Στα απόνερα του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης, για την ονοματοδοσία των Σκοπίων

Τελικά, το συλλαλητήριο έγινε και ενώ κάποιοι, εντός και εκτός συνόρων, έλαβαν τα μηνύματα, που εξέπεμψε, εκ των υπολοίπων, με εξαίρεση την πλειοψηφία που αντιμετωπίζει το γεγονός, όπως και όλες τις εξελίξεις, με σύνεση και προσοχή, κάποιοι ελάχιστοι άρχισαν να το αξιολογούν υποτιμητικά, εστιάζοντας στο αριθμητικό στοιχείο, λ.χ. μερικές δεκάδες, άντε 90.000 χιλιάδες, κ.λ.π., είτε στο ποιοτικό, λ.χ. είναι ακραία στοιχεία, φασίστες, δεξιοί, κ.λ.π..
Κυρίες και κύριοι, Έλληνες και συνέλληνες, πατριώτες και πατριώτισσες, προοδευτικοί και φασίστες και όπως γενικά αυτοπροσδιορίζεται ο καθένας μας,
στις κρίσιμες αυτές στιγμές που βιώνουμε από κάθε άποψη (οικονομική κατάσταση, μεταναστευτικό, απειλές για γενικότερη ανάφλεξη στα βόρεια και ανατολικά σύνορά μας), καλό θα ήταν να μην δημιουργούνται ερείσματα για νέο διχασμό.
Όποιος θεωρεί ότι ο αγώνας για την ονοματοδοσία των Σκοπίων χάθηκε ας καθίσει στη γωνία και ας ρίχνει την ευθύνη στους προκατόχους του, αλλά δεν έχει το δικαίωμα να μειώνει το φρόνημα αυτών που πιστεύουν το αντίθετο!!
Και αυτή η διαίρεση σε "φασίστες" και "προοδευτικούς" κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει. Αρκετά κράτησε αυτή η γελοιότητα...
Στο όνομα αυτών των εννοιών, που παρερμηνεύτηκαν κατά το δοκούν, έχουν ασελγήσει πλειάδες και διεκδίκησαν τον τίτλο είτε του "πατριώτη", είτε του αντάρτη "αναρχοκομμουνιστή - κατσαπλιά". Τέτοιες διακρίσεις δεν μπορούν να υπάρχουν πια. Αρκετά τις πληρώσαμε.
Μήπως υπάρχει κάποιο πρωτόκολλο, που καθορίζει πως θα πρέπει να διαμαρτύρονται οι αληθινοί πατριώτες (άκου έννοια: πού την βρήκα!, διότι ακόμα κι αυτή, σύμφωνα με την λογική που επικράτησε τις τελευταίες δεκαετίες, είναι έκφραση για ηλίθιους ρομαντικούς, που, εάν εξακολουθούν να υπάρχουν, τότε θα βρίσκονται χαμένοι σε κάποιο χρονοντούλαπο της ιστορίας), αυτοί, ντε, που αγαπούν την πατρίδα τους, που ριγούν στο άκουσμα του εθνικού ύμνου και στο κυματισμό της σημαίας, χωρίς να κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν γραφικοί, δεξιοί, φασίστες, εθνικιστές, κ.λ.π.;;;; 
Και ποιοί, στ' αλήθεια, νομίζετε ότι είναι αυτοί που εμπιστεύτηκαν το "υστέρημά" τους στην Ελβετία, τα ξωτικά νησιά και δεν ξέρω που αλλού;; Και ποιοί είναι αυτοί που παλεύουν να επιβιώσουν στον τόπο αυτό, που σηκώνουν το αβάστακτο φορτίο των φόρων, που υπηρετούν τα παιδιά τους στα σύνορα, επειδή δεν έχουν "δόντι" και στο τέλος, τα βλέπουν να ξενιτεύονται για μια καλύτερη τύχη; 
 Απλά πράγματα, για τα οποία καμιά φορά θα πρέπει να δίνονται και απλές απαντήσεις, διότι από κάτι ωραίους τυπάκους και κάποιες φιλόδοξες κυρίες, που αναλώνονται σε σωτήριες προοδευτικές κουβέντες, αλλά με δεξιές τσέπες, χορτάσαμε...

Ποια η λύση στην ονοματοδοσία των Σκοπίων;

Το ότι κατά καιρούς ξένοι λαοί ονομάτιζαν τις πόλεις τους με ελληνικά ονόματα είναι και θεμιτό και κατανοητό, όταν προηγουμένως στήριξαν τις γλώσσες τους πάνω στον πλούτο της αντίστοιχης ελληνικής.
Μας πονά το ότι στο παρελθόν αποκαθήλωσαν ναούς και αποκόλλησαν αγάλματα από τις βάσεις τους στην ελληνική γη, για να προσδώσουν αίγλη στο άσημο παρελθόν τους. Κανείς, ωστόσο, δεν επιχείρησε να τα παρουσιάσει ως καλλιτεχνικές δημιουργίες δικών τους καλλιτεχνών, πλαστογραφώντας την ιστορία μας. Αυτοί αρκέστηκαν στο ρόλο του κλέφτη του επίγειου, αλλά και του υπόγειου πλούτου αυτού του τόπου, επικαλούμενοι φαιδρούς τίτλους ιδιοκτησίας με φιλάργυρους Αγάδες της Οθωμανικής επικυριαρχίας.
Ωστόσο, το παράδοξο με τα πολυεθνικά Σκόπια είναι το ότι επιχειρήθηκε να λειτουργήσει ως χωνευτήρι δημιουργίας ενός λαού, με ιστορία και γλώσσα φτιαχτή, για τα οποία δεν θα είχαμε άποψη, ως χώρα, εάν δεν επέλεγαν να στήσουν ένα ψέμα, πλαστογραφώντας την δική μας ιστορία, ταυτότητα και εθνική μνήμη. Τότε τα αστεία και η φιλική διάθεση τελειώνουν...
Ο "αυτοπροσδιορισμός" καταντά φάρσα, μαζί με τις καρικατούρες αγαλμάτων ανθρώπων, που σημάδεψαν καίρια την ελληνική ιστορία (Φίλιππος, Μ.Αλέξανδρος, κλπ) και την αλυτρωτική προπαγάνδα του "τίποτα"!
Κανείς σοβαρός άνθρωπος, αλλά και λαός που σέβεται την ταυτότητα και την ιστορία του, δεν μπορεί να ανεχτεί μια τέτοια καπηλεία! ΚΑΝΕΙΣ!
Γι' αυτό και λύση, υπό την επίκληση της όποιας υποτιθέμενης ανάγκης, με την οποία θα αναγνωρίζουμε δικαιώματα στον δράστη της επιχειρούμενης καπηλείας, δεν είναι λύση· είναι απροκάλυπτη εκχώρηση δικαιωμάτων, όσο ρεαλιστές και να θέλουμε να είμαστε! Υπάρχει λόγος;
Δεν πρέπει, όμως, να παραβλέπουμε το οφθαλμοφανές· Καμία μικρή χώρα, με τεράστια εσωτερικά προβλήματα, όπως τα Σκόπια, δεν θα τολμούσαν να στήσουν μια τέτοια φαρσοκωμωδία σε βάρος μιας γειτονικής χώρας, με πολλαπλάσια ισχύ σε όλα τα επίπεδα, εάν κάποιοι τρίτοι, εντός και εκτός συνόρων, δεν τα στήριζαν!
Αυτοί είναι το πραγματικό πρόβλημα, ασχέτως εάν δεν μπορούν να ανακόψουν την διαφαινόμενη εκ των έσω επερχόμενη διάλυσή του!
Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, άσχετα με το ζήτημα της ονοματοδοσίας των Σκοπίων, ενδέχεται να έχει γενικότερα αφυπνιστικά αποτελέσματα για ένα λαό ανυπότακτων "ηλιθίων", όπως αδίστακτα χαρακτηρίζουν αυτό το λαό, στέλνοντας τόσους ψεκασμούς και τηλεοπτικές φούσκες στον κάλαθο των αχρήστων... Κι αυτό ενοχλεί, αλλά και προβληματίζει περισσότερο...

Θα μας "κατασπαράξουν" οι πρόσφυγες;

           Δεν είμαι υπέρ της προσφυγιάς, αλλά ποιός μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο, εάν οι συνθήκες το επιβάλλουν, να μετακινήσει την οικογένειά του σε ένα μέρος, που θα τους είναι ασφαλές;

Ως λαός αυτό το γνωρίζουμε από πρώτο χέρι εδώ και χιλιάδες χρόνια και όχι μόνο από την πρόσφατη ιστορία μας. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια της κρίσης πάνω από 200.000 Έλληνες κατέφυγαν στο εξωτερικό, για να βρουν μία καλύτερη τύχη, ενώ πολλοί άλλοι επέλεξαν την φυγή ...δια της αυτοχειρίας. Οι υπόλοιποι μένουμε και υπομένουμε…

Και σαν να μην έφταναν τα δικά μας βάσανα, ήρθαν να προστεθούν και αυτά των χιλιάδων προσφύγων, που επέλεξαν να διέλθουν από την Ελλάδα με προορισμό μία αναπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα. Διότι η δική μας δεν αποτελεί επιλογή ούτε καν για τους εξαθλιωμένους πρόσφυγες!! Αυτό μάλλον μας διαφεύγει, ανεξαρτήτως εάν οι άλλες χώρες κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, για να μείνουν σε μας…

Και βγήκαν και πάλι οι καταστροφολογικές φωνές, που στόχο έχουν να μας κάνουν όλους καταθλιπτικούς. Εκείνες, που το καλοκαίρι μας ενημερώνουν ότι θα καούμε από βιβλικές φωτιές, το φθινόπωρο θα πνιγούμε από ακραίες πλημμύρες και το χειμώνα θα πεθάνουμε από το επερχόμενο δριμύ ψύχος. Κι, όμως, κάποιος φαίνεται ότι τους κάνει πλάκα. Διότι δεν έρχεται η συντέλεια, για να τελειώνουμε και μ’ αυτούς και με τα συσσωρευμένα προβλήματα. Αντίθετα έρχεται ένα γλυκό καλοκαίρι, ένα ήπιο φθινόπωρο και ένας ανοιξιάτικος χειμώνας!!

Αυτές οι φωνές επανήλθαν και τώρα άλλαξαν ρεπερτόριο. Οι πρόσφυγες θα μας καταπιούν. Θα μας αλλοιώσουν πληθυσμιακά. Θα μας αντικαταστήσουν από κατοίκους αυτής της χώρας και άλλα ενδιαφέροντα. Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα και σ’ αυτό το σενάριο. Τα τελευταία 2016 χρόνια μόλις 200 χρόνια ζούμε σε συνθήκες ελεγχόμενης ελευθερίας. Τα υπόλοιπα 1816 χρόνια υπήρξαμε υποτελείς σε άλλους λαούς και άλλα κρατικά μορφώματα. Δεν αφομοιωθήκαμε.

Τα τελευταία χρόνια φιλοξενήσαμε πάνω από 1.000.000 μετανάστες από τις βαλκανικές χώρες και όχι μόνον. Η πλειοψηφία τους δεν ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι. Δεν αφομοιωθήκαμε.

Μάλλον, πολλοί από αυτούς, που επέλεξαν να μείνουν μόνιμα στη χώρα μας, έγιναν ένα με μας.

Γι’ αυτούς που ασπάζονται την καθαρότητα της φυλής (σ.σ. η επιβεβαίωση της οποίας θα γίνεται με ειδικές εξετάσεις, φαντάζομαι), θα έπρεπε να κλείσουμε τα σύνορα και να αυτοϊκανοποιούμαστε με τις αρετές της δικής μας φυλής.

Για τους υπολοίπους, η επαφή μας με τους δύσμοιρους πρόσφυγες, που αφανίστηκαν οι πόλεις τους από αυτούς, που μας κουνούν επιδεικτικά το δάκτυλο και εντελώς υποκριτικά λένε ότι εμείς ευθυνόμαστε και για το μεταναστευτικό πρόβλημα, δεν αποτελεί πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς έχουμε πρόβλημα γενικώς και δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε στο βαθμό που θα μπορούσαμε.

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες. Αλλά δεν έχει νόημα. Το μόνο που μπορώ να πω τις ώρες αυτές είναι: Ψυχραιμία πατριώτες. Δεν "τσιμπάω" όταν διαβάζω ότι οι πρόσφυγες βιάζουν και προφανώς δολοφονούν. Κάποιοι μεμονωμένοι ίσως. Αλλά, όχι το σύνολο. Όπως και από τους συμπατριώτες μας, που έφευγαν μετανάστες, κάποιοι υπήρξαν εγκληματίες, οι υπόλοιποι υπήρξαν τίμια εργατικά ανθρωπάκια, που γέννησαν επιστήμονες ή επιτυχημένους επιχειρηματίες, που τώρα μας κάνουν υπερήφανους ανά τον κόσμο.
           Για τα προβλήματά μας το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μας φταίνε οι φτωχοί πρόσφυγες. Άλλωστε, ακόμη κι αυτοί δεν θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα!! Άλλοι είναι αυτοί που, αφού τους ξεσπίτωσαν, τώρα θέλουν να μείνουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας, για να διατηρήσουν, με το αζημίωτο, αλώβητο το δικό τους βιοτικό επίπεδο...

_____________________

*Να μην συγχέουμε τις πρόσφυγες με τους οικονομικούς μετανάστες και για να βοηθήσω τους λιγότερο επαΐοντες, λ.χ. οι Σύριοι που έρχονται στο τόπο μας είναι πρόσφυγες, ενώ οι Έλληνες, που ξενιτεύονται για καλύτερη ζωή, είναι οικονομικοί μετανάστες. Είναι δε εντελώς αντίθετες έννοιες, με θεμελιώδεις διαφορές!

               

ΛΟΓΙΑ ΜΕ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΝΟΗΜΑ...

Λόγια με διαχρονικό νόημα, γραμμένα στο εσωτερικό μιας ταβέρνας, στον Πειραιά

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ…

 

Πριν από λίγες ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας η ακόλουθη είδηση:

                                                    ****

"SOS από τους δικαστές προς τους κυβερνώντες: Ο ελληνικός λαός έχασε δικαιώματα και κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα

Η Ένωση Διοικητικών Δικαστών, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της τακτικής Γενικής Συνέλευσης εξέδωσε ψήφισμα,στο οποίο, μεταξύ των άλλων, αναφέρει «δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί η θέσπιση "έκτακτων" μέτρων που κατατείνουν σε υπέρμετρη φορολογική επιβάρυνση των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων» ενώ σε άλλο σημείο σημειώνει ότι «δεν νοείται να κληθούν άλλη μία φορά οι ασφαλισμένοι αλλά και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι κατέβαλαν τις εισφορές τους κατά τον εργασιακό βίο τους, να καλύψουν τα ελλείμματα του ασφαλιστικού συστήματος».

Επίσης, οι διοικητικοί δικαστές επισημαίνουν την αδυναμία, πλέον, των οικονομικά ασθενέστερων

ιδίως πολιτών να έχουν πρόσβαση στα δικαστήρια, ενώ τονίζουν ότι «η περαιτέρω υποτίμηση της δικαστικής προστασίας θίγει πλέον τον πυρήνα του δικαιώματος του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος».

Ζητούν, δε, «την αναβάθμιση των δικονομικών δικαιωμάτων των πολιτών και την άρση των υπέρμετρων κωλυμάτων πρόσβασης στη Δικαιοσύνη» και προτείνουν «την ισότιμη δικονομική αντιμετώπιση των φορολογικών και εν γένει χρηματικών διαφορών (άρθρα 79 και 202 ΚΔΔ), την κατάργηση του θεσμού της πιλοτικής δίκης και τη διεύρυνση των πολυμελών συνθέσεων».

Παράλληλα, η Ένωση Διοικητικών Δικαστών υπογραμμίζει: «Τα τελευταία χρόνια, ο ελληνικός λαός έχασε δικαιώματα και κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα. 

Οι δραματικές περικοπές μισθών και συντάξεων, η απαξίωση της στέγης και της αγροτικής γης, η υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, της παιδείας και της πρόνοιας και η ανεργία που καλπάζει, συνδυάστηκαν με μία σχεδιασμένη πρωτοφανή υποβάθμιση των δικονομικών δικαιωμάτων. 

Σήμερα η προσφυγή ειδικά στο διοικητικό δικαστήριο είναι απρόσιτη για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Υπέρμετρα παράβολα, αδικαιολόγητα δικονομικά βάρη, ενδικοφανείς διαδικασίες, συνδυάζονται με τη μεγάλη καθυστέρηση στην εκδίκαση των υποθέσεων και δημιουργούν συνθήκες δικονομικής ασφυξίας στους πολίτες».

Τέλος, οι διοικητικοί δικαστές «απαιτούν την κάλυψη των ελλείψεων σε προσωπικό και υποδομές, τον εκσυγχρονισμό της λειτουργικής οργάνωσης της διοικητικής δικαιοσύνης και την επίλυση του κτιριακού προβλήματος πολλών διοικητικών δικαστηρίων»".

                                                              ****

 Όταν η Δικαιοσύνη είναι τυφλή μόνον ως προς το ποιοι είναι οι διάδικοι και όχι και ως προς το τι ακριβώς συμβαίνει στο τόπο μας, τότε ναι, μπορούν κάποια πράγματα να λέγονται με το όνομά τους.

Τελικά, η Δικαιοσύνη, όπως εκπροσωπείται αυτή τη στιγμή από τους δικαστές, αλλά και από τους δικηγόρους, φαίνεται να αποτινάσσει τον λήθαργο, την υπομονή και την ανοχή.
Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνεται και από την προ ολίγων μόνον ημερών δημοσιευθείσα ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι «Το καθεστώς των μνημονίων, που έχει επιβληθεί στη Χώρα μας οδηγεί, πλέον, σε αδιέξοδο. Μετά από έξι χρόνια παρατεινόμενης οικονομικής κρίσης, που ανέδειξε συγχρόνως θεσμική και αξιακή κρίση και διασάλευσης των αρχών του Κράτους Δικαίου και του Κράτους Πρόνοιας, από τις οποίες διαπνέεται η δημοκρατική έννομη τάξη μας, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, η οποία, ως θεσμικός φορέας, έχει υποχρέωση να παρεμβαίνει όχι μόνον επί ζητημάτων, που άπτονται της απονομής της Δικαιοσύνης αλλά και επί μείζονος και ευρύτερης δικαιοπολιτικής σημασίας θεμάτων...".
Και για να μην ξεχνιόμαστε, ενώ οι Δικηγόροι συνεχίζουν από τις αρχές του Γενάρη να βρίσκονται στα “χαρακώματα”, αποκηρύσσοντας τις σχεδιαζόμενες νέες αδικίες σε βάρος των μικρομεσαίων και των συνταξιούχων, εντούτοις η πλειονότητα όλων των άλλων επαγγελματιών (λ.χ. μηχανικοί, γιατροί, πρατήρια υγρών καυσίμων, κ.α.), με ευτελείς δικαιολογίες του στυλ “τι μπορούμε να κάνουμε εμείς;” συνεχίζουν να εργάζονται και να διεκδικούν το μεροκάματό τους, λες και το ασφαλιστικό θα θίξει μόνον τους δικηγόρους και όχι και τους ίδιους.
Εάν συνεχιστεί αυτό το χάλι, τότε θα σκεφτώ να αυτοεξαιρεθώ (σ.σ. κατά το αυτορυθμίζομαι) και να ασχοληθώ με την επιβίωση του σαρκίου μου και μόνον…Έτσι δεν σκέφτονται οι “έξυπνοι»; Τι, μόνον αυτοί, ε, τότε κι εμείς! Ή όχι;