμμα ουσιαστικής παιδείας του (σε επίπεδο ελλαδικό και ευρωπαϊκό), που η ίδια προηγουμένως προκάλεσε, καθόσον:
i) Μειώθηκε η δυνατότητα να σχηματίζει κοινωνική – πολιτική συνείδηση ώριμη για τα τωρινά δρώμενα, αφού παρασιωπούνται ή συσκοτίζονται τα χθεσινά γεγονότα και
ii) διευκολύνθηκε μία πορεία συνειδήσεων προς ανεπιθύμητη κατεύθυνση: να αγνοούν οι πολίτες το χθες και να μην εννοούν την πορεία του σήμερα, με αποτέλεσμα να μην συμπράττουν συνειδητά και αποτελεσματικά ή να συνειδητοποιούν κάποια στιγμή με οργή την άγνοιά τους, αιτία η οποία οδηγεί είτε στην πλήρη απάθεια, είτε στην επιλογή παράδοξων ιδεολογικών επιλογών ή και μόνιμης αντιδικίας με την Πολιτεία.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της πρόδηλης κομματικής σκοπιμότητας, από την οποία διαπνέεται η Ν.Δημοκρατία, η πολιτική φρασεολογία της οποίας κινείται την περίοδο που διανύουμε στο χώρο της ακατανοησίας, προκειμένου να συσκοτιστούν οι παράμετροι του ανύπαρκτου κυβερνητικού έργου, παραβλέποντας ότι προκάλεσε την πλήρη διάψευση των προσδοκιών και των υποσχέσεων της προς όλες τις κοινωνικές ομάδες.
Για κείνους, όμως, που συγχέουν την άγνοια με τη λήθη και τη συγγνώμη οφείλουμε να υπενθυμίσουμε μια θέση που διατύπωσε σε πολύ δύσκολες για την κοινωνία μας ώρες ο Άγγελος Αγγελόπουλος – μέλος της ΠΕΕΑ – στο Συνέδριο του Λιβάνου (άνοιξη του 1944) : «Η κριτική του παρελθόντος είναι απαραίτητη ως το σημείο εκείνο που χρησιμεύει ως οδηγός μιας καλύτερης πολιτικής δια το μέλλον. Η άγνοια εκτρέφει την ακρισία».
Για να καταστεί και πάλι ελκυστικός ο πολιτικός λόγος θα πρέπει να υπάρξει ριζική ανανέωση στην πολιτική ζωή. Και επειδή πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για ανανέωση και εκσυγχρονισμό, θα λέγαμε ότι δεν χρειαζόμαστε μόνο αλλαγή προσώπων, αλλά πρωτίστως ιδεών και νοοτροπίας.
Ως προς μεν τα πρόσωπα, ανανέωση δεν σημαίνει "φύγε εσύ για να έρθω εγώ". Ανανέωση σημαίνει μια σταδιακή διαδικασία εμπλουτισμού και αλλαγής, η οποία θα γίνεται παράλληλα με την εξασφάλιση της συνέχειας και την παρουσία των ανθρώπων, τους οποίους σέβεται, τιμά και αποδέχεται ο κόσμος, τηρώντας παράλληλα και τους όρους της κοινωνίας. Δηλαδή με πρόσωπα τα οποία διακρίθηκαν στους κοινωνικούς, επαγγελματικούς και επιστημονικούς αγώνες, πρόσωπα τα οποία βρέθηκαν και στο πεζοδρόμιο, που ζουν την κοινωνική ανάγκη και την κοινωνική αγωνία.
Προς το σκοπό αυτό η ανανέωση είναι καθήκον του ΠA.ΣΟ.K., από τη στιγμή που οι αλλαγές είναι μεγάλες στην ελληνική κοινωνία και τα νέα στρώματα, οι νέες παραγωγικές δυνάμεις της χώρας δεν εκπροσωπούνται, ούτε στην πολιτική, ούτε στο συνδικαλισμό, ούτε πουθενά. Έχουμε καθήκον να πλησιάσουμε αυτό το τμήμα της κοινωνίας μας, έχουμε καθήκον να επιχειρήσουμε να τους εντάξουμε στην πολιτική διαδικασία.
Σε κάθε περιοχή, οι πολίτες που πιστεύουν στις αξίες του ΠAΣΟK, όπως τέθηκαν από τον ίδιο τον ιδρυτή του, Ανδρέα Παπανδρέου, πρέπει να έχουν την ευθύνη για τις τοπικές αποφάσεις και τα πρόσωπα. H συμμετοχή πρέπει να βρει το καινούριο της νόημα. Άλλωστε, μέσα από την κοινή δράση θα πρέπει να καθορίζεται η εξέλιξη των σύγχρονων κοινωνιών.
Ως προς δε τις ιδέες και τη νοοτροπία, οδηγός και αυτοσκοπός του πολιτικού λόγου θα πρέπει να είναι η Κοινωνική Ευθύνη, ο σεβασμός στον άνθρωπο, την κοινωνία και το περιβάλλον και να έχει ένα όραμα: Να συνεισφέρει με ευθύνη, πίστη, ευαισθησία και υπευθυνότητα στη βελτίωση της ζωής του ανθρώπου και στην αειφόρο ανάπτυξη της κοινωνίας σε συγκεκριμένους τομείς δράσης, προσφέροντας στην κοινωνία ουσιαστικό έργο.
Παράλληλα, θα πρέπει να βασίζεται και σε κάποιες Αξίες: Στην ειλικρίνεια, τον σεβασμό και την ακεραιότητα, τον σεβασμό στους νόμους και στην αταλάντευτη υιοθέτηση της πολιτικής ηθικής και οπωσδήποτε, μέσα από ένα πνεύμα ομαδικότητας, να τηρούνται οι υποσχέσεις.
Διαφορετικά, η ανανέωση θα είναι άνευ ουσίας, αφού η συναλλαγή, ο λαϊκισμός και η οξύτητα, ως τρόπο δράσης, είναι μια αποτυχημένη αντίληψη, που υποτιμά χιλιάδες πολίτες. Είναι ένα στερεότυπο που δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του κόσμου και δεν συμβάλλει στην λύση των προβλημάτων του…
