“Η απο-ιδεολογικοποίηση του πολιτικού λόγου και η κρίση της πολιτικής”

“Είναι κακό να λέγει κανείς λόγια του αέρα” (Όμηρος)»

Με αφορμή την τελευταία προεκλογική περίοδο και την αυτοκριτική που ξεκίνησε ήδη στο ΠΑΣΟΚ, προκρίθηκε αναγκαία η καταγραφή του παρόντος πονήματος, αναφορικά με τα χαρακτηριστικά που έχει προσλάβει τα τελευταία χρόνια τόσο η πολιτική, όσο και ο πολιτικός λόγος, όπως εκφέρεται από τα πολιτικά κόμματα της χώρας μας.

Συγκεκριμένα, η πολιτική έχει βαθμιαία αποδεσμευτεί από το κοινωνικό της περιεχόμενο και έχει αναδειχθεί σε ένα “παιχνίδι” εξουσίας και επικοινωνίας, αποκαλύπτοντας ότι το πολιτικό μας σύστημα διέρχεται βαθιά κρίση, η οποία εκδηλώνεται με την διογκούμενη δυσαρέσκεια των πολιτών για τα πολιτικά κόμματα και τους πολιτικούς θεσμούς, στο διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ της κυβερνώσας ελίτ και της «αναιμικής» κοινωνίας των πολιτών, στην πρόδηλη αδιαφορία των πολιτών για τις πολιτικο-εκλογικές διαδικασίες και στην αυξανόμενη ροπή προς την ψήφο διαμαρτυρίας και τον λαϊκισμό.

Ως αντιστάθμισμα προκρίνεται η επαναπολιτικοποίηση της πολιτικής, η οποία μπορεί να γίνει αντιληπτή κάτω από το αναλυτικό πρίσμα δύο διαφορετικών προσεγγίσεων:

(α) ως διαδικασία μεταστροφής της πολιτικής από την ανούσια «επικοινωνία» και τις δηλώσεις προθέσεων, στην αποτελεσματική διαχείριση και αντιμετώπιση των κρίσιμων θεσμικών, διαρθρωτικών, πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων (πολιτική πρακτική) και

(β) ως διαδικασία διεύρυνσης των δημοκρατικών-εκλογικών επιλογών του πολίτη μέσω της συστηματικής ανάδειξης εναλλακτικών πολιτικών επιλογών και διλημμάτων πολιτικής (πολιτικός προγραμματικός λόγος).

Η παρούσα κριτική ανάλυση εντάσσεται στο πλαίσιο της δεύτερης προσέγγισης, με κριτήριο την επισήμανση ορισμένων σημείων που καταλαμβάνουν συγκριτικά μικρότερη έκταση.

Η προσεκτική αξιολόγηση του προγραμματικού λόγου των πολιτικών κομμάτων που διεκδικούν κυβερνητική πλειοψηφία αναδεικνύει ένα μείζον πολιτικό «έλλειμμα»: ο πολιτικός λόγος δεν αρθρώνεται στη βάση εναλλακτικών πολιτικών επιλογών και επιχειρημάτων, αντιθέτως, διακρίνεται από γενικευμένη ασάφεια και αοριστία.

Εναλλακτικά, οι προτάσεις πολιτικής δεν θεμελιώνονται σε λογικά επεξεργασμένες αναλύσεις κόστους-οφέλους, ώστε να συνθέτουν ένα πλέγμα πολιτικών διλημμάτων και επιλογών, αλλά συγκροτούνται στη βάση μίας φαινομενικής καθολικότητας.

Ο πολιτικός λόγος διολισθαίνει σε ένα συνειδητό εξωραϊσμό που συρρικνώνει τις ιδεολογικο-πολιτικές και εκλογικές επιλογές του πολίτη. Συνολικά, η σχετική αποστέρηση των προγραμματικών δεσμεύσεων από ουσιαστικά πολιτικά διλήμματα αποτυπώνει τη συστηματική αποϊδεολογικοποίηση του πολιτικού λόγου.

Η τεκμηρίωση αυτή προκύπτει από την διερεύνηση του προγραμματικού πολιτικού λόγου των κομμάτων «εξουσίας» ως προς την πειστικότητα ή και την επαρκή αιτιολόγησή του σε σημαντικά πολιτικά ερωτήματα-διλήμματα.

Επί της ουσίας, η πολιτική ρητορική των κομμάτων σχετικά με τους κεντρικούς πολιτικούς σχεδιασμούς που επιλέγουν («μεταρρυθμίσεις», «δίκαιη κοινωνία») δεν επικεντρώνεται στα ουσιώδη ζητήματα πολιτικής. Επομένως, ούτε επαρκείς εξηγήσεις δίδει, ούτε αξιόπιστη πληροφόρηση παρέχει ως προς αυτά.

Ενδεικτικά, ορισμένα κρίσιμα θέματα πολιτικής που ελάχιστα -ή καθόλου- διατυπώθηκαν στο δημόσιο πολιτικό λόγο κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο είναι τα ακόλουθα:

• ποια είναι η λογική και το περιεχόμενο των μεταρρυθμίσεων που επιλέγονται σε κάθε τομέα πολιτικής; (ποιες είναι οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, γιατί αυτές και όχι άλλες;),

• πώς ανατρέπει το status quo κάθε μεταρρύθμιση και ποια είναι η νέα ισορροπία που προκύπτει; (ποιος χάνει και ποιος κερδίζει κάθε φορά;),

• πώς διανέμονται τα οφέλη των μεταρρυθμίσεων και πώς κατανέμεται το συνολικό κόστος;

• ποια είναι η καταλληλότερη στιγμή για την εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και γιατί;,

• ποιος είναι ο ακριβής προσδιορισμός της «δίκαιης κοινωνίας» και ποιοι είναι οι κοινωνικοί και πολιτικοί θεσμοί που πραγματώνουν τα ιδεώδη της;

• πώς επιτυγχάνεται η δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος και πώς διαμορφώνεται η σχέση ανταλλαγής μεταξύ κοινωνικής δικαιοσύνης και οικονομικής αποτελεσματικότητας;

Οι ιδεολογικές προσεγγίσεις και οι πιθανές πολιτικές απαντήσεις που προκύπτουν ως απαντήσεις στα παραπάνω διλήμματα προσδιορίζουν τη μελλοντική κατεύθυνση του κοινωνικού και δημόσιου βίου. Συνολικά, οι διαθέσιμες πολιτικές που προκρίνει κάθε πολιτικός σχηματισμός οριοθετούν αφενός τις ιδεολογικές-προγραμματικές του προτιμήσεις και αφετέρου το πλήθος των πολιτικών-εκλογικών επιλογών του πολίτη.

Ωστόσο, η συνειδητή τακτική της μη ανάδειξης των εναλλακτικών πολιτικών διλημμάτων και η εμμονή του πολιτικού λόγου σε γενικές αναφορές περί μεταρρυθμίσεων, τομών και αλλαγών, συντείνει στην ελλιπή πληροφόρηση, στον αποπροσανατολισμό και τελικώς στη συρρίκνωση των δεδομένων επιλογών του πολίτη. Ακόμη χειρότερα, η προσαρμογή του πολιτικού λόγου στο παιχνίδι του επικοινωνιακού ανταγωνισμού αναδεικνύει στρεβλά διλήμματα δημαγωγικού τύπου.

Εν κατακλείδι, η τελική δημοκρατική κρίση των πολιτών, όπως αποτυπώνεται στις εκλογές με τη ψήφο τους, δεν αποτυπώνει στη πραγματικότητα τις αληθινές τους επιθυμίες-προτιμήσεις ως προς τις προοπτικές της κοινωνικής μεταβολής. Αντιθέτως, τείνει να αποτελεί έκφραση δυσαρέσκειας και επιλογής στρεβλών διλημμάτων, η οποία με τη σειρά της αντανακλά την κρίση που διέρχεται η πολιτική…

“Νίψον Ανομήματα, μή μόναν Όψιν”*

* (ξέπλυνε τις αμαρτίες σου, όχι μόνον το πρόσωπό σου)

«“Πρόσεχε μη χάσεις την ουσία, πιάνοντας τη σκιά” (Αίσωπος)»
Ο ελληνικός λαός στις 16 του Σεπτέμβρη έκρινε σε ένα μεγάλο βαθμό αρνητικά το ΠαΣοΚ. Οι εξελίξεις που ακολούθησαν αποκάλυψαν ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ., παρότι προσπάθησε να κουκουλώσει τις αδυναμίες του, έμεινε ως κόμμα σε παλαιά πρότυπα και πλαίσια, με αντιλήψεις που πολλές φορές περισσότερο είχαν σχέση με τη δημιουργία προσωπικών μηχανισμών, παρά με την προσφορά υπηρεσιών προς τη δημοκρατική παράταξη και τα κοινωνικά στρώματα που εκπροσωπεί.
Χρειαζόταν ήδη από το 2004 να γίνει ριζική αλλαγή, ώστε το κόμμα να λειτουργήσει όχι για την εξυπηρέτηση των μελών και των φίλων, αλλά για την ουσιαστική συμμετοχή, την παραγωγή πολιτικής, χωρίς μηχανισμούς και υπέρμετρες προσωπικές φιλοδοξίες και υπέρ του κοινού συμφέροντος, πέραν μιας αντίληψης κάποιων που θεωρούσαν το ΠαΣοΚ ως αναβατήρα προς την εξουσία, χωρίς να παραβλεφθεί και η ύπαρξη κάποιων προσώπων που προβλημάτισαν με συμπεριφορές και στάσεις όλα αυτά τα χρόνια, που δεν ανταποκρίθηκαν στις ευθύνες που ανέλαβαν και δεν άξιζαν την εμπιστοσύνη του λαού.
Μολαταύτα, η απογοήτευση από την οδυνηρή ήττα των εκλογών, αντί να οδηγήσει στην έναρξη μιας πραγματικής και όχι κατ’ επίφασιν αποτίμησης των αιτιών της και στην αναγκαία αυτοκριτική, βρήκε διέξοδο στην στοχοποίηση ως «αποδιοπομπαίου τράγου» του νυν προέδρου Γ.Παπανδρέου και στην προβολή του διλήμματος "με ποιον είσαι; Με τον Παπανδρέου ή με τον Βενιζέλο;", δίλημμα το οποίο ήδη διχάζει τα εκατομμύρια των πολιτών, τα εκατοντάδες χιλιάδες οργανωμένα μέλη, τις χιλιάδες των στελεχών, τους φίλους και τα μέλη του ΠαΣοΚ.
Κι ακολούθως άρχισε μια ακατανόητη “πλειοδοσία” από τα στελέχη του ΠαΣοΚ, η οποία φέρει τα χαρακτηριστικά της παραφροσύνης, για το ποιος είναι με ποιόν, ωσάν να είναι αυτό το μοναδικό πρόβλημα (σ.σ. από πρόσφατη έρευνα της Metron Analysis για τον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής, προκύπτει ότι οι πολίτες σε ποσοστό 49,3% εκτιμούν ότι το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι πολύ βαθύτερο από το θέμα της ηγεσίας) και εξαρτάται τάχα αποκλειστικά απ’ αυτούς ο ορισμός του νέου ηγέτη. Κανείς δεν μπορεί να έχει το τεκμήριο του αδιάφθορου κριτή των πάντων. Γνωστό είναι, άλλωστε, ότι όσοι είχαν την ισχύ να επιβάλλουν τον εαυτό τους ως αρχάγγελο της κρίσης, εν τέλει έγιναν δικτάτορες. Αυτή τη διαδικασία άλλοι μεν χαρακτήρισαν ως ελευθερία έκφρασης και άλλοι δε επιχείρησαν να τη χαλιναγωγήσουν.
Δεν αντιλαμβάνονται, όμως, ότι ο τρόπος όπως τέθηκε το δίλημμα, αλλά και η συστράτευση σε εσωκομματικά στρατόπεδα, προμηνύουν εμφύλια σύρραξη και διάλυση του ΠαΣοΚ; Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μπορεί και δεν πρέπει να κινδυνεύσει γιατί έχει ενωμένη λαϊκή βάση, γιατί έχει αποδείξει ιστορικά ότι, στις κρίσιμες στιγμές, μπορεί να συνθέσει διαφορετικές απόψεις και προτάσεις, φθάνει να μην πάμε σε μία μάχη εσωκομματικών χαρακωμάτων με στρατόπεδα που υποστηρίζουν δύο αρχηγούς, αλλά σε μία ευρύτερη διαδικασία σύνθεσης και επικοινωνίας ανάμεσα σε όλες τις φωνές που μπορεί να υπάρχουν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Άλλωστε, ποιος τελικά θα δώσει το χρίσμα στον νέο ηγέτη του ΠαΣοΚ; Αυτός που θα ηγηθεί, πρέπει να τον επιλέξει η ίδια η κοινωνία – εκλογική βάση του ΠαΣοΚ. Η κοινωνία είναι ο κριτής. Κι αυτόν που θα δείξει η κοινωνία ότι πρέπει να ηγηθεί, τότε θα έχει και καλή τύχη και θα επιτύχει. Το να υποστηρίζει, επομένως, κάποιος δημόσια κάποιον και να του δίνει μάλιστα το χρίσμα με το έτσι θέλω, πέραν της όποιας επιχειρηματολογίας, στην ουσία αποτελεί προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης προς την μια ή την άλλη επιλογή.
Στη παρούσα χρονική στιγμή επιτακτική ανάγκη είναι να κοπάσει η διπολική αναμέτρηση και να δοθεί το δικαίωμα και η δυνατότητα στο να ακουστούν όλες οι απόψεις νηφάλια, ώστε να πάμε σε μία σύνθεση επί της ουσίας. Άλλωστε, έχουν ήδη δρομολογηθεί οι διαδικασίες για την εκλογή προέδρου και είναι σαφές ότι οφείλει το ΠαΣοΚ, εκτός από αυτόν, να επιλέξει και φυσιογνωμία, πολιτική τοποθέτηση, ιδεολογικό προσανατολισμό.
Στις 12 Νοεμβρίου, ό,τι και να γίνει, όλοι θα είμαστε μαζί. Σ’ αυτό το διάστημα εκείνο που προέχει είναι η διατήρηση των καλών σχέσεων μεταξύ των στελεχών, να μην υπονομεύονται οι δύο υποψήφιοι πρόεδροι και να τηρηθεί η ενωτική στάση με σεβασμό στον νυν πρόεδρο Γ. Παπανδρέου…
Υ.Γ.1: Αναγκαία είναι η υπόμνηση προς τους αμνήμονες “κριτές”, και τους πιο μεγάλους, αλλά και τους πιο μικρούς, ότι κι αυτοί κρίνονται. Και μάλιστα από τις ίδιες τους τις κρίσεις. «Καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν»…

Υ.Γ.2: Η υποψηφιότητα του κ.Σκανδαλίδη που ανακοινώθηκε μετά την ολοκλήρωση του παρόντος άρθρου, έρχεται να επιβεβαιώσει τις απόψεις του γράφοντος και να συμβάλλει στην εκτόνωση της κρίσης και στην ενίσχυση της ενότητας του ΠαΣοΚ.

"Τω κρατίστω"

Το 324 π.Χ., με τον αδόκητο θάνατο του Μ.Αλεξάνδρου η αυτοκρατορία του στάθηκε αδύνατο να συντηρηθεί ενιαία. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος «φρόντισε» για αυτό, αποφεύγοντας να ορίσει διάδοχο. Στην ερώτηση σε ποιόν αφήνει την διαδοχή απάντησε "τώ κρατίστω", οπότε οι στρατηγοί και φίλοι του έσπευσαν να διεκδικήσουν όλοι την κυριότητα της τεράστιας αυτοκρατορίας. Ακόμη και πρόσωπα που ελάχιστο ή και κανένα ρόλο έπαιξαν στην κατάκτηση της Ασίας, προέκυψαν διεκδικητές της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας που είχε δημιουργηθεί ποτέ. Οι δύο πρώτοι από τους διεκδικητές εμφανίστηκαν κυριολεκτικά πάνω από το νεκροκρέβατο του Αλέξανδρου, αφού οι πρώτες διαμάχες ξέσπασαν αμέσως μετά το θάνατο του μεγάλου στρατηλάτη. Βεβαίως οι Ελληνιστικοί μονάρχες ό,τι γενικώς τους έλειπε σε διοικητική και κυβερνητική παιδεία, το αναπλήρωναν και με το παραπάνω σε μεγαλομανία και ματαιοδοξία, με αποτέλεσμα να χαθεί για πάντα η Ασία.
Στα καθ’ ημάς, ο Καραμανλής κέρδισε τις εκλογές και η Ελλάδα παραμένει σε Κεντροδεξιά πορεία, παρότι πλήρωσε με μια σημαντική πτώση ψήφων και εδρών τα οικονομικά σκάνδαλα και τις πυρκαγιές του Αυγούστου. Καλείται, έτσι, η Ν.Δημοκρατία αποψιλωμένη και αποδυναμωμένη να δώσει λύσεις για την αποκατάσταση των πληγέντων από τις φωτιές στην Πελοπόννησο, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, το δημόσιο χρέος, τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος. Παράλληλα, εισέρχεται για πρώτη φορά τα τελευταία 30 χρόνια στη Βουλή το κόμμα της άκρας δεξιάς (ΛΑ.Ο.Σ.), ενώ σε άνοδο είναι και τα δυο κόμματα της αριστεράς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
Στον απόηχο των εκλογών αυτών κλυδωνίζεται η πολυθρόνα του ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, του μεγάλου ηττημένου αυτής της εκλογικής αναμέτρησης, ο οποίος έσπευσε να αναλάβει αμέσως τις ευθύνες του και ζήτησε την άμεση έναρξη των κομματικών διαδικασιών εκλογής προέδρου, καθόσον για πρώτη φορά μετά το 1981 το ΠΑΣΟΚ μένει στην αντιπολίτευση για δεύτερη συνεχή τετραετία, αποσπώντας παράλληλα το χαμηλότερο ποσοστό.
Τα αίτια της βαριάς εκλογικής ήττας είναι σαφή: Η λαϊκή εντολή που δόθηκε στον Γιώργο Παπανδρέου “άλλαξέ τα όλα” δεν εκτελέστηκε στο έπακρον, αφού το ΠΑΣΟΚ δεν έγινε καλύτερο, δεν έπεισε. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να γίνει και πάλι ένα πραγματικό κίνημα δίκαιων μεταρρυθμίσεων και αλλαγών. Ο λαός μάς θέλει ανατρεπτικούς και καινοτόμους. Καλούμαστε να αποδείξουμε στη πράξη, με τις θέσεις μας, την πρακτική μας, τη στάση μας, τις αντιλήψεις μας, την αυτοκριτική μας, το ύφος και το ήθος μας, ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Με την σαφή οριοθέτησή μας απέναντι στην συντήρηση και τις δικές της αντιλήψεις. Ο αγώνας για την υπεράσπιση των εργαζομένων, των αγροτών, των μισθωτών, των συνταξιούχων, των νέων και των κεκτημένων και των δημοκρατικών δικαιωμάτων έπρεπε να είχε ξεκινήσει προ πολλού. Τώρα δεν απομένει πάρα να ξεκινήσει από αύριο.
Η ανάγκη να γυρίσουμε σελίδα είναι ώριμη και επιβεβλημένη για το καλό της παράταξης και της χώρας. Στη προσπάθεια αυτή όσοι αδράνησαν, συνέργησαν, σιώπησαν, ανέχθηκαν προσωπικές πολιτικές επιδιώξεις που δεν έχουν καμία σχέση με το προοδευτικό πολιτικό χώρο ή συνέβαλαν στη σύγχυση γύρω από το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο του Κινήματος, αλλά και όσοι υποβάθμισαν την αξία των οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ ή ακύρωσαν στην πράξη τη συλλογική πολιτική λειτουργία έχουν χρέος σε πρώτη φάση να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Όσο για το ανακύψαν ζήτημα εκλογής Προέδρου στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει και καταστατικό και εσωτερική δημοκρατία, με βάση τα οποία θα πρέπει να δρομολογηθούν οι εξελίξεις. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να παρθούν αποφάσεις εν θερμώ, ούτε και πρέπει να διεξάγονται αγώνες διαδοχής πάνω από το νεκροκρέβατο του ΠΑΣΟΚ. Χρειάζεται, πρωτίστως, ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Η όποια αλλαγή του Προέδρου μπορεί να φέρει κάποια πρόσκαιρη νέα δυναμική στο κόμμα και στους απογοητευμένους οπαδούς μας, δεν πρόκειται, όμως, να αλλάξει ριζικά την τύχη του εάν δεν ξεκαθαρίσει άμεσα τις θέσεις και την πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει. Άλλωστε, τον πρόεδρο του κόμματος τον εκλέγει κατ’ ουσίαν ο ίδιος ο λαός. Γι’ αυτό κυρίαρχη ανάγκη στο ΠΑΣΟΚ είναι η σύγκληση ενός συνεδρίου επανίδρυσης, στο οποίο, παράλληλα, με το ζήτημα της ηγεσίας, θα πρέπει να αξιολογηθούν οι θέσεις όλων, να γίνει μια ουσιαστική αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και να απαντηθούν τα κεφαλαιώδη ερωτήματα «ποιοί είμαστε, πού θέλουμε να πάμε τη χώρα και πώς πρόκειται να πολιτευτούμε».
Την προσπάθεια ανασυγκρότησης που ξεκίνησε θα στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις, καθόσον στόχος όλων μας θα πρέπει να είναι η συγκρότηση ενός αριστερόστροφου ΠΑΣΟΚ, νικηφόρου και αποτελεσματικού. Αρωγός μας ας είναι η ίδια η ιστορία, η οποία μπορεί να μας προφυλάξει από τις δυσμενείς συνέπειες που έγραψε για άλλους, ειδάλλως αβίαστα θα μας καταχωρήσει στα κατάστιχα των κεφαλαίων της περί των τραγικών λαθών…

Αιδώς Αχρείοι

Στη σύσκεψη που έλαβε χώρα ενόψει της αντιπυρικής περιόδου του 2006, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Βύρων Πολύδωρας, επισήμανε: «Η σύγχρονη διοίκηση είναι ασκημένη στον συντονισμό και τίποτε άλλο. Κάντε μια προεκπαίδευση γιατί εκείνη την ώρα θέλει καλή συνεννόηση και ετοιμότητα για την άσκηση διακριτικής αρχής. Έρχομαι σαν αυτοσχέδιος πυροσβέστης να σας πω. Η προφύλαξη, η πρόοδος θα γίνει όταν λαμβάνεις τις κατάλληλες θέσεις. Ένα, πού θα στήσει τους πυροσβεστικούς σταθμούς, τα παρατηρητήρια, τις δυνάμεις, τα μέσα. Ομιλεί ο αυτοσχέδιος πυροσβέστης. Δεύτερον, φυλάξτε τις προσπελάσεις. Τρίτον τα εναέρια και τα τροχαία μέσα, τα πάντα, να μην είναι θεωρητικό αίτημα, να είναι πρακτικό. Προετοιμασία και δεν πάμε μόνοι μας στο κακό, ας έρθει που λέει ο λόγος και θα το παλέψουμε». Όλες οι Φωτιές που ξέσπασαν στην Πελοπόννησο ξεκίνησαν κατά μήκος του οδικού άξονα, που πρόκειται να κατασκευαστεί: Κόρινθος – Τρίπολη – Καλαμάτα – Λεύκτρο – Σπάρτη, συνολικού μήκους 205 χλμ. Από που περνάει άραγε αυτός ο δρόμος; Ποιές δασικές εκτάσεις θα βρεθούν να είναι πάνω του, εκτοξεύοντας την τιμή τους, αλλά και καθιστώντας αυτές οικοδομήσιμες; Ποιά κομμάτια θα οχαρακτηριστούν και ποιοί θα επωφεληθούν από την Φωτιά του 2007; Όλα τα παραπάνω θα μπορούσε να είναι μόνον εικασίες...ή όχι;

Πάντως, την επομένη μέρα είχαμε 51 νεκρούς ανθρώπους, 51 οικογένειες. Καμένες γεωργικές εκτάσεις, καμένες κτηνοτροφικές μονάδες, καμένα σπίτια. Ήδη, όταν στις 1 το βράδυ οι νεκροί ήταν 19, μια απελπισμένη μάνα με το μικρό παιδί της, τηλεφωνούσε συνέχεια στον ΑΝΤ1, κλαίγοντας και εκλιπαρώντας για βοήθεια. Μια μάνα με ένα μικρό παιδί σε ένα αυτοκίνητο, χωρίς διαδρομή διαφυγής, να βλέπει την φωτιά να έρχεται κατά πάνω της. Σήμερα το πρωί οι νεκροί είναι 51!! Δεν ξέρω αν γλίτωσε η συγκεκριμένη μάνα με το παιδί. Ξέρω ότι παιδάκια χάθηκαν, οικογένειες ΚΑΗΚΑΝ αγκαλιά. Είναι η μέρα που ο πρωθυπουργός κατέβηκε στην Ζαχάρω, για να μάθει από κοντά τι γίνεται, ΔΕΝ ΝΤΡΑΠΗΚΕ. Οι ειδήσεις ανέφεραν ότι καθ' οδόν αποκλείστηκε λόγω πεσμένου στύλου της ΔΕΗ, μετά από λίγο μάθαμε ότι έφτασε. Ότι κι αν αυτό σημαίνει!

Που είναι ο αυτοσχέδιος πυροσβέστης; Που είναι ΕΝΑΣ άντρας να συντονίσει και να διασώσει τους ανθρώπους εκεί; ΑΝΑΞΙΟΙ. Κανένας συντονισμός! Καμία φαεινή ιδέα! Οι ανίκανοι άφησαν έως αυτή την ώρα τον κόσμο να καίγεται! Είναι φορές σαν κι αυτήν που αισθάνομαι ότι θα πρέπει να φύγω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από την Ελλάδα. Είναι μια χώρα λίγο χειρότερη από τις Αφρικανικές πεινασμένες χώρες. Για πρώτη φορά στην ζωή μου, ένιωσα τόση ανασφάλεια. Όταν βάζω τον εαυτό μου στην θέση αυτών των ανθρώπων με πιάνει κλειστοφοβία. Η φωτιά τους κυνηγάει, και ΚΑΝΕΙΣ, ΚΑΝΕΙΣ σε αυτή τη χώρα δεν έχει μια εναλλακτική, ένα σχέδιο διάσωσης. ΚΑΝΕΙΣ! Τα ελικόπτερα δεν πετάνε, τα πυροσβεστικά δεν είναι αρκετά....τελικά η δικαιολογία είναι ότι η φωτιά είναι πολύ μεγάλη. ΓΙΑΤΙ δεν υπάρχει σχέδιο εκκένωσης; Γιατί όλοι αυτοί που κάθονται και τους πληρώνουμε τόσα χρόνια δεν έχουν σκεφτεί τίποτα για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Γιατί δεν υπάρχει ένας ΕΝΙΑΙΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ;

Μετά τον τραγέλαφο των αιφνίδιων εκλογών, καλό θα ήταν να παραιτηθεί όλη η κυβέρνηση! Να ζητήσει συγγνώμη από τον λαό και να απομακρυνθεί για πάντα από τον πολιτικό και κοινωνικό βίο. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ! Γιατί πιο ανάξιους από αυτούς ο τόπος δεν θα ξαναδεί ποτέ. Ο κ.Σουφλιάς ρωτούσε στο κέντρο, που επισκέφθηκε χθες με τον πρωθυπουργό, τον αξιωματικό "Τι νομίζετε;" ΤΙ θα πει τι νομίζετε; Δεν υπάρχει σχεδιασμός κ. Υπουργέ; Δεν νομίζουμε τίποτα...κλαίμε όλοι για την ανικανότητα σας, που είχε ως αποτέλεσμα να χάνονται τόσοι άνθρωποι. Κλαίμε για τον χαμό των ανθρώπων αυτών. Κλάψτε Έλληνες, γιατί τίποτα πια δεν μας σώνει και επιτέλους σταματήστε για μια φορά να παριστάνετε τους ηλίθιους!!

Τα λόγια τελειώνουν μπροστά στις τόσες ανατριχιαστικές καταστροφές. Τα λόγια στερεύουν μπροστά στους άθλιους υπεύθυνους. Τους τοσοδούληδες που προσπαθούν να σβήσουν τις φλόγες φτύνοντας ο ένας τον άλλον. Το έγκλημα δεν θα μείνει χωρίς τιμωρία. Οι φλόγες δεν έχουν σβήσει τόσες μέρες τώρα και ούτε προβλέπεται να σβήσουν μέχρι να μην έχει μείνει τίποτα όρθιο. 51 νεκροί έως τώρα, σε μια χώρα που δεν συγχωρεί, αλλά ξεχνά. ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΚΙ’ ΑΥΤΟ ΕΛΛΗΝΕΣ;;;;;

Υ.Γ.1: Ας σταματήσουν, επιτέλους, τα δελτία ειδήσεων να ανακοινώνουν σε καθημερινή βάση τη λίστα με τις περιοχές που έχουν υψηλή επικινδυνότητα για πρόκληση πυρκαγιάς. Μοιάζει σαν προφητικός επικήδειος...
Υ.Γ.2: Εις μνήμην των αδικοχαμένων συμπατριωτών μας και προς χάριν των φαιδρών, που θέλουν και πάλι να λάβουν ανανέωση της λαϊκής εντολής, σταματώ από σήμερα τις προεκλογικές μου περιοδείες, που ούτως ή άλλως δεν είχα ξεκινήσει. Θα συνομιλώ μόνον με σκεπτόμενους φίλους…

Στη σύσκεψη που έλαβε χώρα ενόψει της αντιπυρικής περιόδου του 2006, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης

κ. Βύρων Πολύδωρας, επισήμανε: «Η σύγχρονη διοίκηση είναι ασκημένη στον συντονισμό και τίποτε άλλο. Κάντε μια προεκπαίδευση γιατί εκείνη την ώρα θέλει καλή συνεννόηση και ετοιμότητα για την άσκηση διακριτικής αρχής. Έρχομαι σαν

αυτοσχέδιος πυροσβέστης να σας πω. Η προφύλαξη, η πρόοδος θα γίνει όταν λαμβάνεις τις κατάλληλες θέσεις. Ένα,

πού θα στήσει τους πυροσβεστικούς σταθμούς, τα παρατηρητήρια, τις δυνάμεις, τα μέσα. Ομιλεί ο αυτοσχέδιος

πυροσβέστης. Δεύτερον, φυλάξτε τις προσπελάσεις. Τρίτον τα εναέρια
και τα τροχαία μέσα, τα πάντα, να μην είναι θεωρητικό αίτημα, να είναι πρακτικό. Προετοιμασία και δεν πάμε μόνοι μας στο κακό, ας έρθει που λέει ο λόγος και θα το παλέψουμε».

Όλες οι Φωτιές που ξέσπασαν στην Πελοπόννησο ξεκίνησαν κατά μήκος του οδικού άξονα, που πρόκειται να κατασκευαστεί: Κόρινθος – Τρίπολη – Καλαμάτα – Λεύκτρο – Σπάρτη, συνολικού μήκους 205 χλμ. Από που περνάει άραγε αυτός ο δρόμος; Ποιές δασικές εκτάσεις θα βρεθούν να είναι πάνω του, εκτοξεύοντας την τιμή τους, αλλά και καθιστώντας αυτές οικοδομήσιμες; Ποιά κομμάτια θα αποχαρακτηριστούν και ποιοί θα επωφεληθούν από την Φωτιά του 2007; Όλα τα παραπάνω θα μπορούσε να είναι μόνον εικασίες...ή όχι;

Πάντως, την επομένη μέρα είχαμε 51 νεκρούς ανθρώπους, 51 οικογένειες. Καμένες γεωργικές εκτάσεις, καμένες κτηνοτροφικές μονάδες, καμένα σπίτια. Ήδη, όταν στις 1 το βράδυ οι νεκροί ήταν 19, μια απελπισμένη μάνα με το μικρό παιδί της, τηλεφωνούσε συνέχεια στον ΑΝΤ1, κλαίγοντας και εκλιπαρώντας για βοήθεια. Μια μάνα με ένα μικρό παιδί σε ένα αυτοκίνητο, χωρίς διαδρομή διαφυγής, να βλέπει την φωτιά να έρχεται κατά πάνω της. Σήμερα το πρωί οι νεκροί είναι 51!! Δεν ξέρω αν γλίτωσε η συγκεκριμένη μάνα με το παιδί. Ξέρω ότι παιδάκια χάθηκαν, οικογένειες ΚΑΗΚΑΝ αγκαλιά. Είναι η μέρα που ο πρωθυπουργός κατέβηκε στην Ζαχάρω, για να μάθει από κοντά τι γίνεται, ΔΕΝ ΝΤΡΑΠΗΚΕ. Οι ειδήσεις ανέφεραν ότι καθ' οδόν αποκλείστηκε λόγω πεσμένου στύλου της ΔΕΗ, μετά από λίγο μάθαμε ότι έφτασε. Ότι κι αν αυτό σημαίνει!

Που είναι ο αυτοσχέδιος πυροσβέστης; Που είναι ΕΝΑΣ άντρας να συντονίσει και να διασώσει τους ανθρώπους εκεί; ΑΝΑΞΙΟΙ. Κανένας συντονισμός! Καμία φαεινή ιδέα! Οι ανίκανοι άφησαν έως αυτή την ώρα τον κόσμο να καίγεται! Είναι φορές σαν κι αυτήν που αισθάνομαι ότι θα πρέπει να φύγω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από την Ελλάδα. Είναι μια χώρα λίγο χειρότερη από τις Αφρικανικές πεινασμένες χώρες. Για πρώτη φορά στην ζωή μου, ένιωσα τόση ανασφάλεια. Όταν βάζω τον εαυτό μου στην θέση αυτών των ανθρώπων με πιάνει κλειστοφοβία. Η φωτιά τους κυνηγάει, και ΚΑΝΕΙΣ, ΚΑΝΕΙΣ σε αυτή τη χώρα δεν έχει μια εναλλακτική, ένα σχέδιο διάσωσης. ΚΑΝΕΙΣ! Τα ελικόπτερα δεν πετάνε, τα πυροσβεστικά δεν είναι αρκετά....τελικά η δικαιολογία είναι ότι η φωτιά είναι πολύ μεγάλη. ΓΙΑΤΙ δεν υπάρχει σχέδιο εκκένωσης; Γιατί όλοι αυτοί που κάθονται και τους πληρώνουμε τόσα χρόνια δεν έχουν σκεφτεί τίποτα για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Γιατί δεν υπάρχει ένας ΕΝΙΑΙΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ;

Μετά τον τραγέλαφο των αιφνίδιων εκλογών, καλό θα ήταν να παραιτηθεί όλη η κυβέρνηση! Να ζητήσει συγγνώμη από τον λαό και να απομακρυνθεί για πάντα από τον πολιτικό και κοινωνικό βίο. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ! Γιατί πιο ανάξιους από αυτούς ο τόπος δεν θα ξαναδεί ποτέ. Ο κ.Σουφλιάς ρωτούσε στο κέντρο, που επισκέφθηκε χθες με τον πρωθυπουργό, τον αξιωματικό "Τι νομίζετε;" ΤΙ θα πει τι νομίζετε; Δεν υπάρχει σχεδιασμός κ. Υπουργέ; Δεν νομίζουμε τίποτα...κλαίμε όλοι για την ανικανότητα σας, που είχε ως αποτέλεσμα να χάνονται τόσοι άνθρωποι. Κλαίμε για τον χαμό των ανθρώπων αυτών. Κλάψτε Έλληνες, γιατί τίποτα πια δεν μας σώνει και επιτέλους σταματήστε για μια φορά να παριστάνετε τους ηλίθιους!!

Τα λόγια τελειώνουν μπροστά στις τόσες ανατριχιαστικές καταστροφές.
Τα λόγια στερεύουν μπροστά στους άθλιους υπεύθυνους. Τους τοσοδούληδες που προσπαθούν να σβήσουν τις φλόγες φτύνοντας ο ένας τον άλλον. Το έγκλημα δεν θα μείνει χωρίς τιμωρία. Οι φλόγες δεν έχουν σβήσει τόσες μέρες τώρα και ούτε προβλέπεται να σβήσουν μέχρι να μην έχει μείνει τίποτα όρθιο. 51 νεκροί έως τώρα, σε μια χώρα που δεν συγχωρεί, αλλά ξεχνά. ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΚΙ’ ΑΥΤΟ ΕΛΛΗΝΕΣ;;;;;

Υ.Γ.1: Ας σταματήσουν, επιτέλους, τα δελτία ειδήσεων να ανακοινώνουν σε καθημερινή βάση τη λίστα με τις περιοχές που έχουν υψηλή επικινδυνότητα για πρόκληση πυρκαγιάς. Μοιάζει σαν προφητικός επικήδειος...

Υ.Γ.2: Εις μνήμην των αδικοχαμένων συμπατριωτών μας και προς χάριν των φαιδρών, που θέλουν και πάλι να λάβουν ανανέωση της λαϊκής εντολής, σταματώ από σήμερα τις προεκλογικές μου περιοδείες, που ούτως ή άλλως δεν είχα ξεκινήσει. Θα συνομιλώ μόνον με σκεπτόμενους φίλους…